ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣΧ ΕΝΟΣ ΚΟΖΑΝΙΤΗ (33)
Ταξίδευσαν μητέρα και κόρη, Αννέττε και Ολυμπία από την Αυστραλία , μένουν στην Μελβούρνη, 20.000 χιλιόμετρα απόσταση και 25 ώρες αεροπορική πτήση και ήρθαν στην Κοζάνη για να κάνουν μνημόσυνο στη γενέτειρά του.
Το καταγράφω γιατί είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις μιας τέτοιας συμπεριφοράς και ευλάβειας οικογένειας, προς τον θανόντα σύζυγο και πατέρα ευρισκομένης μακράν της γενέτειράς του. Παράλληλα και ένα μεγάλο δίδαγμα για την αξία και το θεσμό της οικογένειας, ως πατριαρχική , με την παλιά έννοια του όρου, καθώς και των σχέσεων της οικογένειας, να συνδιαλέγεται μεταξύ της, με ειρήνη και αγάπη. Η θέση αυτή μας θυμίζει μια άλλη όμορφη εποχή που οι οικογένειες ήταν στενά δεμένες και θεωρούνταν πρότυπο της κοινωνίας. Ανέτρεφαν τα παιδιά τους με αξίες και αρχές για τη ζωή και να ήσαν χρήσιμοι στην κοινωνία. Ο αείμνηστος φίλος μας Λάζαρος τα εμπέδωσα αυτά στην οικογένειά του.
Εμφορούμενοι από τις αρχές αυτές η οικογένεια Λάζαρου Μπουντιούκου ,ήρθαν στην Κοζάνη η γυναίκα του Αννέττε, Σκωτσέζικης καταγωγής , είχαν κάνει ορθόδοξο γάμο στην Αυστραλία και έχουν τρία παιδιά , την Ολυμπία ,το Γιάννη και το Δημήτρης , οχτώ(8) εγγόνια και ένα δισέγγονο και είναι επιστήμονες. Μαζί της ήταν η κόρη Ολυμπία που έχει το όνομα της γιαγιάς Ολυμπίας Μπουντιούκου, όπως και ο γιος τους Γιάννης, του παππού . Τηρούσε ο Λάζαρος τα έθιμα και έδωσε στα παιδιά του τα ονόματα των γονέων του. Η Αννέττε ήταν και στην επιτροπή της φιλοπτώχου αδελφότητος της εκκλησιαστικής ενορίας τους. Έχει μεγάλη προσφορά στην Ελληνική κοινότητα.
Η κ. Αννέττε μου είχε ενημερώσει από πέρυσι ότι θάρθουν στην Κοζάνη την 9ην Απριλίου 2014 για να κάνουν μνημόσυνο στον αποθανόντα Λάζαρο . Μάλιστα έχω γράψει για την πορεία της ζωής του Λάζαρου στην Αυστραλία που είχε πάει το 1956 και απεβίωσε το 2013. Έζησε στην Αυστραλία (57) χρόνια. Ήταν μέλος του συλλόγου Κοζανιτών Μελβούρνης ο «ΛΑΣΣΑΝΗΣ» και είχε διατελέσει και γεν. γραμματέας του συλλόγου.
Τηρώντας το πρόγραμμά τους με συνέπεια ,ήρθαν στην Αθήνα την αναφερόμενη ημερομηνία και φιλοξενήθηκαν από την ανιψιά τους Τάσα Βαχτσεβάνου- Γάθη, η μητέρα της ,η Λέλα ,είναι αδερφή του Λάζαρου. Στη συνέχεια πήγαν στη Θεσσαλονίκη , εκεί μένει η άλλη αδερφή του Λάζαρου, η Κική Μπουντιούκου –Μήλιου, που ήταν παντρεμένη με τον Γιάννη Μήλιο Κοζανίτη, κουνιάδο του ευεργέτη Γιώργου Τιάλιου. Ο Γιάννης ήταν στην Αυστραλία μαζί με τον αδερφό του Κώστα από το 1934 και είχαν μεγάλη επιχείρηση. Ήταν οι πρώτοι που κατασκεύαζαν στην Αυστραλία και φέτα τυρί. Έτσι βρέθηκε και ο Λάζαρος στην Αυστραλία. Στη Θεσσαλονίκη φιλοξενήθηκαν από τη Λία Μπουντιούκου κόρη του αειμνήστου φίλο μας Γιώργο γιατρού, καρδιολόγου αδερφού του Λάζαρου και από τα παιδιά της Κικής. Ήρθαν στην Κοζάνη το Σάββατο του Λαζάρου, συμβολική μέρα, ανήμερα της γιορτής του Λαζάρου, τους έφερε η Λία Γ. Μπουντιούκου και έκαναν τρισάγιο στο νεκροταφείο Κοζάνης επάνω στο μνήμα του αδερφού του Γιώργο, που είχε πεθάνει προ διετίας και σύμφωνα με τα έθιμα των Κοζανιτών, προσκομίζοντας σιτάρι και κεριά και άλλα που προβλέπονται. Τα γράφω αναλυτικά για να τονίσω την αξία του συγγενικού δεσμού και ότι με την συμπεριφορά τους το απέδειξαν. Στη συνέχεια προσέφεραν στην εκεί αίθουσα καφέ με εδέσματα. Στο τρισάγιο παραβρέθηκαν εκτός από τη Λία ,ο άνδρας της και τα παιδιά τους ,οι φίλου του Λάζαρου, Κώστας και Νανά Λιάνα, ο Αργύρης Τζάκας, ο Κώστας Φασνάκης ,ο Γιάννης Δίκος και ο υπογράφων Γιάννης Κορκάς. Αναφέρθηκαν όλοι στο Λάζαρο και στη φιλία που είχαν μαζί του, λέγοντας και διάφορα περιστατικά από το σχολείο και στης παρέας. Είπα κι εγώ για την επίσκεψη μου στην Αυστραλία το 1993 και 1995 και την περιποίηση που δέχτηκα από το Λάζαρο και την οικογένειά του. Η Αννέττε και η Ολυμπία τα ακούγανε με μεγάλη ευχαρίστηση που αναφέρονταν στο Λάζαρο και ένιωθαν πολύ χαρούμενες που βρίσκονταν στη γενέτειρά του, ανάμεσα σε συγγενείς και φίλους του . Η κ. Αννέτε μιλούσε συνεχώς για τη σύσφιξη του οικογενειακού δεσμού και πρόσθεσε, «ότι ήταν και αυτός ένας σοβαρός λόγος που ήρθαμε για να συναντηθούν τα εξαδέλφια, να ανανεώσουν το συγγενικό δεσμό και να μην αποκοπούν μετά το θάνατο του Λάζαρου, Η οικογένεια είναι Χριστιανική ευλογία και οφείλουμε όλοι να το σεβόμαστε, τα δε παιδιά μας να συνεχίσουν να τιμούν τους προγόνους και τις ρίζες της οικογένειας που είναι ανθρώπινη αρετή». Λόγια σοφά της κ. Αννέττε που εμπράκτως το απέδειξε με την έλευσή της από την Αυστραλία στην Κοζάνη.
Η κ. Αννέττε και η Ολυμπία έμεινα τρεις μέρες στην Κοζάνη και τους ξενάγησα σε πολλά μέρη όπου είχε πάει ο Λάζαρος όταν ήρθε στην Κοζάνη για τελευταία φορά τον Οκτώβριο του 1996. Πήγαμε την Κυριακή στον ψηλό Αηλιά , ήταν και ανοιξιάτικη ωραία μέρα, όπου συνάντησαν και εξαδέλφια του Λάζαρου, τους αδερφούς Γκαντάνη Λάκη και Αλέξη και τον Χριστόδουλο Μπιμπίρη. Στη συνέχεια πήγαμε στο εξωκκλήσι του Αγίου Θωμά. Μετά παρέθεσαν γεύμα στην κοσμική ταβέρνα «ο Ζήνων», φάγαμε ψάρι λόγω των Βαϊων κατά την εκκλησιαστική νηστεία προ του Πάσχα. Από κει ψηλά παρακολουθούσαν το οροπέδιο της Κοζάνης και έβγαζαν φωτογραφίες. Τη Μεγάλη Δευτέρα πήγαμε στο μοναστήρι της Αναλήψεως Κοζάνης, ενθυμούμενες τα όσα τους έλεγε ο Λάζαρος , ότι στα μαθητικά του χρόνια τους πηγαίνανε εκδρομή ημερήσια στο «Παλιοκλήσι». Αυτή ήταν μια πολύ καλή ημερήσια εκδρομή των μαθητών του γυμνασίου και πηγαίναμε και επιστρέφαμε με τα πόδια , απόσταση από την Κοζάνη τρία χιλιόμετρα, σύνολον έξι χιλιόμετρα, να θυμηθούμε κι εμείς τις ωραίες αυτές εκδρομές. Θαύμασαν τις εκκλησίες του μοναστηριού, την καθαριότητα, τη σεμνότητα και την ηρεμία του μοναστηριού, είδαν τα υφαντά που κατασκευάζουν και επέλεξαν μερικά να πάρουν στην Αυστραλία. Τους ενημέρωσα και για την μεγάλη προσφορά του μοναστηριού στους πάσχοντας συνανθρώπους μας και στους Ρωσοπόντιους αδελφούς μας που ήρθαν από την πρώην σοβιετική ένωση.
Το μεσημέρι της Μεγάλης Δευτέρας τους παρέθεσε γεύμα η οικογένεια του φίλου του Λάζαρου , Κώστας και Νανά Λιάνα. Είχαν συναντηθεί και στην Αυστραλία , γιατί η οικογένεια Κώστα Λιάνα είχε πάει και έμειναν για 12 χρόνια στο Σύνδεϋ της Αυστραλία. Συνομιλούσαν και στα αγγλικά.
Το απόγευμα της Μεγάλης Δευτέρας συνάντησαν τη γλύκα Ν. Χατζάρα και την Έλλη Δ, Βέλλιου, τις οποίες γνώριζαν από την πρώτη επίσκεψη που είχαν κάνει με το Λάζαρο στην Κοζάνη τη δεκαετία του 1970 . Οι άνδρες τους, που είναι αείμνηστοι από χρόνια, ήσαν συμμαθητές και φίλοι του Λάζαρου. Έτσι είχαν μια συνάντηση με πολλούς φίλους και συγγενείς και ανανέωσαν τις μνήμες τους που είχαν από την Κοζάνη, ιδιαίτερα η Ολυμπία που ήρθε στην Κοζάνη τρις-τέσσερες φορές. Είναι μεγάλο πράγμα η νοσταλγία και η συνάντηση με τους φίλους του αγαπημένου τους Λάζαρο, που τους αφηγείτο διάφορα περιστατικά από την Κοζάνη . Για την κ. Αννέττε και την Ολυμπία ήταν μια ψυχική μεταρσίωση με βαθύτατο σεβασμό προς τον πατέρα και σύζυγο αλλά και ανθρώπινη ευαισθησία με πίστη στις ρίζες του οικογενειακού θεσμού και στις ανθρώπινες φιλικές σχέσεις . Η παρουσία τους στην Κοζάνη και η τέλεσε του τρισάγιου, ανάπαυσε την ψυχή του Λάζαρου.
Αναχώρησαν την μεγάλη Τρίτη για Αθήνα και από κει επιστροφή στην Αυστραλία. Πήραν μαζί τους και χώμα Κοζανίτικο να το βάλουν στο μνήμα του Λάζαρου, και να τον συντροφεύει από τη γενέθλια ιστορική του Πόλη.
Γιάννης Κορκάς
