Βολεμένοι του συστήματος και αυτοδιοικητικοί στο παιχνίδι της εξουσίας
Από την αρχή της οικονομικής κρίσης, το μόνο που ακούμε είναι για καταχραστές δημοσίου χρήματος, για σκάνδαλα στο δημόσιο και για κλείσιμο επιχειρήσεων. Όλα αυτά καλείται να πληρώσει ο ελληνικός λαός, που περιέργως επιμένει σε αυτούς που μας οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση!
Μέσα στους βολεμένους του συστήματος είναι και οι βολεμένοι στην αυτοδιοίκηση. Πολλοί απ’ αυτούς κατηγορούνται για διαφθορά, παράνομο πλουτισμό, παράνομες αναθέσεις έργων, κακοδιοίκηση, σπατάλες και ίδρυση δημοτικών – περιφερειακών επιχειρήσεων παντός σκοπού, με αδιαφανή οικονομικά.
Όλα αυτά σε πλήρη γνώση και συνεργασία με τις κυβερνήσεις, εφόσον διατηρούσαν μια άρρηκτη σχέση αλληλεξάρτησης, από τη στιγμή που η επανεκλογή κάποιου εξαρτιόταν από τη διατήρηση στην εξουσία του άλλου.
Για να μπορούμε να ελπίσουμε σε μια νέα κοινωνία, ας κάνουμε τις επιλογές μας, έχοντας υπόψη πως την Ελλάδα την κατέστρεψε η διαφθορά, ο καιροσκοπισμός και η ανοησία. Μια διαφθορά που υπήρχε με το αυτοδιοικητικό σύστημα του «Καποδίστρια», συνέχισε με τον «Καλλικράτη» και δεν φαίνεται να το αλλάξει ο «Κλεισθένης».
Κάνοντας σκέψεις για την αυτοδιοίκηση, θα πούμε πως όλα αυτά τα «χαρούμενα» του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος χωράνε στο κεφάλαιο της μεταπολίτευσης με το γενικό τίτλο «κομματοκρατία».
Υ.Γ.: Επειδή μιλήσαμε για διαφθορά, καιροσκοπισμό και ανοησία, θα σημειώσουμε ένα παράδειγμα που δικαιώνει τις παραπάνω επισημάνσεις. Πριν από αρκετά χρόνια, σε χωριό του Βοΐου (κάτω) φυτεύτηκαν δέντρα σε πολλά σημεία του. Σε κεντρικό σημείο του χωριού φυτεύτηκε ένα δέντρο που το ονομάζουν «κατάλπα». Μαθαίνουμε ότι αυτό το δέντρο στοίχισε 280 ευρώ από μόνο του. Αν από ένα δέντρο κονόμησαν αυτό το ποσό, φανταστείτε τι γίνεται με την υπόλοιπη διαχείριση σε όλα τα άλλα!!! Πόσο να στοιχίζει το χαλίκι στην ασφαλτόστρωση και πόσο η πίσσα;
Σκέψεις για την αυτοδιοίκηση
Σε άλλες εποχές υπήρχε μια διάθεση έντονης πολιτικοποίησης και οι κομματικές ταμπέλες έντονα αισθητές για κάθε τι. Η πολιτικοποίηση ήταν όπως η μόδα στα ραφτάδικα, που με κάθε τρόπο άφηνε σημάδια και ρημάδια πίσω της. Φτάνει το κόμμα να έδινε εντολή και αυτή θα τηρούνταν με θρησκευτική ευλάβεια. Ακόμα και αν η εντολή αυτή μύριζε μούχλα!
Μια γλυκιά συμμορία «δημοκρατικής-προοδευτικής αντίληψης» που γιγαντώθηκε στα χρόνια της μεταπολίτευσης και ήταν ο καθοριστικός παράγοντας που ύφαινε σαν τον αργαλειό την τρύπια κουρελού, για να αφήσει κι αυτή με τη σειρά της τόση παγωνιά.
Γυρίζοντας πίσω το χρόνο και ψάχνοντας στο μέλλον, αν θέλουμε να ανακαλύψουμε την Ιθάκη με το βλέμμα του Οδυσσέα, θα πρέπει αυτό να το προσπαθήσουμε με αυτοκριτική διάθεση και δίχως κομματικά γυαλιά.
Ίσως η εποχή μας, χτυπημένη και από την κρίση τόσων χρόνων, μας κάνει να δούμε τα πράγματα διαφορετικά και αλλάξουμε ρότα.
Μια περίεργη ένταση στην κεντρική πολιτική σκηνή δεν άφησε τίποτα που να μην το αγγίξει. Τίποτε που να μην το «σκουριάσει».
Η έντονη πολιτικοποίηση που θόλωνε το νου χτύπησε κέντρο και στο «αυτοδιοικητικό γήπεδο», κάτι που έβαλε το κακό πνεύμα σε κάθε τοπική κοινωνία.
Ενώ μέχρι τις προηγούμενες εκλογές στην αυτοδιοίκηση όλοι οι ενδιαφερόμενοι «έβαζαν βύσμα» για να εξασφαλίσουν τα διαπιστευτήρια της κομματικής στολής για να κατέλθουν στις εκλογές, τώρα μάλλον δεν το επιθυμεί κανείς. «Απεταξάμην τον σατανά» από όλους τους ενδιαφερόμενους στις δημοτικές-περιφερειακές εκλογές. Δήμαρχοι και περιφερειάρχες έχουν κάνει το «λευκό» σημαία τους, επιδιώκοντας την επανεκλογή τους ως ανεξάρτητοι!
Γιατί οι χθεσινοί σκληροί «κομματικοί» καίγονται να κατέλθουν ξανά στο γήπεδο διεκδικώντας την ψήφο των πολιτών, αλλά τώρα ως «λευκές ανεξάρτητες» περιστερές; Η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Ειδικά αυτή τη φορά με ρευστό το πολιτικό πεδίο, φαίνεται να μην υπάρχουν ισχυρές κομματικές πλειοψηφίες. Φαίνεται πως η πλειοψηφία των πολιτών να έχει σιχαθεί το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης και τους λειτουργούς του. Αυτό απλά σημαίνει πως η όποια κομματική υποψηφιότητα δεν προδικάζει και τον πιθανό νικητή. Μάλλον θεωρείται αρνητικός παράγοντας και δεν είναι τυχαίο που τώρα και στους μεγάλους δήμους οι υποψήφιοι δήμαρχοι θα παρουσιαστούν ως ανεξάρτητοι ενδεδυμένοι όμως με «προοδευτική» προβιά.
Οι δημοσκοπήσεις σίγουρα ταρακούνησαν τα κομματικά επιτελεία, διότι αυτό που φαίνεται είναι πως οι ψηφοφόροι απορρίπτουν την κομματική καθοδήγηση. Αν η τελική επιλογή των πολιτών οδηγήσει και σε επιλογή ανθρώπων που έχουν ανιδιοτελή προσφορά στις τοπικές κοινωνίες και πραγματική καταξίωση λόγω «προτέρου έντιμου βίου», τότε θα έχει επιτευχθεί και το πρώτο βήμα ανανέωσης της πολιτικής ζωής. Αυτό που λείπει, είναι άνθρωποι που να αγαπάνε τον τόπο τους, να βάζουν αυτό πάνω από όλα και όχι το κόμμα και την τσέπη τους.
Αν η αποτοξίνωση από το «κομματικό υγρό» έχει περάσει και στο DNA του ψηφοφόρου, τότε ίσως δούμε κάτι διαφορετικό και θα είναι αυτό που τελικά θα «σκοράρει» στις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές. Ίσως είναι και η ευκαιρία για μια επαναστατική ανατροπή του τρόπου σκέψης δια της ψήφου.
Νέες δυνάμεις, νέοι άνθρωποι – αλλά χωρίς να αποκλείονται και οι επιτυχημένοι που ήδη υπηρετούν – με άλλη σκέψη στις δημοτικές-περιφερειακές εκλογές και τότε μόνο θα φανεί αν η κάθε τοπική κοινωνία συνεχίζει ή όχι αυτο-παγιδευμένη στις παλαιοκομματικές υποδείξεις. Αν δηλαδή η κάθε τοπική κοινωνία έχει ξεφύγει από το κομματικό κεφαλοκλείδωμα χρόνων και μπορεί να λειτουργήσει χωρίς άνωθεν εντολές. Εντολές, οι οποίες αυτόματα αποκλείουν όποιον φιλοδοξεί να ασχοληθεί με τα κοινά, αλλά δεν αντέχει την κομματική καθοδήγηση και λοιπά κυκλώματα.
Η αυτοδιοίκηση χρειάζεται κυρίως νέα πρόσωπα διαφορετικής κοπής, τα οποία δεν θα έχουν εμπλακεί με διαχείριση αμειβόμενη από κομματικό ταμείο και δεν θα είχαν συμμετοχή σε περίεργες συν-αποφάσεις της προηγούμενης περιόδου. Αποφάσεις που οδήγησαν την αυτοδιοίκηση ή και τη γενικότερη εθνική διαχείριση ως εδώ.
Νέα πρόσωπα, που θα αφήσουν το αποτύπωμά τους στην περιοχή, θα κριθούν από τις επιλογές και κυρίως από το έργο τους. Πρόσωπα που θα δώσουν απαντήσεις σε επεξεργασμένες νέες προτάσεις και με νέα δεδομένα.
Όλα αλλάζουν μόνο αν αλλάξουμε εμείς και μέσα σε αυτό το περβάλλον, θα πρέπει όλα πλέον να προγραμματίζονται με διαφορετικούς συντελεστές σκέψεων και πράξεων.
Δεν αρκούν όμως ευχές απλά για δήθεν αναβάθμιση και ανανέωση της πολιτικής σκηνής και μέσω αυτής και της αυτοδιοίκησης. Στο χέρι των πολιτών βρίσκεται η ποθούμενη αλλαγή και αν αυτό πραγματικά επιζητά ο πολίτης, ας το επιβάλλει με τη μοναδική καταλυτική δύναμη που διαθέτει εκείνη τη μοναδική Κυριακή και αυτή είναι η ψήφος του. Πριν φτάσουμε όμως στον τελικό γύρο της Κυριακής, να έχει επιβάλλει και ψηφοδέλτια με χρήσιμους ανθρώπους, τα οποία θα υπηρετήσουν το κοινό καλό και όχι κομματικές μετριότητες της σαπίλας και της αρπαχτής.
Στην μετά Χριστό εποχή σωτήρες δεν υπάρχουν. Τη δύναμη αλλαγής την κρατά ο ψηφοφόρος και απομένει να επιλεγούν εκείνοι που δεν θα αναπαράγουν με την παρουσία τους το βρόμικο παρελθόν. Άνθρωποι σοβαροί, ικανοί, με όραμα και σχέδιο, για να προωθήσουν συγκεκριμένο εγχείρημα αντιμετώπισης κοινωνικών-οικονομικών και άλλων προβλημάτων στην τοπική κοινωνία.
Αν σε κάθε τοπική κοινωνία κάθε πολίτης επιλέξει καταξιωμένους, κοινωνικά και επαγγελματικά, ανθρώπους και όχι ανεπάγγελτους και φερέφωνα κομμάτων, τότε θα μπορούμε να ελπίζουμε στην ανανέωση της πολιτικής ζωής, θα στείλουμε δε και το μήνυμα που σίγουρα θα βρει τους αποδέκτες.
Επίλογος με κάποιες προτάσεις
Γιατί στην Ελλάδα το σύστημα της αυτοδιοίκησης έχει τόσες τρύπες, ενώ σε άλλα κράτη αποτελεί πρότυπο δημοκρατίας και ειδικά στην Ιταλία είναι πρότυπο χρηστής διοίκησης; Μήπως ο κομματισμός έβλαψε τόσο πολύ και πρέπει τάχιστα αυτό να αλλάξει; Μήπως ο ανεπάγγελτος βουλευτής, δήμαρχος ή περιφερειάρχης, είναι μια από τις αιτίες του κακού;
Ας διακινδυνέψουμε κάποιες προτάσεις…
1) Ο δήμαρχος ή περιφερειάρχης να εκλέγεται από το σύνολο των εκλεγέντων συμβούλων και να μην θεωρείται δεδομένος ο τίτλος στον πλειοψηφούντα συνδυασμό. Γιατί π.χ. ο πρόεδρος της Δημοκρατίας να εκλέγεται με αντιπροσώπους (βουλευτές) και αυτό να μη γίνεται με το δήμαρχο ή τον περιφερειάρχη;
2) Οι μισοί σύμβουλοι σε δήμους και περιφέρειες να εκλέγονται με ψήφο και οι υπόλοιποι με κλήρο, αφού προηγουμένως έχουν δημιουργηθεί οι προϋποθέσεις αυτών που θα έχουν δικαίωμα να μπουν στη λίστα για κλήρωση, π.χ. να είναι επιτυχημένοι επαγγελματίες, να μη διώκονται ποινικά κλπ.
Να σημειώσουμε πως στην Αθηναϊκή δημοκρατία οι βουλευτές δεν ψηφιζόταν, αλλά κληρώνονταν μεταξύ των πολιτών. Όλοι όμως οι βουλευτές έκαναν απολογισμό έργου στο τέλος της θητείας τους.
3) Να υπάρχει δημόσιος απολογισμός του έργου ανά έτος, πλήρης διαφάνεια σε όλα, δημάρχων-περιφερειαρχών και δικαίωμα αντικατάστασής τους, αν έργα και λόγια δεν συνάδουν με το κοινό καλό των πολιτών. Να συνεχίζουν τη θητεία τους μόνο αν περνάνε ανά έτος τις εξετάσεις τους σαν καλοί μαθητές.
Θα μπορούσαμε να κάνουμε και άλλες προτάσεις, αλλά αφήνουμε και στον αναγνώστη να έχει τον τελευταίο λόγο…
“ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΔΙΟΓΕΝΗ “