Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν διαβάσει ιστορία από τα μικρά τους χρόνια, αλλά πόσοι γνωρίζουν την αληθινή ιστορία για το τι συνέβη τότε; Και επί το σαφέστερο, ίσως γνωρίζουν κάτι από το περίπου που μπορεί να συνέβη τότε. Αυτό το «περίπου» όμως είναι που μπερδεύει τα πράγματα.
Καλό θα ήταν όμως να έχουμε υπόψη μας την επιγραφή που υπήρχε κάποτε στη Σχολή του Πλάτωνος. Την μακρινή και αξιοζήλευτη εκείνη εποχή, υπήρχε στην Πλατωνική Σχολή η επιγραφή «Αγεωμέτρητος μηδείς εισήτω».
Τι είναι όμως αυτό; Με απλά λόγια, στη Σχολή του Πλάτωνα θα μπει ο σώφρων, ο δίκαιος. Εκείνος που ξεχωρίζει το καλό, το συνετό και εν κατακλείδι, το οτιδήποτε παρέχει τις ασφαλείς εκείνες προϋποθέσεις, ώστε να προσεγγίσουμε την σχετική αλήθεια. Λέμε «να προσεγγίσουμε» γιατί πολλά επηρεάζονται από κομματικές και άλλες σκοπιμότητες και υπάρχει πάντα η αγωνία των ανησυχούντων πολιτών, οι οποίοι ερωτούν, Quo Vadis Gracia (που πηγαίνεις Ελλάδα);
Γιατί εδώ αναφερόμαστε στους ανησυχούντες πολίτες και όχι γενικά σε όλους τους ανθρώπους; Ο Σωκράτης, στην περίφημη απολογία του ενώπιον των 500 δικαστών του, θέτοντας το πρόβλημα της αρετής, έλεγε: «Ποιος είναι ο γνώστης αυτής της αρετής που ταιριάζει στον άνθρωπο και στον πολίτη». (Πλάτωνος, «Απολογία Σωκράτους).
Να λοιπόν ο διαχωρισμός του ανθρώπου από τον πολίτη. Όπως έγραψε και ο Ολλανδός φιλόσοφος Σπινόζα «πραγματικά οι άνθρωποι δεν γεννιούνται πολίτες, αλλά γίνονται».
Αυτή τη διάκριση μεταξύ «ανθρώπου» και «πολίτη» θα την κάνουν αιώνες αργότερα οι κοσμοϊστορικές Διακηρύξεις της Φιλαδέλφειας στα 1778 στις ΗΠΑ και η Διακήρυξη των «Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη» στα 1789.
Για να κατανοήσουμε λοιπόν τι γίνεται γύρω μας, πρέπει πρώτα να γίνουμε «πολίτες» και να ξεφύγουμε από την γενικότητα «άνθρωποι», κοινώς «ψηφοφόροι» χωρίς παιδεία.
Πάμε πάλι από την αρχή.
Ο πολύς κόσμος, ο «αγεωμέτρητος» κόσμος, έχει μια θολή εικόνα για την ιστορία. Μια στρεβλή, αφορμάριστη εικόνα, εν πολλοίς φτιαγμένη από κομματικά επιτελεία και την οποία προβάλλουν στους ανθρώπους μέσω εκπαιδευμένων δημοσιογράφων και ψευτο-διανοουμένων!
Τον Μάρτιο που έρχεται, έχουμε τα 200 χρόνια της Παλιγγενεσίας. Δεν είναι τυχαίος ο τίτλος. Είναι η ιστορία του Έθνους, αυτή που ξεκίνησαν οι δάσκαλοι του Γένους, οι παπάδες, ο επαναστατημένος λαός και η από παππού προς εγγονό παράδοση που διδάσκονταν τα Ελληνόπουλα. Είναι όλα αυτά που θέλουν να σβήσουν, να μεταλλάξουν οι υπέρμαχοι της παγκοσμιοποίησης. Είναι αυτοί που βλέπουν «ανθρώπους» και όχι «πολίτες». Είναι αυτοί που σβήνουν τις Διακηρύξεις των Δικαιωμάτων Ανθρώπου και Πολίτη και θέλουν μια ελεγχόμενη ανθρώπινη μάζα!
Πώς να εξηγήσουμε πως κορυφαίος πολιτειακός παράγοντας ξήλωσε από το γραφείο του τη Σημαία, το Σταυρό, τα καριοφίλια της Επανάστασης;!
Με όσα συμβαίνουν γύρω μας, διερωτώμεθα εάν ο Έλληνας του σήμερα είναι σε θέση να μας πείσει, πως διαθέτει τις απαιτούμενες ηθικές δυνάμεις για να ανταποκριθεί στο «αμύνεσθαι περί πάτρης». Το περίεργο αυτό «σύστημα» έχει περάσει στο υποσυνείδητο πολλών: «Γιατί και για ποιον να πολεμήσω»; Όταν παλαιότερα έλεγαν «Για του Χριστού την πίστη την Αγία και της Πατρίδος την Ελευθερία»!
Όταν οι Τούρκοι διεκδικούν εθνικά μας εδάφη, όταν ακόμα και οι Αλβανοί απειλούν, εδώ υπάρχουν ΕΛΙΑΜΕΠ που εκπαιδεύουν για «μηδισμό»!!
Φτάσαμε στην «τηλεοπτική δικτατορία» των μιντιαρχών,, που προωθούν κατ’ εντολή έναν κόσμο χωρίς Ελληνισμό. Ο Ελληνικός πολιτισμός έχει βαθιές ρίζες, αλλά κι αυτόν τον δυναμιτίζουν. Τι να πούμε, όταν από επίσημους φορείς μας επιβάλλεται η άποψη πως και ο Χασάν μπορεί να γίνει Έλληνας; Αγαπάμε όλους τους ανθρώπους της γης, ο Χασάν όμως θέλει με το ζόρι να επιβάλλει στη δική μας πατρίδα τον δικό του πολιτισμό! Αυτό αποδεικνύεται ιστορικά, όπου κι αν πήγε ο Χασάν!
Ο Δυτικός πολιτισμός δεν έχει καμία σχέση με την κουλτούρα του Χασάν. Αγαπάμε τον Χασάν, αλλά ως εκεί. Δεν θα παραδώσουμε τα Όσια και Ιερά μας, τον πολιτισμό μας και την κουλτούρα μας, στον κάθε Χασάν!
Θυμόμαστε από το σχολείο τη ρήση του Κολοκοτρώνη «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους». Αλλά οι προσκυνημένοι της σήμερον, βρίσκονται αγαπημένοι και αγκαλιασμένοι από όλες τις ξένες δυνάμεις που θέλουν τη μετάλλαξη της Ελλάδας σε κάτι άλλο. Αυτοί οι προσκυνημένοι αδιαφορούν για την ιστορία μας, τις παραδόσεις μας, ως ελληνοποιημένοι επείσακτοι. Ταΐζουν τους «ανθρώπους» με κουτόχορτο, γιατί κατάλαβαν πως τέτοια τροφή ταιριάζει σε έναν τέτοιο λαό. Γι’ αυτό θέλουν «ανθρώπους» και όχι «πολίτες»!
Μήπως ήρθε η ώρα να αρχίσουμε να ανησυχούμε; Κι αν όντως καταλάβαμε τι γίνεται, μήπως πρέπει να φωνάξουμε για τις ανησυχίες μας και να πιέσουμε τους κυβερνήτες μας; Εκτός και αν έχουμε συνηθίσει στην «πολιτική ορθότητα» των «χρήσιμων ηλιθίων» (κατά Λένιν) και νομίζουμε κουτοπόνηρα, πως άλλοι θα «βγάλουν το φίδι από την τρύπα». Αυτή η τρύπα όμως είναι πολύ επικίνδυνη, γιατί εκεί μέσα βρίσκονται και τα αυγά του φιδιού!
Διαμαντής Θ. Βαχτσιαβάνος