Στο δεύτερο μέρος της συνέντευξης, που παραχώρησε αποκλειστικά στο «pentapostagma.gr», ο υποστράτηγος εν αποστρατεία, γεωπολιτικός αναλυτής και συγγραφέας Νίκος Καρατουλιώτης, μιλάει για την προκλητική στάση της Τουρκίας και τον απαράδεκτο ενδοτισμό εκ μέρους των ελληνικών κυβερνήσεων που τους ανοίγει ολοένα και περισσότερο την όρεξη, κάνει λόγο για μετριότητες που απαρτίζουν την ελληνική πολιτική σκηνή και τονίζει ότι η Ελλάδα, όπως και η Κύπρος, πρέπει να πάψουν επιτέλους να κρύβονται πίσω από τη γεωστρατηγική ισχύ του Ισραήλ και να διεκδικήσουν τα αυτονόητα ακόμα και με οποιοδήποτε κόστος.
Β” Μέρος
– Τι πιστεύετε ότι επιδιώκει η Τουρκία, με αυτή την προκλητική της στάση, τόσο εντός της κυπριακής ΑΟΖ στη Μεσόγειο, όσο και με τις συνεχείς παραβιάσεις της στον ελληνικό χώρο;
Η Τουρκία απλά κοιτά να «γκριζάρει» τις περιοχές, ώστε να έχει «υποθήκες» για να διεκδικήσει σε κατάλληλο χρόνο το άνομο μερίδιο της από τους υδρογονάνθρακες στη Μεσόγειο και στο Αιγαίο. Και το κυριότερο, θέλει να παραμείνει δρων παίκτης στην περιοχή. Σε κάποια φάση ήταν όντως δρων παίκτης. Το γεωπολιτικό σύμπλοκο Μέσης Ανατολής-Μεσογείου χωράει, όμως, μόνο έναν παίκτη και αυτός είναι το Ισραήλ. Οι Αμερικάνοι έχουν κάνει τις επιλογές τους και το ξέρουμε. Το Ισραήλ δεν είναι άπλα ένας σύμμαχος τους, είναι ουσιαστικά η 51η πολιτεία των Ηνωμένων Πολιτειών.
Μέσα σ” αυτή τη λογική έχουμε και τη σύγκρουση Ισραήλ-Τουρκίας για το ποιος θα έχει το «πάνω χέρι» στην περιοχή. Στην παρούσα φάση το Ισραήλ έχει κάνει «ανοίγματα» σε Ελλάδα και Κύπρο και η Τουρκία είναι απομονωμένη. Η Ελλάδα,όπως και η Κύπρος, πρέπει να πάψουν επιτέλους να κρύβονται πίσω από τη γεωστρατηγική ισχύ του Ισραήλ και να διεκδικήσουν τα αυτονόητα ακόμα και με οποιοδήποτε κόστος.
– Παρόλα αυτά, κ. Καρατουλιώτη, εμείς βλέπουμε το ακριβώς αντίθετο. Έναν ενδοτισμό και μια υποχωρητικότητα από τις ελληνικές κυβερνήσεις άνευ προηγουμένου…
Όλες οι ειρηνικές κυβερνήσεις μετά το 1974, μηδεμιάς εξαιρουμένης, εκτός από μια φωτεινή εξαίρεση το 1987 με το «Σεισμίκ», που τότε μάλιστα είχε διατάξει και γενική επιστράτευση ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου, λειτουργούν με φοβικά σύνδρομα.
Ο ενδοτισμός, όμως, ανοίγει την όρεξη. Δεν βάλαμε τα όρια μας, δεν κατοχυρωθήκαμε πίσω από τις διεθνές συμβάσεις και το διεθνές δίκαιο, δεν κοιτάξαμε να κατοχυρώσουμε την ΑΟΖ, ως οφείλαμε. Και στο κάτω-κάτω της γραφής που ακούστηκε να απειλεί μια σύμμαχος χώρα μέσα στο ΝΑΤΟ, ότι αν επεκτείνετε τα ύδατα σας -σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο- αυτό αποτελεί «casus belli», δηλαδή αίτια πολέμου; Εδώ η Συρία, μια ανίσχυρη χώρα, πανταχόθεν βαλλόμενη, με μοναδικό σύμμαχο τη Ρωσία και όταν τόλμησε η Τουρκία να παραβιάσει τον εναέριο χώρο της, οι Σύριοι δεν δίστασαν να καταρρίψουν επιτόπου το τουρκικό αεροπλάνο, παρότι είχαν ανοικτό μέτωπο και πόλεμο με ολόκληρη τη Δύση.
Έβλεπα π.χ. τις προάλλες να λέει στην τηλεόραση «πρόκληση από μια τουρκική κορβέτα που πλέει στα ελληνικά χωρικά ύδατα και εμείς τους παρακολουθούμε»! Γιατί τους παρακολουθούμε; Mήπως πέσουν και γλιστρήσουν να τους σηκώσουμε;;; Την άλλη φορά πάλι, μια τουρκική κορβέτα κόντεψε να φτάσει στο Πασαλιμάνι! Είναι δυνατόν αυτά τα πράγματα; Πως γίνεται δηλαδή, μπερδεύτηκαν; Nόμιζαν ότι ανήκει στον Πασά Ερντογάν;;;
Και μη ξεχνάμε και το «ευχαριστούμε την Αμερική» του κυρίου Σημίτη. Αφού μας πήραν τα πάντα στα Ίμια, τους ευχαριστήσαμε και από πάνω! Και είχαμε και την προτροπή του κυρίου Πάγκαλου, «πείτε ότι πήρε τη σημαία ο αέρας»… Είναι τραγικά αυτά τα πράγματα! Είναι δυστυχώς πολύ κατώτεροι των περιστάσεων αυτοί που μας κυβερνούν. «Μετριότητες και ανθυπομετριότητες που απαρτίζουν την ελληνική πολιτική σκηνή», όπως έγραψε και ο κύριος Κονδύλης στο βιβλίο του που αναφέρεται στα γεωπολιτικά και δυστυχώς κάθε μέρα δικαιώνεται ολένα και περισσότερο.
Ενώ θα μπορούσαμε να είμαστε παίκτες, στεκόμαστε στη γωνία και υφιστάμεθα του κόσμου τις ταπεινώσεις. Σε μια Ελλάδα με μνημόνιο, που οι ένοπλες δυνάμεις της, όπως και ολόκληρη η ελληνική κοινωνία, έχουν τεράστια προβλήματα και ο στρατός της δεν έχει ούτε καν καύσιμα, είναι λογικό οι Τούρκοι να έρχονται και να αλωνίζουν.
– Τι πιστεύετε ότι θα μπορούσε να γίνει για να αντιστραφεί, έστω και τώρα, αυτή η κατάσταση;
Δεν πρέπει να περιμένουμε που θα μας «πάνε» οι συμμαχίες. Η Αίγυπτος, στην προσπάθεια της να εξασφαλίσει τα δικά της συμφέροντα, στρέφεται προς την Ελλάδα. Βλέπετε, υπάρχουν κάποια σχέδια να ενωθούν τα κοιτάσματα της με αυτά του Ισραήλ μέσω ενός αγωγού, ο οποίος θα περνάει μέσω Κύπρου και θα «πατάει» πάνω στη νότια Κρήτη, προκειμένου από εκεί να φτάσει στην Ευρώπη. Ισραήλ, Αίγυπτος… Όσοι θα «κουμπώσουν» πάνω σε αυτό τον αγωγό, θα κάνουν πολύ δυνατές συμμαχίες και θα έχουν λόγο στην περιοχή. Η Τουρκία κινδυνεύει να μείνει έξω από αυτό τον αγωγό και έξω από τη διανομή των κοιτασμάτων, γι’ αυτό και αντιδράει εν θερμώ και κάνει λάθη.
Επίσης, η Ελλάδα κάνει ατυχείς συμμαχίες. Για παράδειγμα, έδωσε στο Αζερμπαϊτζάν, στους Τουρκοαζέρους, τη ΔΕΣΦΑ και τώρα οι μόνοι που είναι διαθέσιμοι να δώσουν πλατφόρμα στους Τούρκους είναι οι Αζέροι, οι οποίοι, ως τουρκογενής φυλή που είναι και λόγω των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν με τους Αρμένιους, έχουν υπογράψει γεωστρατηγική συμμαχία μαζί τους, ότι σε τυχόν εμπλοκή του Αζερμπαϊτζάν ή της Τουρκίας σε πόλεμο, αναλαμβάνει ο ένας να στηρίξει τον άλλο. Βλέπετε, δεν θέλησε η Ελλάδα να «παίξει» με τους Ρώσους που μας έδωσαν πολλαπλάσια τιμή για τη ΔΕΣΦΑ.
Όπως και να έχει, το ζήτημα είναι ότι η Ελλάδα μαζί με την Κύπρο ελέγχουν τα 4/5 της Μεσογείου και αν καταφέρει η ελληνική πολιτική σκηνή να αξιοποιήσει το γεωστρατηγικό μας πλεονέκτημα, τότε θα μπορέσει να βγει επιτέλους νικητής από όλη αυτή την κατάσταση.