Ας προσπαθήσουμε να ρίξουμε φως σε γεγονότα, αν και δεν ελπίζουμε πως θα φύγει το σκοτάδι.
Και ας ξεκινήσουμε με αυτούς που χωρίς σταματημό έρχονται στην Ευρώπη από όλα τα σημεία της Αφρικής και της Ασίας. Κάποιοι λόγω των πολέμων στις χώρες τους, αλλά οι περισσότεροι κατευθυνόμενοι από την ελίτ της θεωρίας του παγκόσμιου χωριού. Η «θεωρία Καλλέργη» από τα χρόνια του μεσοπολέμου, λύνει απορίες γιατί και από ποιους καθοδηγούνται όλα αυτά.
Δεν πρέπει να ξεφεύγει της προσοχής μας πως αυτές οι χιλιάδες των προσφύγων ή λαθρομεταναστών, μετά από ελάχιστη παραμονή στην Ελλάδα ή άλλων ευρωπαϊκών χωρών και χωρίς καμία απολύτως ώσμωση με τον ελληνικό και ευρωπαϊκό πολιτισμό και την ελληνική και ευρωπαϊκή ιστορία, αποκτούν όχι μόνον ιθαγένεια, αλλά και πολιτικά δικαιώματα!
Αυτό έγινε και με το νόμο 3838/2010 «περί απονομής της ελληνικής ιθαγένειας» επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και ψήφισαν τότε όλοι αυτοί στις δημοτικές εκλογές για δημάρχους Αθηνών, Θεσσαλονίκης και άλλων πόλεων.
Επρόκειτο για αντισυνταγματικό νόμο, ο οποίος ακυρώθηκε πανηγυρικά από την Ολομέλεια του Συμβουλίου Επικρατείας με την απόφαση 460/2013. Ποιος όμως μας λέει ότι δεν θα επανέλθει κάτι ανάλογο, που θα δίνει το δικαίωμα για ψήφο αυτών και στις πολιτικές εκλογές, όταν κυβέρνηση και μεγάλο μέρος του πολιτικού προσωπικού μιλάνε για πολυπολιτισμική κοινωνία;
Το πρόβλημα π.χ. που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι του κέντρου των Αθηνών, γιατί να ενδιαφέρει την καλά φυλασσόμενη περιοχή της Βόρειας Αττικής; Τι σχέση έχει ο Άγιος Παντελεήμονας με το Κολωνάκι;
Γύρω από όλη αυτή την ιστορία της πανσπερμίας ανθρώπων διαφορετικών φυλών, που εξαπλώνονται απρογραμμάτιστα σε ξένες περιοχές, με τον προγραμματισμό όμως συγκεκριμένων ανθρώπων, είναι η θεωρία του «ζωτικού χώρου». Και την θεωρία αυτή μας την κάνουν γνωστή οι αρχαίοι μας πρόγονοι από εκείνα τα χρόνια!
Η θεωρία αυτή διδάσκεται στο πανεπιστήμιο με τον τίτλο του «ζωτικού χώρου», του χώρου δηλαδή που χρειάζεται κάποιος για να επιβιώσει. Η πειραματική εφαρμογή του ζωτικού χώρου γινόταν με μια κατασκευή ενός κουτιού με πολλά μικρά δωματιάκια μέσα, σε διάταξη λαβύρινθου. Από πάνω υπήρχε γυαλί για να φαίνονται και να παρακολουθούνται οι κινήσεις. Στη συνέχεια τοποθετήθηκαν στον λαβύρινθο κάποια ζευγάρια ποντικών. Λόγω της μεγάλης δυνατότητας αναπαραγωγής των ποντικών, σε λίγο χρονικό διάστημα γέννησαν. Τα νέα ποντίκια με τη σειρά τους αναπαράγονταν με ταχύτατους ρυθμούς, καταλαμβάνοντας κάθε φορά με το ταίρι τους τα υπόλοιπα κουτιά. Το αποτέλεσμα ήταν, όταν γέμισαν όλα τα κουτιά του λαβύρινθου, τότε άρχισαν κανιβαλιστικές πρακτικές. Τα ποντίκια έτρωγαν το ένα το άλλο, λόγω ελλείψεως ζωτικού χώρου!
Το ίδιο συμβαίνει και στις κοινωνίες των ανθρώπων. Ο Θουκυδίδης έχει γράψει πως σε κάθε κράτος που κατοικούν πολλές φυλές και έχουν όλες τα ίδια δικαιώματα, το κράτος δεν πρόκειται ποτέ να προοδεύσει, γιατί κάθε μία φυλή ψάχνει τρόπο να το γκρεμίσει, στην προσπάθεια να επιβληθεί των άλλων. «Πολεμείν δε μη προς ομοίαν παρασκευήν αδύνατοι, όταν μήτε βουλευτηρίω ενί χρώμενοι παραχρήμα τι οξέως επιτελώσι πάντες τε ισόψηφοι όντες και ουκ ομόφυλοι το εφ’ εαυτόν έκαστος σπεύδη». Που σημαίνει «δεν είναι σε θέση να πολεμήσουν εναντίον δύναμης οργανωμένης κατά διαφορετικό προς αυτούς τρόπο, την στιγμή που δεν έχουν ένα βουλευτήριο, ώστε να εκτελούν άμεσα και γρήγορα τις αποφάσεις τους και ο καθένας τους επιδιώκει το προσωπικό του συμφέρον, καθώς είναι ισότιμοι και αλλόφυλοι. Έτσι ως συνήθως τίποτε δεν επιτυγχάνεται».
Γνώριζαν την παράμετρο του ζωτικού χώρου οι αρχαίοι μας πρόγονοι και αναφέρονται παραστατικά για το τι θα μπορούσε να συμβεί με την ανάμειξη διαφορετικών φυλών, που σημαίνει διαφορετικοί πολιτισμοί, άλλα ήθη και έθιμα και διαφορετικά συμφέροντα. Αν μέσα σε όλα αυτά δούμε και τα συμφέροντα αυτών που διακινούν από χώρα σε χώρα αυτούς τους ανθρώπους – ίσως εδώ βρίσκεται η ουσία του προβλήματος – τότε θα καταλάβουμε γιατί γίνονται αυτές οι μετακινήσεις. Για παράδειγμα ας έχουμε τον γείτονα Ερντογάν, που με δική του ενέργεια γίνονται όλες οι μετακινήσεις (λαθρο)μεταναστών από θάλασσα και ξηρά. Τίποτε δεν γίνεται τυχαία. Αν μελετήσουμε και το «σχέδιο Καλλέργη», δεν θα έχουμε καμία απορία για όσα γίνονται.
Είναι ιστορικό γεγονός οι αυστηρές προϋποθέσεις που είχε θεσπίσει η Δημοκρατία του Περικλή για την πολιτογράφηση. Ιθαγένεια δεν χορηγούσε. Ανάμεσα σε αυτούς που χορηγήθηκε το δικαίωμα της πολιτογράφησης, χωρίς ψήφο, ήταν και ο Ιπποκράτης, «λόγω ευεργεσιών στην πόλη».
Υ.Γ.: Οι αμαρτωλές ΜΚΟ και ο ρόλος τους, είναι ένας προβληματισμός για όσα γίνονται. Ένας ακόμα προβληματισμός είναι, πού βρίσκονται τα 3.500 προσφυγόπουλα που εξαφανίστηκαν τα τελευταία χρόνια. Πρώτα φιλοξενήθηκαν σε «δομές» και μετά «χάθηκαν». Όπως τα γκέτο που δημιουργήθηκαν στο κέντρο της Αθήνας και σε άλλες περιοχές και πόλεις.
Διαμαντής Θ. Βαχτσιαβάνος