Πόση αδικία μπορεί να αντέξει η ημερήσια ψυχική αντοχή του εγκλεισμού?
Σωρεία ειδήσεων που μας ξεπερνούν, χτυπούν κατάστηθα το κοινό περί δικαίου αίσθημα, το στοιχειώδες και αυτονόητο για το μέσο όρο αντίληψης και ευαισθησίας…
Ας δούμε μερικές.
1η. 6 νεκροί, από τους εθελοντές της έρευνας για το εμβόλιο. Οι “ειδικοί “, αρνούνται ότι υπάρχει συσχετισμός.
2η. Η παγκόσμια ιατρική κοινότητα, διχασμένη και αναξιόπιστη, παραπαίει μεταξύ της άρνησης του υποχρεωτικού εμβολιασμού, της υπεράσπισής του, ή της ανάγκης να δοθεί περισσότερος χρόνος και να προτιμηθεί η φαρμακευτική αγωγή.
Οι πολίτες σε πλήρη σύγχυση για να μην πω απόγνωση….
3η. Στην Αλβανία δολοφονείται εν ψυχρώ, νεαρός που έτρεξε για να γλυτώσει το πρόστιμο, επειδή είχε περάσει η ώρα από εννιά… Στο όνομα της προστασίας της ζωής, οι αστυνομικοί, ντυμένοι “βγήκε ο χάρος παγανιά” αφαιρούν με πολύ μεγάλη ευκολία, ανθρώπινες ζωές… Είναι οι αυτουργοί πισω απ τους οποίους κρύβονται οι ηθικοί αυτουργοί.
Η νέα εποχή στον πλανήτη, αναγάγει την αστυνομία, – αργότερα ίσως και το στρατό -, σε ανώτατη μορφή εξουσίας, αυθαιρεσίας και τρομοκρατίας…
4η. Το υπουργείο πολιτισμού, μετατρέπει σε προϊόν την πολιτιστική κληρονομιά της χώρας, και ετοιμάζεται να δεχτεί μακροχρόνιο δανεισμό, (50 έτη) (!) αρχαιολογικών θησαυρών σε ξένα μουσεία. Πέρα από το προφανές, που είναι η παντελής έλλειψη συνείδησης για το τι σημαίνει πολιτισμός, γεννώνται και ερωτήματα για το βαθμό εντιμότητας της υπουργού και των συν αυτής.
5η. Και μια είδηση που δεν θα ακούσετε πουθενά, αφορά την μεγάλη αύξηση αυτοκτονιών. Γνωστός μου που εργάζεται σε παιδοψυχιατρικο τμήμα μεγάλου νοσοκομείου, μου είπε πως την τελευταία εβδομάδα, είχαν 12 περιστατικά απόπειρας αυτοκτονίας από εφήβους…
Η πίεση που δέχονται οι νέοι στη νέα κατάσταση, είναι για πολλούς αφόρητη. Η διασπορά του φόβου, οι πρωτόγνωροι περιορισμοί, η ανελευθερία, και η αβεβαιότητα για το μέλλον, κάνουν μη διαχειρίσιμες τις ψυχικές επιπτώσεις ιδιαίτερα στις ευαίσθητες ηλικίες, χωρίς αυτό να σημαίνει, πως δεν έχουν προβλήματα και οι μεγαλύτεροι. Τουναντίον. Η χρήση ψυχοφαρμάκων, αλκοόλ και ναρκωτικών αυξήθηκε κατακόρυφα.
Οι επισκέψεις σε ψυχολόγους ή ψυχιάτρους το ίδιο.
Συμπέρασμα: Η ζωή δεν κινδυνεύει μόνο απ’ τον ιό της νέας γρίπης. Κινδυνεύει άμεσα, και πιθανόν με μη αναστρέψιμες συνέπειες, από τις Αδικίες που ονομάζονται “σχέδια νόμου” και ψηφίζονται νύχτα.
Κινδυνεύει θανάσιμα,
από την “Προστασία” της αστυνομίας που “γδέρνει” οικονομικά τους αδύναμους, ταπεινώνει τους αθώους, χτυπάει ακόμα και περαστικούς, και – αν θέλει- σκοτώνει ατιμώρητα αυτούς που φοβήθηκαν, αφού πρώτα κινητοποιεί η ίδια τον τρόμο.
Πολλά μπορεί να αντέξει ο άνθρωπος. Το βιώνουμε δραματικά.
Αν όμως η ανελευθερία συνοδεύεται και από την έλλειψη δικαιοσύνης ή τη φίμωση της, τότε, πολύ φοβάμαι, ότι, ή το τρένο της νέας τάξης πραγμάτων θα εκτροχιαστεί, ή ο κόσμος θα πηδάει απ” τα βαγόνια των ασύμμετρων απειλών στο κενό της απελπισίας…
Οι εξουσίες δε λογαριάζουν τις παράπλευρες απώλειες.
Εμείς όμως? Τι κάνουμε εμείς?
6