Από το 2010 γράφαμε πως είχε κλείσει ο κύκλος της μεταπολιτευτικής περιόδου, τόσο για τα πολιτικά κόμματα, όσο και για πολλά από τα πολιτικά πρόσωπα. Κι αφού διανύσαμε μια περιπετειώδη διαδρομή, τη χειρότερη στη νεώτερη ιστορία μας, φτάσαμε στο σήμερα, και μιλάμε για το τέλος του τέλους της μεταπολίτευσης.
Είναι, όμως έτσι;
Όλα είχαν προβλεφθεί για την κατρακύλα, όλα είχαν ειπωθεί, και μάλιστα από πολλούς, αλλά η πλειονότητα των πολιτικών μας και δυστυχώς και η πλειοψηφία των πολιτών δεν έδειχναν να συνειδητοποιούν τα αδιέξοδα στα οποία οδηγούμασταν, ακόμα κι όταν φτάσαμε στην κατάρρευση!
Είναι αλήθεια πως σε κάποιες από τις εκλογικές αναμετρήσεις μέσα στην πενταετία, πολλοί ψηφοφόροι έφτανα στην κάλπη ασθμαίνοντας, με οργή, με θυμό και αγανάκτηση, αλλά δυστυχώς αυτά τα συναισθήματά τους μεταφράζονταν, ως προσωπική τους υπόθεση. Είχαν να κάνουν αποκλειστικά και μόνο με την απότομη πτώση του βιοτικού τους επιπέδου, της στέρησης της ψευδεπίγραφης προσωπικής τους ευμάρειας της εποχής των αλλοπρόσαλλων πολιτικών. Έτσι, ψηφίζοντας δήθεν εκδικητικά, δίχως να το αντιλαμβάνονται αυτοεγκλωβίστηκαν στην αναπαραγωγή αυτών που αναθεμάτιζαν μετά μανίας. Αναδιάταξαν απλώς τα κόμματα και επαναβεβαίωσαν απελπιστικά πως ούτε η αρχή, ούτε το τέλος του τέλους του παλαιοκομματισμού είναι ορατό στον ορίζοντα!
Δε χτίζεται αδέλφια το νέο, το καινούργιο με προσωπικές ιδιοτελείς και στοχεύσεις ατομικιστικές ή συντεχνιακές, με κομματικές εμμονές και ιδεοληψίες, που μας γυρίζουν ολοταχώς πίσω στο παλιό, το σάπιο, αυτό που θέλουμε να αλλάξουμε. Δεν είναι δυνατόν από τη μια να εξακολουθούμε να ψηφίζουμε κοντόθωρα, δηλαδή σκεπτόμενοι την τσέπη μας και μόνο και από την άλλη να φλυαρούμε ακατάσχετα για την κατάντια μας και την επιτακτική ανάγκη ανατροπής του πολιτικού κατεστημένου.
Τα ψέματα, λοιπόν, τελείωσαν.
Για να γίνει πραγματικότητα το τέλος του τέλους της Μεταπολίτευσης στις επικείμενες εκλογές και να οριστικοποιηθεί το πολιτικό τέλος όλων αυτών που εναπόμειναν σήμερα να την εκπροσωπούν, θα πρέπει εμείς οι πολίτες να εκφραστούμε μέσω νέων ιδεών και αντιλήψεων, νέων προσώπων και γιατί όχι ακόμα και νέων πολιτικών σχηματισμών, που θα συγκλίνουν, όμως, σ΄αυτό που οι συνθήκες επιβάλλουν ως διάδοχη κατάσταση.
Πως θα πεθάνει το παλιό, όταν ακόμα ζουν και βασιλεύουν τα ρουσφέτια της τελευταίας στιγμής και της κακιάς ώρας, οι αναχρονιστικές και ξεπερασμένες τακτικής προεκλογικού αγώνα, όταν τα πολιτικά τζάκια και οι επαγγελματίες της πολιτική (αυτοί που δεν δούλεψαν ποτέ στη ζωή τους) εξακολουθούν να παραμένουν αναντικατάστατοι; Σήμερα, δεν είναι μόνον που μοιράζονται νέοι ρόλοι σε παλιά πρόσωπα, αλλά και νέα πρόσωπα αναλαμβάνουν παλιούς ρόλους, οπότε αν συνεχίσουμε έτσι, είμαστε καταδικασμένοι να παραμείνουμε στο τέλμα.
Ένα κι ένα, λοιπόν, κάνουν δύο.
Αν θέλουμε πράγματι να κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα πρέπει να ξεμπερδεύουμε μια για πάντα με τους «σωτήρες», αυτούς που διατείνονται ότι θέλουν να σώσουν τη χώρα, ενώ στην ουσία την καρέκλα τους παλεύουν να διασώσουν και την πολιτική τους επιβίωση να εξασφαλίσουν. Τρανταχτό παράδειγμα οι γυρολόγοι βουλευτές και πολιτευτές, που αλλάζουν κόμματα και θέσεις σα τα πουκάμισα. Για να απαλλαγούμε, λοιπόν, από τους σωτήρες πρέπει να διαμορφώσουμε συνθήκες που να μην έχουμε ανάγκη σωτηρίας.
Επιτέλους, δε βαρεθήκατε να βλέπετε τα ίδια πρόσωπα, μουστακαλήδες κι αμούστακους, μαλλιάδες και φαλακρούς, ξυρισμένους κι αξύριστους, να κάθονται στα έδρανα της Βουλής; Δεν πρέπει κάποτε ν΄ανανεωθούν τα πρόσωπα, οι πολιτικές, οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες και αντιλήψεις; Καινούργιος αέρας, καθαρός, στο Κοινοβούλιο δεν μπαίνει ανοίγοντας τα παράθυρα, αλλά με την εκπαραθύρωση όλων αυτών που τα πολιτικά τους χνώτα είναι σκέτη μπόχα.
Για ν΄απαλλαγούμε από τη σημερινή πολιτική σήψη και μπόχα, καθώς και τους νεοεισελθόντες γραφικούς (που είδαν φως και μπήκαν) πρέπει με την ψήφο μας ανανεώσουμε το Κοινοβούλιο, ν΄αναπνεύσει η Βουλή.
Κοντολογίς να δρομολογηθεί το καινούργιο, αν πράγματι το αποζητούμε!
Η πολιτική δεν μπορεί και δεν πρέπει να λειτουργεί σε πλήρη αναντιστοιχία με τις κοινωνικές ανάγκες και οι δομικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις δεν μπορούν να γίνουν από παλαιοκομματικούς πολιτικούς.
Αν είσαι αγρότης ή ελεύθερος επαγγελματίας, μη δίνεις βάση στα λόγια των πολιτικάντηδων, που σε χαϊδεύουν τα αυτιά , που σε τάζουν απαλλαγές ή μειώσεις από τη φορολογία. Φόρους πρέπει να πληρώνουμε όλοι, όσο μας αναλογεί τον καθένα, μέσα από ένα δίκαιο και σταθερό φορολογικό σύστημα.
Αν είσαι μισθωτός ή συνταξιούχος μην παρασύρεσαι από τους ξετσίπωτους που σου υπόσχονται σταδιακή επαναφορά των μισθών και των συντάξεων στα επίπεδα της προ των περικοπών εποχής. Αυτό δεν πρόκειται να γίνει ποτέ. Η χώρα μας βρίσκεται σε δραματική κατάσταση από πλευρά οικονομίας και όχι μόνο, ζούμε τη δυσκολότερη συγκυρία και ίσως την κρισιμότερη, για την επιβίωση της ενεργού ιστορικής μας παρουσίας. Αν έχεις προβλήματα στον τόπο σου, και μάλιστα σοβαρά, από την πλημμυρίδα των μεταναστών και των προσφύγων κλείσε τα αυτιά σου στις σειρήνες των μπράβων της νύχτας και των πορτιέρηδων της μέρας, που έχουν λύση για όλα με το απάνθρωπο σύνθημα « ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».
Αν είσαι άνεργος κι απελπισμένος μην απλώνεις χέρι σ΄αυτούς που σου προσφέρουν μεταξωτές κορδέλες, γιατί πρόκειται για καμουφλαρισμένα φύκια.
Ο καθένας μας, σε τούτες τις εκλογές, δεν πρέπει να ψηφίσει με τον παραλογισμό της εξυπηρέτησης του ατομικού – προσωπικού συμφέροντος και ν΄αντισταθούμε στα όποια ιδιοτελή άλλα κίνητρα. Το προσωπικό μας συμφέρον είναι σε πλήρη συνάρτηση με το γενικό συμφέρον, το γενικό καλό του τόπου. Αν προκόψει και προοδεύσει η χώρα, τότε και οι πολίτες της γεύονται τους καρπούς αυτής της προκοπής και της προόδου. Τούτη την ώρα προέχει να εκλέξουμε αυτούς που θα διαμορφώσουν το πραγματικά νέο πολιτικό σύστημα, να ξαναχτίσουμε την πατρίδα από την αρχή, με νέα δομές, με καινούργιους θεσμούς, με ισότητα, αξιοκρατία και κοινωνική δικαιοσύνη, με παιδεία και εκπαίδευση.
Οι ιστορικές συνθήκες μας προτρέπουν να τολμήσουμε, για να οριστικοποιήσουμε το τέλος του τέλους μιας εποχής, και είναι στο χέρι μας να το επιδιώξουμε, για να μην γυρίσουμε ξανά στο παρελθόν. Και προπαντός να μην εγκλωβιστούμε και πάλι, όπως πρόσφατα, στα κάλπικα διλλήματα του τύπου μνημόνιο αντιμνημόνιο, γιατί θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Ένας τρόπος υπάρχει για ν΄απαλλαγούμε οριστικά και αμετάκλητα από τα μνημόνια και τις εξαρτήσεις, κι αυτός είναι το να φτιάξουμε κράτος, να ξαναχτίσουμε την πατρίδα.
Η ‘Εφημερίδα Νομού Κοζάνης’ είναι μια στήλη στην ενημέρωση της τοπικής κοινότητας, αντανακλώντας την πολυμορφία και τη ζωντάνια της περιοχής. Με την αφοσίωσή της στην έγκαιρη και αξιόπιστη ενημέρωση, καθώς και την αντικειμενική κάλυψη των γεγονότων, έχει καθιερωθεί ως αξιόπιστη πηγή πληροφοριών για τους αναγνώστες της.
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
Από το 2010 γράφαμε πως είχε κλείσει ο κύκλος της μεταπολιτευτικής περιόδου, τόσο για τα πολιτικά κόμματα, όσο και για πολλά από τα πολιτικά πρόσωπα. Κι αφού διανύσαμε μια περιπετειώδη διαδρομή, τη χειρότερη στη νεώτερη ιστορία μας, φτάσαμε στο σήμερα, και μιλάμε για το τέλος του τέλους της μεταπολίτευσης.
