Στην εποχή μας και στις κοινωνίες της «πολιτικής ορθότητας» κάποιες παραδοσιακές λέξεις ή φράσεις με τον μανδύα του πειράγματος θα προκαλούσαν θύελλα αντιδράσεων. Φράσεις, όπως: «Ε… αυτό το γνωρίζει και η κουτσή Μαρία», «Α… βρε ΑμεΑ… ούτε αυτό το μπορείς;» ή «Πώς βαδίζεις έτσι; Ανάπηρος είσαι;» ή «Καιάδας που χρειάζεται για κάποιους…» υποδηλώνουν την «ανάπηρη» στάση ζωής της κοινωνίας απέναντι σε συνανθρώπους που χρειάζονται τη συμπαράστασή της.
Οι παραπάνω φράσεις αποτυπώνουν με ενάργεια τον «βιασμό» και την «κοινωνική καταχνιά» που γνώρισε και βίωσε μία ομάδα συνανθρώπων μας που αδικήθηκε από τη φύση. Η υποτίμηση, η περιφρόνηση, ο αποκλεισμός και η απόρριψη που συνόδευαν τη στάση μας προς τα άτομα με αναπηρία σιγά – σιγά εκλείπουν και τη θέση τους λαμβάνουν η ανεκτικότητα και ο σεβασμός της διαφορετικότητας.
Συνέχεια ΕΔΩ