Ο Θεόδωρος Κωνσταντινίδης είναι ένας φωτισμένος και δάσκαλος και ένας σπουδαίος φιλόλογος που ζει στην Κοζάνη. Μητρική του γλώσσα η ποντιακή ,είναι από τους πρωτεργάτες στην προσπάθεια διδασκαλίας και διατήρησής της. Πριν δυο χρόνια μας έδωσε την Αντιγόνη στα ποντιακά και τελευταία μετέφερε στα ποντιακά τους βατράχους του Αριστοφάνη.
Κάποιοι αναρωτιούνται ίσως σε τι θα συμβάλλει μια τέτοια προσπάθεια που είναι και πολύ επίπονη μάλιστα. Η διατήρηση της διαλέκτου με κάθε πρόσφορο μέσο θα συμβάλλει και στην διατήρηση του πολιτισμού που αυτή «κουβαλάει».Όταν πεθαίνει μια διάλεκτος τότε χάνεται και ο πολιτισμός του οποίου είναι φορέας. Σήμερα υπάρχει στην Ευρώπη μια τάση στήριξης και διατήρησης των διαλέκτων και προσπάθειες σαν αυτή του εκλεκτού συγγραφέα προσφέρουν τα μέγιστα.
Για να μείνει ενεργή η διάλεκτος πρέπει να ανοίξουν οι ορίζοντες της, να χρησιμεύσει για ψυχαγωγία με νέους τρόπους, όπως η μεταγλώττιση αρχαίων κειμένων.
Η ποντιακή διάλεκτος με ιωνικό υπόστρωμα είναι η πιο κοντινή γλώσσα στην αρχαία ελληνική και η μεταγλώττιση σε αυτήν των βατράχων καταδεικνύει την συνέχεια της ελληνικής και την εξέλιξή της.
Οι κωμωδίες του Αριστοφάνη σατιρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις της εποχής του και συμπεριφορές που δεν άλλαξαν από τότε, γιαυτό και έχουν μια διαχρονικότητα .
Η συγκεκριμένη κωμωδία γράφτηκε σε μια περίοδο με κοινά χαρακτηριστικά με την δική μας: βαθύτατη κρίση σε όλα τα πεδία, οικονομική, ηθική και πολιτική κρίση ταλάνιζαν την εποχή που γράφτηκε το 405 π.χ. Η Αθήνα σε βαθιά κρίση και έτσι ο Διόνυσος πάει στον Αδη μαζί με τον δούλο του Ξανθία να φέρει πίσω τον τελευταίο μεγάλο δραματουργό τον Ευριπίδη . Ο μόνος που ζωντανός που πήγε και γύρισε από εκεί είναι ο Ηρακλής. Έτσι λοιπόν ντύνεται Ηρακλής και ξεκινάει για το ταξίδι . Στην διαδρομή συναντάται με τον χορό των βατράχων και φτάνοντας στον Αδη βρίσκει τον Αισχύλο και Ευριπίδη να ερίζουν για τον ποιητικό θρόνο. Έτσι έχουμε έναν αγώνα ποιος από τους δυο έκανε καλύτερο τον κόσμο με την ποίηση του.
Ένα μικρό δείγμα της διαμάχης των δυο μεγάλων ποιητών
Ευριπίδης: Εξεραν τον καλά .Δεβασμένον εχ ΄ατόν απ΄εξ κι απ΄απές
Αγρος και τρανός κουρφέας εν ο άνθρωπον .
Σο στόμαν χαλινάρ και πόρταν κι εχ΄
Ο λόγον ατ ασυμμαζευτο και τρανόσυρτον.
Αισχύλος: Ισα ρε ,τη λαχανοκεπή θεάς το γεννεμαν!
Ατά τα λόγια τολμας και λες για τα ΄εμέναν
Εσύ ο σαχλοφτενοσυλλέκτες , ο κουρελομόδιστρον
Και ο μπαλωματοράφτες! Τα βλακείας θα πλερώντς ατα.
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
Ο Θεόδωρος Κωνσταντινίδης είναι ένας φωτισμένος και δάσκαλος και ένας σπουδαίος φιλόλογος που ζει στην Κοζάνη. Μητρική του γλώσσα η ποντιακή ,είναι από τους πρωτεργάτες στην προσπάθεια διδασκαλίας και διατήρησής της. Πριν δυο χρόνια μας έδωσε την Αντιγόνη στα ποντιακά και τελευταία μετέφερε στα ποντιακά τους βατράχους του Αριστοφάνη.
