Φαινομενική Δημοκρατία χειρότερη της Δικτατορίας (Scheindemokratie schlechter als Diktatur):
Το 2016, αμέσως μετά την αποτυχία του “περίεργου” στρατιωτικού πραξικοπήματος στην Τουρκία, είχα εκφράσει την άποψη ότι θα ήταν προτιμότερη η επικράτησή του. Φίλοι, τόσο από τη Γερμανία, όσο και εδώ στην Ελλάδα, εξέφρασαν την έκπληξή τους που τάχτηκα υπέρ των πραξικοπηματιών.
Αναφέρθηκα τότε στο εξαίρετο έργο του Markus Sabo Gabriel “Die Idiotie unserer Zeit”, η ηλιθιότητα της εποχής μας, στο οποίο μεταξύ άλλων αναφέρει: “Η Δημοκρατία δεν πρέπει να θεωρείται ως υπέρτατο αγαθό, όσο εμφανίζεται σε εντελεχή και στατική μορφή, αλλά μόνο στην εξελικτική και δυναμική της αντίληψη.
Στην πρώτη περίπτωση διατρέχει συνεχώς τον κίνδυνο να την μετατρέψουν ευκαιριακά εμφανιζόμενοι Δημαγωγοί σε ένα σύστημα ιδιάζουσας Δικτατορίας, στο οποίο ασκούν απόλυτη εξουσία Ολιγάρχες ή ηγέτες δεσποτικής αντίληψης, ένα σύστημα φαινομενικής δημοκρατίας, δηλαδή, απείρως χειρότερο μιας όποιας δικτατορίας”.
Σε ένα αυτού του είδους καθεστώς διακρίνουμε μια διαρκή ροή και κίνηση σε ολοκληρωτικής μορφής μέτρα που δεν παραβλάπτουν απλώς τις δημοκρατικές ελευθερίες, αλλά πολύ περισσότερο τις οδηγούν μόνιμα στο εκτελεστικό απόσπασμα.
Δημοκρατία και Δικτατορία εμφανίζονται ως δυο αντίθετοι πόλοι ρήξης, που δεν ισορροπούν ποτέ. Λείπουν οι απαραίτητες για τη δημοκρατία συνθέσεις αντιθέσεων. Φαινομενικά παίρνουν τη μορφή του Ουρανού και της γης, στην πραγματικότητα αποτελούν όπλο εδραίωσης στην εξουσία, στα χέρια αδίστακτων πολιτικών, που μόνο μέλημά τους έχουν τη διαιώνιση της αυταρχικής τους εξουσίας, την οποία θεωρούν ως κεκτημένο και αναφαίρετο δικαίωμά τους… Τα άτομα αυτά δεν υπηρετούν τη δημοκρατία, την εκμεταλλεύονται και χρησιμοποιούν την αίγλη της για προσωπικό τους όφελος. Οι δικτατορίες, αργά ή γρήγορα, πέφτουν, οι φαινομενικές δημοκρατίες είναι, δυστυχώς, πάντα παρούσες, αφού λαϊκιστές και δεσπότες του τύπου Σουλτάν – Ερντογάν δεν εκλείπουν ποτέ και θα είναι πάντα παρόντες..
Για την ιστορία: τον όρο φαινομενική Δημοκρατία (Scheindemokratie) τον αναφέρει για πρώτη φορά ο διάσημος Κοινωνιολόγος Max Weber στο έργο του: Russlands Uebergang zu Scheindemokratie, (η μετάβαση της Ρωσσίας σε φαινομενική Δημοκρατία.
Θεόδωρος Κωνσταντινίδης