Οι χορηγοί του Κυριάκου Μητσοτάκη (Του Ανδρέα Μήλιου)

Ευφυΐα είναι η κατάσταση της εξαιρετικής πνευματικής ευστροφίας, οξύνοιας και νοημοσύνης. Ο ευφυής άνθρωπος έχει την ικανότητα να αναλύει και να αξιολογεί γρήγορα και επιτυχημένα τις καταστάσεις της ζωής και να προσαρμόζεται αποτελεσματικά σε αυτές. Η ευφυΐα είναι ιδιαίτερα χρήσιμη σε όλα τα επαγγέλματα, αλλά εκεί που είναι απόλυτα αναγκαία είναι η πολιτική, διότι οι φορείς της διαχειρίζονται τις τύχες των πολιτών και της χώρας.

Στις πρόσφατες εκλογές, ο Κυρ. Μητσοτάκης αποδείχθηκε, εκ του αποτελέσματος, ικανός διαχειριστής της πολιτικής ευφυΐας, η οποία σπανίζει στο πεδίο της πολιτικής. Οι ευφυείς πολιτικοί και οι διαχειριστές της πολιτικής ευφυΐας της σύγχρονης Ελλάδας μετρούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού. Ο Κ. Μητσοτάκης μίλησε  για το μέλλον της χώρας, ενώ οι αντίπαλοί του αποδόθηκαν σε έναν προσωπικό και ζηλόφθονο αγώνα εναντίον του με εμφυλιοπολεμικά χαρακτηριστικά, χωρίς να αντιτάξουν κάποια άλλη πειστική πρόταση διακυβέρνησης, εκτιμώντας πως έτσι θα τον έφθειραν.  Η εκτίμησή τους αποδείχθηκε λανθασμένη και, παρά το τεκτονικών διαστάσεων απρόβλεπτο  αποτέλεσμα, την επομένη των εκλογών, έκαναν δηλώσεις που δεν παραπέμπουν σε περίσσευμα πολιτικής ευφυΐας. Είναι δικαίωμα του καθενός να “συντονίζει” ή να μην “συντονίζει” την ατομική με την πολιτική ευφυΐα, εφόσον διαθέτει επαρκές απόθεμα από την πρώτη, όταν, όμως, κατέχει δημόσιο αξίωμα δεν μπορεί να αποφύγει τις αξιολογικές κρίσεις των πολιτών.

Ο κ. Αλ. Τσίπρας μετά τη συντριβή του στις εκλογές δήλωσε:

“Στις επόμενες εκλογές έχουμε την ευθύνη πρωτίστως να αποτρέψουμε την προοπτική ενός παντοδύναμου και ανεξέλεγκτου ηγεμόνα πρωθυπουργού, αλλά και να προστατέψουμε την πρωταγωνιστική παρουσία της Αριστεράς στην πολιτική ζωή του τόπου, ως μιας δύναμης ασυμβίβαστης, που έρχεται από μακριά και θα πάει μακριά…. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι και θα παραμείνει εδώ, ως ο βασικός κορμός των προοδευτικών δυνάμεων και εκφραστής των λαϊκών και κοινωνικών συμφερόντων, για να υπερασπιστεί τον κόσμο της εργασίας και να αποτρέψει την παλινόρθωση ενός βολικού, συστημικού δικομματισμού”.

Δεν αντιλήφθηκε δηλαδή ότι το εκλογικό σώμα δεν έχει καμιά διάθεση να αναδείξει την “ασυμβίβαστη Αριστερά σε πρωταγωνιστή της πολιτικής ζωής”, τον ΣΥΡΙΖΑ σε “βασικό κορμό των προοδευτικών δυνάμεων και εκφραστή των λαϊκών συμφερόντων” και τον ίδιο σε σωτήρα του έθνους που θα το προστατέψει από “έναν παντοδύναμο και ανεξέλεγκτο ηγεμόνα πρωθυπουργό”. Εάν ο λαός ήθελε αυτά που αυτός πρότεινε είναι αυτονόητο ότι δεν θα τον τιμούσε μόνο με το ποσοστό του 20%.

Ο κ. Νίκος Ανδρουλάκης θριαμβολογεί, επειδή το κόμμα, το οποίο καθόρισε σε σημαντικό βαθμό τις μεταπολιτευτικές εξελίξεις λαμβάνοντας εκλογικά ποσοστά από 40% μέχρι 46%, έλαβε 11,5%! Το θεωρεί επιτυχία και υποστηρίζει την παγκοσμίως πρωτότυπη θέση ότι θα συνεργασθεί με το πρώτο κόμμα για τον σχηματισμό κυβέρνησης, υπό την προϋπόθεση ότι πρωθυπουργός θα είναι κάποιος που θα προτείνει ο ίδιος και όχι αυτός που έλαβε το 41% των ψήφων του ελληνικού λαού. Εδώ η πολιτική ευφυΐα, σπάει τα ευφυϊόμετρα! Είναι ατυχία για την άλλοτε ισχυρή δημοκρατική παράταξη να έχει εναποθέσει τις τύχες της σε έναν αρχηγό  αυτού του διαμετρήματος.

Ο κ. Νίκος Ανδρουλάκης αξιολόγησε το αποτέλεσμα των εκλογών ως εξής:

“Ανατέλλει ο ήλιος της ελπίδας, της προόδου και της προοπτικής για όλους τους Έλληνες… Το επιτελικό κράτος του κ. Μητσοτάκη αποδείχθηκε περιτύλιγμα ενός παρακράτους υποκλοπών και εκτεταμένης διαφθοράς. Ο μόνος λόγος, που η Νέα Δημοκρατία δεν τα πλήρωσε όλα αυτά στην κάλπη, είναι ο ”χρυσός” της χορηγός, που έχει ονοματεπώνυμο και διεύθυνση: Αλέξης Τσίπρας και ΣΥΡΙΖΑ.” Επέκρινε τη Νέα Δημοκρατία “πως τα τελευταία χρόνια αύξησε τις κοινωνικές ανισότητες, κυβέρνησε με γνώμονα τα συμφέροντα των λίγων και ισχυρών και επιδείνωσε τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας, της προόδου, της υπευθυνότητας και της αξιοπιστίας.”

Οι Α. Τσίπρας και  Ν. Ανδρουλάκης απένειμαν ο ένας στον άλλον  τον χαρακτηρισμό του “χρυσού χορηγού” του κ. Κ. Μητσοτάκη, χωρίς να αντιλαμβάνονται πως και δύο είναι χορηγοί του. Ανήμποροι να εκτιμήσουν την παρούσα πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα, να ψηλαφίσουν τον σφυγμό της κοινωνίας και να παρουσιάσουν θέσεις κυβερνησιμότητας ξόδεψαν όλα τα πολεμοφόδια επάνω στο σώμα του αντιπάλου τους, το οποίο  αποδείχθηκε πως ήταν αλεξίσφαιρο. Χορηγοί του Κ. Μητσοτάκη αποδείχθηκαν, επίσης, και οι αρχηγοί των δύο μικρότερων κομμάτων με τις εμμονικές, προσωπικές επιθέσεις εναντίον του,  του ΜέΡΑ 25 και της Ελληνικής Λύσης. Τον πρώτο τον οδήγησε το εκλογικό σώμα σε απόσυρση  και μάλλον ίδια θα είναι προσεχώς και η τύχη του δεύτερου.

Ένα είναι βέβαιο: Η πόρτα της μετα-μεταπολίτευσης άνοιξε διάπλατα και το πολιτικό σκηνικό θα αναδιαμορφωθεί τα επόμενα χρόνια περισσότερο με ορθολογικά παρά με συναισθηματικά κριτήρια. Όπως κάθε γέννα, έτσι και αυτή, θα έχει επώδυνους πόνους για αρκετούς επαγγελματίες πολιτικούς. Η πολιτική επιβίωση στην τέταρτη βιομηχανική επανάσταση απαιτεί απόθεμα ευφυϊούς εξοπλισμού. Μόνο αυτοί που το διαθέτουν θα επιβιώσουν στην πολιτική.

*Ο Ανδρέας Μήλιος είναι διδάκτορας Πολιτειολογίας του πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης, οικονομολόγος και συγγραφέας.