Η βουλιμία του σύγχρονου ανθρώπου (Ηλ. Μάρκου)

Για τον άνθρωπο που πιστεύει τυφλά στη δύναμη της λογικής σκέψης, ο «μύθος του Θεού» παραχωρεί τη θέση του στο «μύθο του ανθρώπου» κι αυτός είναι που ριζοβολεί βαθιά μέσα στην ψυχή του και την κοινωνία γενικότερα. Υπάρχει βέβαια και σήμερα η θεολογική ερμηνεία αυτών των νοσηρών καταστάσεων που βιώνει ο άνθρωπος, αλλά συστηματικά αγνοείται. Σύμφωνα με αυτήν, αν υπήρξε κάποια πρόοδος στη σύγχρονη ανθρωπολογία είναι στο ότι αποκτήθηκε η επίγνωση της αοριστίας του φαινομένου «άνθρωπος».
Δίπλα στο μεγαλοπρεπές οικοδόμημα της παλαιότερης αποφατικής θεολογίας, σήμερα ορθώνεται, ως συνισταμένη της πανανθρώπινης πορείας και εμπειρίας η αποφατική ανθρωπολογία.
Αυτή η αντιγνώση, η κατάδυση με τη δύναμη της γνώσης στο άπειρο της απορίας για το ανθρώπινο νόημα, η αναπάντεχη μεταστροφή της συσσωρευμένης γνώσης σε άγνοια, είναι η συγκλονιστικότερη εμπειρία και μαρτυρία της εποχής.
Το χαρακτηριστικό γνώρισμα του σύγχρονου ανθρώπου είναι η βουλιμία του, αφού δεν αρκείται στο να γεύεται απλώς, αλλά καταβροχθίζει, τους καρπούς των γνώσεων, ενώ παράλληλα δοκιμάζει το αίσθημα της ακόρεστης πείνας του.
Οι νέες δυνατότητες, που παρέχονται στον άνθρωπο και που εντυπωσιακά αποκαλύπτονται με τη σύγχρονη έρευνα, σηματοδοτούν αναμφίβολα και μια διαρκή διεύρυνση του νοήματός του.
Αυτό δεν ισχύει μόνο για την περιοχή της επιστήμης και της τεχνολογίας, αλλά για κάθε άλλη διάσταση της ζωής όπου ο άνθρωπος πραγματώνει το νόημά του με το στοχασμό, το βίωμα, τη δράση, τη σκέψη και το λόγο. Όλα αυτά συνιστούν από τη μια την αγωνιώδη αναζήτηση του κέντρου, της αιτίας των πάντων και της αφετηρίας και από την άλλη συντηρούν και τροφοδοτούν την αβεβαιότητα του αισθήματος πως είναι πια χαμένα.
Ηλίας Κ Μάρκου