Όσοι από τους επιστήμονες, τους διανοουμένους, τους λόγιους και τους παντός είδους σκεπτικιστές ανθρώπους των γραμμάτων, τολμούν με περίσσεια αλλοφροσύνη και μιλούν σήμερα για το τέλος του Θεού, αρχικά ακολούθησαν το μονοπάτι της αντίληψης εκείνης που κάποιοι άλλοι χάραξαν με την ιδέα της προσαρμογής της Εκκλησίας στον κόσμο, με την οποία έγινε δεκτό ότι η κοσμική πραγματικότητα έχει κάτι το απόλυτο και το αναμφισβήτητο.
Από αυτή τη θεωρία, λοιπόν, που εμφανίζει τον κόσμο να έχει από μόνος του ένα νόημα και πως αυτή η αυτονομία αποτελεί την αιτία της εκκοσμίκευσης κάποιοι διολίσθησαν στην κραυγή απόγνωσης περί ανυπαρξίας του Θεού.
Οι αρνητές της πίστης και όσοι αντιμετωπίζουν την Εκκλησία ως θεσμό, δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι αυτή δεν είναι κάτι το εξωτερικό σχετικά με την κοσμική πραγματικότητα και ότι πρόκειται για μια εμπειρία, μια συμμετοχή στα πεπρωμένα του κόσμου.
Εκκλησία δεν είναι παρά ο χριστιανοποιημένος κόσμος, αφού με την είσοδο του Χριστού στον κόσμο, το παν τροποποιήθηκε και ανακαινίστηκε.
Στην καινή κτίση της Εκκλησίας, με την Ανάσταση του Χριστού, προβάλλει μια νέα δυνατότητα για τον κόσμο που είναι ταυτόχρονα συντελεσμένο και επιδιωκόμενο. Αυτό το παράδοξο στην ιστορικότητα και την εσχατολογία είναι και το πλέον χαρακτηριστικό της Εκκλησίας.
Όποιος επιχειρεί να απομακρυνθεί από τον αληθινό εκκλησιαστικό φρόνημα της Ορθοδοξίας για να γίνει «σύγχρονος» και «μοντέρνος» μικρή έως καθόλου διαφορά έχει από τους οπαδούς και θιασώτες διαφόρων κοσμοθεωριών και ιδεολογημάτων που μεταχειρίζονται το Ευαγγέλιο ως μια ρηχή κοινωνική διδασκαλία και αναπληρώνουν την κένωση του Χριστού στη σταυρική Του θυσία, με διάφορα προγράμματα και δράσεις, με κοινωνικές αναζητήσεις και πολιτιστικά οράματα. Μόνον το αληθινό ορθόδοξο εκκλησιαστικό φρόνημα γεμίζει με νέο αξιολογικό περιεχόμενο τη ζωή των ανθρώπων, γιατί βρίσκεται σε μια διαρκή ένωση και διάλογο με τον κόσμο, αφού δεν αποκλείει, αλλά περικλείει τον κόσμο.
Ηλίας Κ Μάρκου
[email protected]
Το αληθινό ορθόδοξο εκκλησιαστικό φρόνημα
14