Όμοια με τις προηγούμενες γυναίκες, η Σαμαρείτιδα σημαίνει την φύση ή την ψυχή του καθενός, που χωρίς το προφητικό χάρισμα συμβίωσε, σαν με άνδρες, με όλους τους νόμους που δόθηκαν στη φύση μας, από τους οποίους οι πέντε είχαν προηγηθεί, ενώ ο έκτος, αν και ήταν παρών, αλλ’ όμως αυτός δεν ήταν άνδρας της φύσης ή της ψυχής, με το να μη γεννά από αυτήν τη δικαιοσύνη που σώζει στον αιώνα.
Έλαβε λοιπόν η φύση ως άνδρα τον πρώτο νόμο, το νόμο στον παράδεισο· δεύτερο νόμο τον νόμο μετά τον παράδεισο· τρίτο νόμο κατά τον κατακλυσμό του Νώε· τέταρτο το νόμο της περιτομής επί του Αβραάμ· πέμπτο το νόμο της προσφοράς του Ισαάκ.
Αυτούς όλους τους έλαβε η φύση και τους απέρριψε εξαιτίας της ακαρπίας της στα έργα της αρετής.
Έκτο είχε το νόμο μέσω του Μωϋσή που ήταν σα να μην τον είχε, ή επειδή δεν εκτελούσε τις πράξεις διακαιοσύνης που εκείνος όριζε, ή επειδή επρόκειτο αυτή να μεταβεί σε άλλο νόμο ως άνδρα, δηλαδή το Ευαγγέλιο, γιατί ο νόμος δεν είχε δοθεί στους ανθρώπους αιώνια, αλλά κατά οικονομία που παιδαγωγούσε προς το μεγαλύτερο και μυστικότερο.
Μ’ αυτή την έννοια νομίζω είπε ο Κύριος στη Σαμαρείτιδα “κι αυτός που τώρα έχεις δεν είναι δικός σου”. Γιατί γνώριζε ότι ο άνθρωπος θα μεταφερόταν στο Ευαγγέλιο. Γι’ αυτό και γύρω στην έκτη ώρα, όταν κατ’ εξοχήν περιλάμπεται η ψυχή από παντού από τις ακτίνες της γνώσης εξαιτίας της παρουσίας σ’ αυτήν του Λόγου, κι ενώ είχε φύγει η σκια του νόμου, συνομιλούσε την ώρα αυτή μαζί της, και κοντά στο πηγάδι του Ιακώβ, στέκοντας δηλαδή κοντά στην πηγή μαζί με το Λόγο των θεορημάτων της Γραφής.
Το πηγάδι δε του Ιακώβ, είναι η Γραφή, το νερό είναι η γνώση που περιέχει η Γραφή, το βάθος είναι η δυσκολοπλησίαστη θέση των γραφικών αινιγμάτων, το άντλημα είναι η μάθηση με το γράμμα του θείου λόγου, που δεν την είχε ο Κύριος, επειδή ήταν αυτο-Λόγος και δεν έδινε σ’ όσους πίστευαν τη γνώση από μάθηση και μελέτη, αλλά δωρίζει στους άξιους την εκ μέρους της πνευματικής χάριτος αέναη σοφία που ποτέ δεν τελειώνει.
Γιατί το άντλημα, δηλαδή η μάθηση, παίρνοντας ελάχιστο ποσό γνώσης, αφήνει το σύνολο, αφού κανένας λόγος δεν μπορεί να το κρατήσει. Ενώ η κατά χάρη γνώση έχει χωρίς μελέτη όλη την εφικτή στους ανθρώπους σοφία που αναβλύζει ποικιλότροπα ανάλογα με τις ανάγκες».
Χρήστος Γκίνης