Στην Αφρική, τη διετία (1854-56) ο Σκώτος ιεραπόστολος και εξερευνητής Ντέιβιντ Λίβινγκστον (1813 – 1873) διασχίζει την Αφρική από τα ανατολικά προς τα δυτικά και ζητά να αυξηθεί η εμπορική δραστηριότητα προς το συμφέρον του χριστιανισμού και του αποικισμού.
Ο Ντέιβιντ Λίβινγκστον, από τους τολμηρότερους και διασημότερους εξερευνητές της Αφρικής και ιεραπόστολος, με πολλές στερήσεις κατόρθωσε να σπουδάσει ιατρική, οι θρησκευτικές του όμως και φιλανθρωπικές του τάσεις τον οδήγησαν στο ιεραποστολικό έργο. Υπήρξε ο πρώτος λευκός που διέσχισε τη νότια Αφρική από τον Ατλαντικό μέχρι τον Ινδικό ωκεανό.
Αδυνατώντας να ταξιδέψει στην Κίνα, όπου είχε ζητήσει, έφτασε τον Ιούλιο του 1841 στη νότια Αφρική, στη φυλή Μπαντού της Μποτσουάνα, όπου έζησε οκτώ χρόνια, εξερεύνησε την περιοχή και αποφάσισε να επεκτείνει τα ταξίδια του προς τον ποταμό Ζαμβέζη. Διέσχισε πρώτος την έρημο Καλαχάρι, το 1849 ανακάλυψε τη λίμνη Νγκάμι και πήγε προς την κατεύθυνση της Αγκόλας, φτάνοντας στον Άγιο Παύλο της Λουάντα.
Το 1851 ανακάλυψε τον ποταμό Ζαμβέζη που έδωσε και τ’ όνομά του στη Ζάμπια. Μπήκε στο εσωτερικό της Ροδεσίας, και το 1854 ανακάλυψε τους καταρράκτες του Ζαμβέζη, που τους ονόμασε καταρράκτες της Βικτωρίας προς τιμήν της βασίλισσάς του, και έφτασε στην Κελιμάνε της Μοζαμβίκης. Το 1858 έφτασε στο ποτάμι Σιρέ και το 1866 ανακάλυψε τις λίμνες Μπανγκουέλο και Μουέρου. Μετά τρία χρόνια αφιερώθηκε στη χαρτογράφηση των ακτών της λίμνης Τανγκανίκα, αλλά ξαφνικά χάθηκαν τα ίχνη του οπότε οργανώθηκε μια αποστολή για να τον ανακαλύψουν και τελικά τον βρήκαν το 1871 στις όχθες της λίμνης Τανγκανίκα. Φιλοδοξούσε ν’ ανακαλύψει τις πηγές του Νείλου και γι’ αυτό αψηφούσε κι όλες τις κακουχίες, που τελικά του στοίχισαν τη ζωή του. Τα χειρόγραφα που άφησε είναι πολύτιμα και για τη γεωγραφική τους αξία, αλλά και για τις παρατηρήσεις που έκανε σχετικά με τα ζώα της Αφρικής και τις συνήθειες των ανθρώπων που την κατοικούν.
Ηλίας Κ Μάρκου
[email protected]