ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ, ΑΔΕΛΦΕ, ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΑΝΤΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΘΕΪΚΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ
όπως το ζήτησες με τους στίχους σου:
«Σ’ αυτή την ύστερη πορεία
βάλε με, Θέ’ μου, στη χορεία
των ταπεινών.
Να ζω μαζί τους εν ειρήνη,
στη Θεία απεραντοσύνη
των ουρανών».
Έφυγε χθες από τη ζωή ο αδελφός μου Αριστείδης, ύστερα από περίπου διετή γενναία πάλη με το καρκίνο.
Γεννήθηκε στη Νεάπολης Κοζάνης το 1935 από γονείς ποντιακής καταγωγής.
Έμαθε τα πρώτα γράμματα στο Δ. Σχολείο της γενέτειράς του και στη συνέχεια φοίτησε στο ιστορικό γυμνάσιο Τσοτυλίου, όπου υπήρξε διακεκριμένος μαθητής και σημαιοφόρος του Γυμνασίου. Από τις πρώτες γυμνασιακές τάξεις έδωσε δείγματα του ποιητικού του ταλέντου γράφοντας ποιήματα, τα οποία δημοσίευε στις εφημερίδες της Θεσσαλονίκης. Ως μαθητής στις τελευταίες γυμνασιακές τάξεις δεν περιορίστηκε μόνο στις σχολικές του ενασχολήσεις. Ξεκλέβοντας ώρες από τις μαθητικές του υποχρεώσεις μετουσίωσε τις πνευματικές του ανησυχίες σε απογευματινή κατήχηση των μαθητών του Δ. Σχολείου της Νεάπολης γαλουχώντας τους με τα νάματα της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης και προσανατολίζοντάς τους στο δρόμο του ήθους και της αρετής.
Συνέχισε τις μεταγυμνασιακές του σπουδές στην Παιδαγωγική Ακαδημία Αλεξανδρουπόλεως. Ως εκπαιδευτικός υπηρέτησε σε σχολεία διαφόρων χωριών του Βοΐου. Σε πολλά από τα οποία δεν περιορίστηκε μόνο σε γόνιμο εκπαιδευτικό έργο. Διακατεχόμενος από βαθιά ανθρωπιστικά αισθήματα, στα δύσκολα εκείνα μετεμφυλιακά χρόνια, προσέφερε παράλληλα και κοινωνικό έργο. Επικοινωνώντας με οργανώσεις, κυρίως του εξωτερικού, εξασφάλιζε την αποστολή ρουχισμού και σχολικών ειδών, τα οποία διένειμε σε φτωχές και αναξιοπαθούσες οικογένειες.
Συνέδραμε οικονομικά τον πατέρα μου, προκειμένου να ανταποκριθεί στα έξοδα των δικών μου μεταγυμνασιακών σπουδών, όπως κάναμε όλα τ’ αδέλφια τότε.
Τον Δεκέμβριο του 1964, με σκοπό να συμβάλει στην ανάδειξη της τοπικής είδησης και στην προβολή και επίλυση των προβλημάτων της επαρχίας Βοΐου, πρωτοστάτησε στην έκδοση μηνιαίας τοπικής εφημερίδας με τίτλο «ΤΟ ΒΟΪΟΝ». Όντας στο τιμόνι της εφημερίδας από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο φύλλο, είχε ο ίδιος την επιμέλεια του κυρίου άρθρου και ήταν ο συντάκτης των μόνιμων στηλών «Η φωνή μας», «Από μήνα σε μήνα» και «Νεανικές σκέψεις».
Παρά του ότι υπήρξε άνθρωπος της προσφοράς χωρίς ιδιοτέλεια, χωρίς την προσδοκία της προβολής και της ανταμοιβής, εν τούτοις ο φθόνος κάποιων ξεχείλισε στην ψυχή τους, παίρνοντας τη μορφή συκοφαντικών κατηγοριών, με αποτέλεσμα το 1968 να απολυθεί από τη δικτατορία. Επανήλθε στην υπηρεσία το έτος1984.
Ασχολήθηκε με το εμπόριο βιβλίων και άνοιξε ένα από τα μεγαλύτερα βιβλιοπωλεία της Αθήνας με πανελλαδική εμβέλεια με το διακριτικό τίτλο “ΒΙΒΛΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ” και στη συνέχεια ένα από τα γνωστότερα παλαιοβιβλιοπωλεία στο κέντρο της Αθήνας με τίτλο “Το μικρό Μοναστηράκι”. Παράλληλα διηύθυνε και τις εκδόσεις “Δελφοί”.
Την περίοδο 1970-2001 εξέδιδε διάφορα βιβλιογραφικά δελτία τα οποία, εκτός από την παρουσίαση και προβολή των βιβλίων, δημοσίευε διάφορα σχόλια παρεμβαίνοντας στα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου, με αναφορές κυρίως στα προβλήματα του χώρου του βιβλίου.
Από νωρίς ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία και κυρίως με την ποίηση. Ποιήματά του δημοσιεύτηκαν σε πολλές τοπικές εφημερίδες και στα περιοδικά “Έρευνα”, “Λογοτεχνική Δημιουργία”, “Νέα Σκέψη” κ.λπ. Επίσης, στο “Μακεδονικό Ημερολόγιο”, στο “Ποιητικό Ημερολόγιο” και στη «Λύρα του Πόντου» (ποιητών ποντιακής καταγωγής).
Υπήρξε τακτικός συνεργάτης για μια εικοσαετία μέχρι και σήμερα στο περιοδικό «Νεαπολίτικα» του Συνδέσμου Νεαπολιτών της Θεσ/νίκης με δημοσιεύσεις ποιημάτων του και άρθρων με ανθρωποκεντρικό προσανατολισμό και κοινωνική ευαισθησία. Ο Σύνδεσμος σε ειδική τελετή του απένειμε για την εν γένει προσφορά του τιμητική πλακέτα.
Εξέδωσε το 1968 τη συλλογή “Χαρούμενο Σχολείο” με ποιήματα για όλες τις σχολικές γιορτές και το 2011 την ποιητική συλλογή με τίτλο «Όσο αν ρωτάς και αν ρωτώ». Επιμελήθηκε επίσης τη “Νέα Σχολική Ανθολογία”, γραμμένη από δασκάλους.
Από το 1990 έως το 2010 εξέδιδε την ετήσια έκδοση “Το ημερολόγιο του βιβλιόφιλου” με επιλογές κειμένων και σχόλια επάνω στο θέμα που ήταν αφιερωμένο κάθε φορά.
Υπήρξε μέλος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών, η οποία σε ειδική εκδήλωση το 2011 του απένειμε τιμητική διάκριση και παρουσίασε το λογοτεχνικό του έργο με το δημοσιογράφο Γιάννη Κορίδη.
Γρηγόρης Κανδηλάπτης