Τιμήσαμε και γιορτάσαμε (11 και 12-7-2023) στο πλαίσιο της Θείας Λατρείας, τη μνήμη του Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτη και διορατικού, όπως τον ονομάζουν τα Δίπτυχα της Εκκλησίας, στον Άγιο Διονύσιο εν Ολύμπω στο Βελβεντό, της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης.
Την 11η Ιουλίου το απόγευμα, με την παρουσία πολλών πιστών, τελέσαμε τον Μέγα Εσπερινό με Αρτοκλασία και ψάλαμε τα Μεγαλυνάρια του Οσίου. Λουκούμια, (‘’όπως κερνούσε ο Άγιος Παΐσιος’’, είπε μια γυναίκα) πρόσφεραν οι πιστοί μετά την Ακολουθία.
Την 12η Ιουλίου τελέσαμε τον Όρθρο και τη Θεία Λειτουργία. Μετά το ‘’Άξιον εστί’’ ψάλαμε, μεταξύ των άλλων Μεγαλυναρίων, και το παρακάτω Μεγαλυνάριο ποίημα του αείμνηστου Ιωάννη Παπαγόρα: ‘’Χαίροις των Αγγέλων συναθλητά // Παΐσιε πάτερ // ταπεινότατε ασκητά // χαίροις ανθρωπίνων // των λογισμών ορθότης // συμψάλλοντες υμνούντες // Θεόν δοξάζομεν’’.
Τις ι. Ακολουθίες ψάλαμε από το λειτουργικό βιβλίο ‘’Ακολουθία και Παρακλητικός Κανών του Οσίου Πατρός ημών Παϊσίου του Αγιορείτου’’ (έκδοση 2015) ποίημα του Σεβ. Μητροπολίτη Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ. Ιωήλ.
Τις ιερές Ακολουθίες τέλεσαν οι πατέρες: Ο πρωτοπ. Κωνσταντίνος Κώστας με τον Διάκονο Κωνσταντίνο Παραλή. Έψαλαν οι αναγνώστες-ψάλτες: Γιάννης Τζινίκος και Γιώργος Σεραφείμ. Διακονήτριες: Ολυμπία Δουλδούρα, Θεοδώρα Δελνιώτη, Άννα Κρομμύδα.
Ο Άγιος Παΐσιος αναδείχτηκε – ήταν: ‘’Προσηνής και ακτήμων, προσευχής εργάτης επιμελέστατος, της ειρήνης φίλος, εραστής της αγάπης ακλόνητος, του Θεού οικείος, και των ανθρώπων παραστάτης..’’. (Κανών του Αγίου Πρώτος, Ωδή ε’. Ίνα τι με απώσω). Αυτός ήταν ο Άγιος Παΐσιος. Μέσα σε λίγους στίχους ο ι. Υμνογράφος περιγράφει με σαφήνεια το σύνολο της προσωπικότητας και των κατορθωμάτων του Αγίου, αφήνοντας απ’ έξω ηθελημένες ή αθέλητες διαστρεβλώσεις, με ‘’μαγικού’’ τύπου λύσεις στο ανθρώπινο προσωπικό ή κοινωνικό δράμα, που αποδίδονται, όσοι που τις αποδίδουν, στο Όσιο Παΐσιο. Ο Άγιος εκοιμήθη την 12η Ιουλίου 1994.
‘’Ταις αυτού αγίαις πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.’’. (Συναξάρι). Σαφέστατος πάντα με την επαναλαμβανόμενη και πανομοιότυπη κατάληξή του, ο λειτουργικός – εκκλησιαστικός αιτηματικός λόγος του Συναξαρίου.
π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας
παπαδάσκαλος
