«Το φανάρι του Διογένη» ………….. (σχολιασμοί και επισημάνσεις)

Πολυτεχνείο… Πόσο μας ενώνει;

Ο Επίκτητος (αρχαίος φιλόσοφος) είπε: «Το λαθεμένο επιχείρημα κάνει στη ζωή των λαών τόση ζημιά όση και ένας θρόμβος αίμα στον ανθρώπινο οργανισμό».

Το Πολυτεχνείο στα χρόνια της μεταπολίτευσης μεταφέρθηκε ως ένα ηρωικό γεγονός της νεολαίας, αλλά ο Νοέμβρης του 1973 περιέχει και καφτό πολιτικό πρόβλημα που οι πανηγυρισμοί των εορτών αφήνουν στο σκοτάδι!

Νέοι της γενιάς του Πολυτεχνείου υπήρξαν πολλοί στην ηγεσία του τόπου στα μεταπολιτευτικά χρόνια, αλλά το ζητούμενο είναι εάν έλυσαν προβλήματα και εάν έχουν συμβάλλει θετικά στα περίπλοκα πολιτικά προβλήματα των περιστάσεων.

Ίσως κάποιοι μας κατηγορήσουν, αλλά μετά τόσα χρόνια και αποτιμώντας την κατάσταση και με δεδομένο πως από τη γενιά του Πολυτεχνείου κάποιοι έπαιξαν πρωτεύοντα ρόλο στα πολιτικά δρώμενα, θέτουμε το ερώτημα: Συνέβαλλαν θετικά οι πρωταγωνιστές στο μέλλον της Ελλάδας; Μας ενώνει τελικά το Πολυτεχνείο ή όχι;

Για χρόνια το Πολυτεχνείο αποτελεί για μεγάλη μερίδα των πολιτών ένα σύμβολο. Στο παραπάνω ερώτημα και με δεδομένο πως η Ελλάδα έφτασε στο σημερινό αδιέξοδο, η απάντηση είναι ΟΧΙ!

Ποια είναι η αληθινή ιστορία του Πολυτεχνείου

Ο Χρ. Καρανίκας στις 16-11-1978, στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (σελ. 6η) γράφει: «Το τι πραγματικά σημαίνει το Πολυτεχνείο θα το μάθουμε όταν γραφεί η πραγματική ιστορία του, με το πέρασμα του χρόνου και χωρίς την «αντιστασιακή» εκμετάλλευσή του.

Πόσο οι «Απριλιανοί» είχαν εμπλοκή στα γεγονότα του Πολυτεχνείου, όταν είναι γνωστό πως είχαν φύγει 45 ημέρες πριν τα γεγονότα;

Όντως στις 8 Οκτ. 1973 είχαν αποχωρήσει από την τότε κυβέρνηση, δεν ήταν μέλη της, άρα ήταν απλοί πολίτες. Είχαν παραδώσει την κυβέρνηση στον Σπύρο Μαρκεζίνη, ο οποίος ανέλαβε την εξουσία προκειμένου να προχωρήσει σε εκλογές εντός δύο-τριών μηνών. Μόνον ο Γ. Παπαδόπουλος παρέμεινε, ο οποίος με το «δημοψήφισμα» της 29ης Ιουλίου 1973 ήταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας!

Την περίοδο πριν το Πολυτεχνείο έχουμε μια περίεργη κινητικότητα στο Κυπριακό. Οι ΗΠΑ θέλουν εκδίωξη, σύλληψη ή δολοφονία του Μακαρίου και σ’ αυτό το παιχνίδι ήταν αντίθετος ο δικτάτορας Παπαδόπουλος!

Τα γεγονότα του Πολυτεχνείου που έφεραν όχι την πτώση του καθεστώτος, αλλά τον Δημ. Ιωαννίδη ως νέο διαχειριστή των πραγμάτων, οδήγησαν στην εκδίωξη του Μακαρίου και στο διαμελισμό της Κύπρου!

Άρα Πολυτεχνείο – ανατροπή Παπαδόπουλου και Μαρκεζίνη – αποτροπή εκλογών – νέος δικτάτορας Δημ. Ιωαννίδης – ανατροπή Μακαρίου και διαμελισμός της Κύπρου, είναι αλληλένδετα!

Ο φάκελος της Κύπρου έχει όλα τα αποδεικτικά στοιχεία για το ποιος ευθύνεται για την Κυπριακή τραγωδία. Κάποιοι λένε πως εάν η ευθύνη ήταν των στρατιωτικών, ο «φάκελος» θα είχε ανοίξει και οι υπεύθυνοι θα είχαν τουφεκισθεί!

Η ευθύνη, λένε, είναι των πολιτικών και γι’ αυτό μένει κλειστός. Να θυμίσουμε πως η πολιτική της κυβέρνησης Εθνικής Ενότητος με τον Κ. Καραμανλή παρέλαβε την Κύπρο με καταληφθέν το 4% του εδάφους της. Η συνέχεια όμως ήταν να καταληφθεί η μισή Κύπρος και χωρίς καμιά αντίσταση από Ελληνικής πλευράς. Το μεγάλο έγκλημα έγινε με δημοκρατική κυβέρνηση.

Κάποιοι λένε πως ο πρεσβευτής της Κύπρου, τότε, κ. Κρανιδιώτης είχε πει πως «χάνουμε το νησί, κυρίως το ψαχνό. Το καλό μέρος της Κύπρου, το χάνουμε. Δυστυχώς είναι σχέδια ξένων δυνάμεων και δυστυχώς έχουμε πέσει στη λούφα».

Μήπως κάτι ήξερε ο Χρ. Καρανίκας στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ όταν έγραφε πως «το τι πραγματικά σημαίνει Πολυτεχνείο θα το μάθουμε όταν γραφεί η πραγματική ιστορία του…». Θα γραφεί όμως ποτέ; Θα ανοίξει ποτέ ο φάκελος της Κύπρου;

Η ανεπάρκεια και «μή» αντίδραση προς το δικτατορικό καθεστώς

Όλοι όμως κατόπιν εορτής χρησιμοποιούν το Πολυτεχνείο για να μπαλώσουν την αξιοθρήνητη ανεπάρκεια που έδειξαν στα εφτά εκείνα χρόνια. Λίγες ήταν οι μορφές αυτών που ξεχώρισαν, με πρώτη του Αλέκου Παναγούλη

Κατόπιν εορτής σχεδόν όλοι παρουσιάστηκαν με αντιστασιακές περγαμηνές!!! Από την ανεπάρκεια της Αριστεράς στην αντιμετώπιση της δικτατορίας, την ανεπάρκεια του πολιτικού συστήματος, του λαού και των διανοουμένων!

Ο Μανώλης Αναγνωστάκης (Νοέμβρης 1983), δέκα χρόνια μετά, γράφει το καταπληκτικό «Φοβάμαι…»

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που εφτά χρόνια έκαναν πως δεν

είχαν πάρει χαμπάρι και μια ω-

ραία πρωία – μεσούντος κάποιου

Ιουλίου – βγήκαν στις πλατείες με

σημαιάκια κραυγάζοντας «δώστε

τη χούντα στο λαό».

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που με καταλερωμένη τη φωλιά

πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέ-

δες στη δική σου.

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που σου κλείναν την πόρτα μην

τυχόν και τους δώσεις κουπόνια

και τώρα τους βλέπεις στο Πολυ-

τεχνείο να καταθέτουν γαρίφαλα

και να δακρύζουν.

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που γέμιζαν τις ταβέρνες και τα

σπάζαν στα μπουζούκια κάθε

βράδυ και τώρα τα ξανασπάζουν

όταν τους πιάνει το μεράκι της

Φαραντούρη και έχουν και «από-

ψεις».

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε

συναντούσαν και τώρα σε λοιδο-

ρούν γιατί, λέει, δεν βαδίζεις

στον ίσιο δρόμο.

Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς

ανθρώπους.

Φέτος φοβήθηκα ακόμη περισσότερο.

Πόσο συνδέεται το Πολυτεχνείο με το έτος ανεξαρτησίας της Ευρώπης; Ποιο πλαίσιο εξελίξεων οδήγησε στο Πολυτεχνείο;

Ένα ντόμινο εξελίξεων στον ορίζοντα, που αγκαλιάζει Ευρώπη και Μέση Ανατολή. Από αρχές της 10ετίας του 1970 η Ευρώπη ανακοινώνει τον απογαλακτισμό της από τις ΗΠΑ. Το 1973 είναι το έτος ορόσημο ανεξαρτησίας της Ευρώπης.

Η Ευρώπη όμως δεν έχει ενεργειακούς πόρους και εκεί χτύπησε εκδικητικά η Αμερική. Ο Κίσινγκερ με τα πετρέλαια της Μ. Ανατολής που έλεγχε πλήρως, έκανε την Ευρώπη να χορεύει πεντοζάλη.

Το έτος ανεξαρτησίας της Ευρώπης με την εκδικητική μανία των ΗΠΑ, κατάντησε έτος ταπείνωσης και νέας υποταγής.

Πού εμπλέκεται η Ελλάδα στις εξελίξεις αυτές;

Με την κήρυξη της δικτατορίας του 1967, η Ελλάδα εκδιώκεται από την Ευρωπαϊκή οικογένεια, παρά την αντίδραση των ΗΠΑ. Η Ευρώπη όμως επιθυμεί την επιστροφή της Ελλάδας στην «οικογένεια», αλλά με δημοκρατικό καθεστώς. Αυτό σηματοδοτεί η περίπτωση της κυβέρνησης του Σπ. Μαρκεζίνη το 1973, αλλά δεν γίνεται αντιληπτό από τον πολιτικό κόσμο. Αντί να υπάρξει πανδημοκρατική αντιχουντική ενότητα, έχουμε το αντίθετο. Τυχαίο αυτό;

Τι συμβαίνει στο καθεστώς των Απριλιανών στην Ελλάδα; Να επισημάνουμε δύο γεγονότα…

Τον Ιούνιο του 1973 οι ΗΠΑ, πρώτον, απαιτούν την εξόντωση του Μακαρίου και δεύτερον, το καθεστώς απορρίπτει το αίτημα των Αμερικανών να χρησιμοποιήσουν Ελληνικό χώρο για μεταφορά στρατού και εφοδίων στην εμπλοκή τους με τους Άραβες (Μ. Ανατολή). Και στις δύο περιπτώσεις ο Γ. Παπαδόπουλος λέει ΟΧΙ. Η άρνησή του ήταν και η καταδίκη του!

Από τη στιγμή αυτή και μετά ο δικτάτορας, γνωρίζοντας τι γίνεται, προσπαθεί να διατηρήσει την ηγεμονία με την πολιτικοποίηση. Τότε επιλέγεται η «λύση» Σπ. Μαρκεζίνη. Την πολιτικοποίηση θέλουν οι Ευρωπαίοι, αλλά όχι οι Αμερικανοί. Ο δε ρόλος των πολιτικών δυνάμεων στην Ελλάδα είναι αμφιλεγόμενος έως ύποπτος.

Οι ΗΠΑ με το γεράκι τους Κίσινγκερ έχουν πλέον ξεκάθαρους στόχους. Ο Γ. Παπαδόπουλος διαβεβαιώνει για ελεύθερες και αδιάβλητες εκλογές, οι Ευρωπαίοι το δέχονται και οι Αμερικανοί αντιδρούν. Ο στρατιωτικός νόμος έχει καταργηθεί, αλλά ο πολιτικός κόσμος είναι διχασμένος. Από την Αριστερά το μεν ΚΚΕ

είναι αρνητικό στην πολιτικοποίηση, ενώ το ΚΚΕ (εσ.) με τον Ηλία Ηλιού, παίρνει θετική θέση!

Η κορύφωση της περιπλοκής έως το Πολυτεχνείο

Οι ΗΠΑ τώρα επιδιώκουν αερογέφυρα ανεφοδιασμού του Ισραήλ με την εμπλοκή πολέμου με τους Άραβες. Η ΕΣΣΔ παίρνει θέση υπέρ των Αράβων, η πολιτικοποίηση στην Ελλάδα με τον Σπ. Μαρκεζίνη βρίσκεται σε εξέλιξη και οι Ευρωπαίοι στηρίζουν το γεγονός. Ο βρετανικός «Ομπσέρβερ» π.χ. γράφει: «Οι ξένες πρεσβείες στην Αθήνα υποδεικνύουν ήδη διακριτικώς πως πρέπει να υποστηριχθούν οι προσπάθειες του Μαρκεζίνη». Άρα οι Ευρωπαίοι στηρίζουν την πολιτικοποίηση, για να απεμπλακεί η Ελλάδα από την δικτατορία!

Ενώ οι Ευρωπαίοι όμως στηρίζουν την προσπάθεια του Σπ. Μαρκεζίνη, ο αμερικανικός παράγων έχει άλλα σχέδια. Να εμπδίσει με κάθε τρόπο την πολιτικοποίηση. Όλα αυτά, για χρόνια τώρα, έχουν ξεχαστει και αυτό που ακούγεται, είναι οι υμνολογίες για τα παιδιά του Πολυτεχνείου. Μια αυταπάτη για ηρωισμό, ενώ αυτά που κρύβονται είναι η ουσία για το γεγονός του Πολυτεχνείου!

Ενώ η πολιτικοποίηση θα οδηγούσε στην αρχή της απεμπλοκής, οι ΗΠΑ καταφέρνουν να οδηγήσουν την κατάσταση εκεί που επιθυμούν. Εκμεταλλευόμενοι οι Αμερικανοί την πολιτική ασυνεννοησία και την ανυπομονησία της νεολαίας για δημοκρατικές εξελίξεις, φτάνουμε στους πρώτους λιθοβολισμούς αστυνομικών από περίεργους διαδηλωτές, μετά το μνημόσυνο του Γ. Παπανδρέου.

Οι εξελίξεις τώρα τρέχουν σαν το νερό, για να φτάσουμε σε μια εξέλιξη που καθόλου δεν είχε προγραμματιστεί από τους φοιτητές, αλλά ούτε μπορούσαν να προνοήσουν τις εξελίξεις.

Το καθεστώς βεβαίως και θα μπορούσε να σταματήσει τα γεγονότα στην αρχή της εξέλιξής τους, αλλά ήδη στο εσωτερικό του λειτουργούσε ήδη αμερικανικών προδιαγραφών μηχανισμός ανατροπής. Ένας μηχανισμός που επιδίωξε και πέτυχε την ανατροπή του Γ. Παπαδόπουλου με νέο δικτάτορα τον Δημ. Ιωαννίδη και το σταμάτημα της πολιτικοποίησης με τον Σπ. Μαρκεζίνη. Ακολούθησε αυτό που ζητούσαν οι Αμερικανοί και δεν τους το παραχώρησε ο Γ. Παπαδόπουλος. Η ανατροπή του Μακαρίου, τα γεγονότα στην Κύπρο και όσα δημιουργήθηκαν από το μηδέν σε βάρος της Ελλάδας, με Κύπρο – Αιγαίο – υφαλοκρηπίδα – Θράκη – Μακεδονικό κλπ.

Πετρέλαια και Μ. Ανατολή, σε συνδυασμό με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, έφεραν και το τέλος του Ευρωπαϊκού ονείρου για ανεξαρτησία της Ευρώπης (1973). Η Αμερική ήταν πάλι ο νικητής!

Η νεολαία που πάντα είναι μπροστά στα γεγονότα, ξεσηκώθηκε με το πάθος της Δημοκρατικής αλλαγής.. Γράφει το περιοδικό «ΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ» (Δεκ. 1978-τεύχος 9) σχετικά: «…Εάν το πρόβλημα του Πολυτεχνείου είναι, αν σ’ εκείνες τις δραματικές ημέρες βρεθήκαμε να διαθέτουμε σαν λαός τη συνολική εθνική πολιτική σκέψη και διορατικότητα, που μας χρειαζόταν για να αντιμετωπίσουμε εύστοχα όσα κυοφορούσαν εναντίον μας οι περιστάσεις και οι παγκόσμιοι σχεδιασμοί των κύκλων εκείνων του κόσμου, που την ηθική και τις ωραίες διακηρύξεις τις γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια! Και η απάντηση, η θλιβερότατη απάντηση στο ερώτημα αυτό, είναι πως δυστυχώς, αυτή τη συνολική σκέψη δεν τη διαθέταμε…».

Μπορούσαμε όμως να την είχαμε εάν υπήρχε ενότητα του πολιτικού κόσμου και εάν θέλαμε να δούμε τι συμβαίνει γύρω μας…Και ήταν όλα τόσο ξεκάθαρα!

Είχε πει ο Φιντέλ Κάστρο στο παγκόσμιο φεστιβάλ νεολαίας το 1978: «…Οι Έλληνες είχαν αναπτύξει μεγάλο πολιτισμό…Οι Έλληνες είχατε ανακαλύψει πολλά, αλλά δεν έχετε εφεύρει ακόμα την ενότητα»!!!

Το Πολυτεχνείο πρέπει να μας ενώνει και επιβάλλεται να δούμε τι κρύβεται πίσω από εκείνα τα γεγονότα. Ο «φάκελος της Κύπρου», όπως και ο «φάκελος ΕΑΤ-ΕΣΑ» κρύβουν την αλήθεια, γι’ αυτό και η «Δημοκρατία της μεταπολίτευσης» δεν πρόκειται ποτέ να τους ανοίξει. Η εξέλιξη έφερε μια άλλη, πιο σκληρή, δικτατορία που δημιούργησε τα τετελεσμένα στην Κύπρο και όλα τα άλλα. Έφερε στη συνέχεια τη «Δημοκρατία» και αυτή με τη σειρά της δημιούργησε όλες τις συνθήκες που οδήγησαν στα «μνημόνια» και σε μια Ελλάδα άνευ εθνικής κυριαρχίας. Μια Ελλάδα προτεκτοράτο και παραδομένη πλέον στις ορέξεις των επιβητόρων… Γερμανών και Αμερικανών!

Ποτέ όμως οι επιβήτορες δεν κάνουν τίποτα από μόνοι τους. Όπως και τις συνθήκες του Πολυτεχνείου τις δημιούργησαν με «εσωτερικούς» συνεργάτες, έτσι και στα «μνημόνια» είχαν και έχουν τους κατάλληλους «εσωτερικούς» συνεργάτες!

Το ζητούμενο είναι, εάν ο λαός θέλει να αλλάξει. Σε μια αφίσα στο δρόμο είδαμε χέρια απλωμένα και το σύνθημα… «ΕΚΛΟΓΕΣ;… δεν αρκούν!!! Πάρε την κατάσταση στα χέρια σου…».

Εάν με τις εκλογές απλά ανακυκλώνεις τους…επιβήτορες, «πάρε την κατάσταση στα χέρια σου…».

Για να αλλάξουν όμως τα πράγματα, πρέπει να αλλάξεις ΕΣΥ!

Το ποίημα της ημέρας (του Αργύρη Μαρνέρου)

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ

Είναι ωραίοι οι ανώνυμοι, καθώς στο πανηγύρι έρχονται…

μ’ ένα γαρύφαλο στο χέρι, για να τιμήσουν τους νεκρούς.

Μα πιο ωραίοι είναι όταν φεύγουν κρατώντας στο ίδιο χέρι,

ένα σουβλάκι της ώρας.

Πραγματικά ξελιγωμένοι, από την υπερένταση της συγκίνησης.

“ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ ΔΙΟΓΕΝΗ”