Ο Νίτσε πέθανε στη λήξη του 19ου αιώνα (1900) και λίγο πριν κλείσει τα μάτια του πρόλαβε και είδε τα πλήθη των πολιτών που είχαν συγκεντρωθεί στις πλατείες όλης της Ευρώπης την 31 Δεκεμβρίου 1899, για να γιορτάσουν το τέλος ενός αιώνα πρωτοφανών ανατροπών και αλλαγών. Ανάμεσα στα πλήθη διέκρινε κι αυτούς που ξεχώριζαν ως «τα ηρωικότερα πνεύματα που πρέπει να είναι η συνείδηση της σύγχρονης ψυχής, δηλαδή η ευσυνειδησία τους, που συμπυκνώνει όλες τις ασθένειες, το δηλητήριο και τους κινδύνους που δημιουργούν μόνον οι νεότεροι χρόνοι».
Στην ιστορία έμεινε όχι μόνον ως ο φιλόσοφος που ανήγγειλε το θάνατο του Θεού, αλλά κυρίως ως ο φιλόσοφος που γέννησε τον υπεράνθρωπο!
Ο Αδόλφος Χίτλερ βασίστηκε στα νιτσεϊκά έργα για να οικοδομήσει τη θεωρία του εθνικοσοσιαλισμού ή ναζισμού. Το πρότυπο της Αρείας φυλής βασίστηκε πάνω στον Υπεράνθρωπο (Τάδε Έφη Ζαρατούστρα), το σημαντικότερο ίσως έργο του.
Ο Νίτσε όμως, καθώς φαίνεται και μέσα από τα έργα του, υπήρξε δριμύτατος επικριτής τόσο των εθνικιστικών, όσο και κάθε αντισημιτικών τάσεων.
Ο Ζαρατούστρα είναι η υπέρβαση του ανθρώπου προς το ανθρωπινότερο και όχι προς το απανθρωπότερο. Εξάλλου και ο ίδιος ο Νίτσε προέβλεψε ότι τα έργα του θα παρερμηνευτούν και ότι δύσκολα θα υπάρξει κάποιος που θα τα κατανοήσει σε βάθος. Ο ίδιος θα πει: «Αυτό που κάνουμε δεν το καταλαβαίνουν ποτέ, μα μονάχα το επαινούν ή το κατηγορούν».
Η δε αναγγελία του περί θανάτου του Θεού, τόσο για τους πιστούς της εποχής του, όσο και για τους πιστούς της σύγχρονης εποχής, δεν μπορεί να είναι «είδηση», αλλά καθαρή βλασφημία. Πάντως πολλοί μελετητές του έργου του διακρίνουν σημάδια ενσυνείδητου «φόβου», ενώ άλλοι χαρακτηρίζουν τις αντιλήψεις του μεγάλο τόλμημα και άλλοι μεγάλο ατόπημα.
Ακόμα, όμως και ο ίδιος ο Νίτσε, τη μεγάλη διακήρυξη για το τέλος του Θεού, την έβαλε στα χείλη ενός τρελού, κι αυτό σίγουρα κάτι φανερώνει. Μόνο στο μυαλό και την ψυχή ενός τρελού θα μπορούσαν να κορυφωθούν και ταυτόχρονα να συνυπάρξουν τα δύο διαμετρικά αντίθετα και έντονα συναισθήματα που προκαλεί μια τέτοια αναγγελία, μια τέτοια είδηση. Αυτά τα συναισθήματα, που συμπλέκονται είναι, από τη μια η πλήρης, η βαθιά απογοήτευση και απόγνωση για το χαμό ενός Υπέρτατου προστάτη και από την άλλη η χαρά της απελευθέρωσης από έναν Κύριο και Δεσπότη. Από τη μια η απώλεια ενός υπέρτατου Όντος που είχε ως συνέπεια την εγκατάλειψη του ανθρώπου στη μοναξιά του σύμπαντος και από την άλλη η απαλλαγή από την υποταγή και την καθοδήγηση που συνεπαγόταν αξιοποίηση πλήθος κατασταλμένων δυνατοτήτων.
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
