Βληχή – Το βέλασμα των προβάτων και η ελληνική ετυμολογία της λέξης ‘Βλάχος

Βληχή ιωνικά ή βλαχά δωρικά είναι το βέλασμα του προβάτου!

Βληχώνται ή βλαχώνται σημαίνει βελάζουν τα πρόβατα!

Αυτός που τα βόσκει είναι ο βληχός ή βλαχός, δηλαδή ο ποιμένας-τσομπάνος(τσομπάν τουρκιστί)!Αυτή είναι η ακριβής ελληνική ετυμολογία της λέξης βλάχος=βοσκός κι έχει καθαρά ελληνική επαγγελματική-ποιμενική έννοια και μόνο!

Βελάχος ή βλάχος λοιπόν είναι ελληνικά ετυμολογικά ο ποιμένας,έτσι αποκαλούν στην Αθήνα όλους τους επαρχιώτες!Αυτή η ελληνική ρίζα της λέξης γράφτηκε στα νεότερα ξενικά welf,μετά την λατινομίλιση κάποιων εκ των ελλήνων βοσκών,μετά την στρατολόγηση τους από τους ρωμαίους,ως οδίτες και βιγλάτορες!Για το μικρό βλαχόπουλο μιλάνε τα ακριτικά επη,ουδέποτε για το αρωμνανοπουλο,αρμανόπουλο ή όπως αλλιώς!Μην ξεχνάμε ότι οι ρωμαίοι πήραν στρατιώτες και τους Δάκες(σημερινούς ρουμάνους)που ομοίως λατινομίλησαν,όπως τότε πολλοί!Ενώ προγενέστερα όλοι ήταν στρατιώτες του Αλέξανδρου και μιλούσαν ελληνικά,από τους Μολοσσούς,τους Ιλλυριούς,τους Αχριάνες,κι όλους τους Φρυγο-θράκες!

ΥΓ1:Η άγραφη ειδικά γλώσσα ποτέ δεν ήταν αποκλειστικό κριτήριο εθνικής συνείδησης,που κατά καιρούς κάποιοι φίλτατοι συμπατριώτες λατινομίλησαν,τουρκομίλησαν,αρβανιτομίλησαν, σαλβόμίλησαν κατά την πολυεθνικη ιστορική περίοδο της Ρώμης και του Βυζαντίου!

ΥΓ2;Στην Αλβανία ως “τσομπάν”προσδιορίζουν ακόμα και σήμερα τις ρωμαϊκές και τις βυζαντινές λεγεώνες,ομοίως και τους εκεί βλάχους!

ΥΓ3:Στο Βυζάντιο ονόμαζαν με το επάγγεγμά τους γνήσια αρχαία ελληνικά τους νομάδες των βουνών συλλήβδην ως βλαχοποιμένες!Το ΄όνομα σαρακατσάνοι δόθηκε στην τοιυρκοκρατία ως kara katsak(μαύροι φυγάδες-ανυπότακτοι) ,δεδομένου ότι είχαν και τα μαύρα-λάϊα πρόβατα(kara koyoun) ένεκα πένθους σκλαβιάς!

ΥΓ4: βεβαίως.όπως αποδεικνύεται κι από από τις έρευνες του παλαιοντολόγου καθηγητή Αρη Πουλιανού,η συνεχής ενδογαμία κι απομόνωση των ελλήνων ορεινών ποιμένων,φτάνει μέχρι και 25.000 χρόνια(πριν και τα ομηρικά έπη),πλέον των πανάρχαιων παλαιολιθικών νομαδικών καλύβων(κονακιών),των γεωμετρικών σχεδίων στα υφαντά,τα σκεύη και τα ενδύματά τους,τα ήθη κι έθιμα και τα παιχνίδια τους,όπως κι η πανάρχαια ελληνική ρίζα της λαλιάς τους,πλεον του γεγονότος ότι ουδέποτε ξενομίλησαν, αποτελούν,μεταξύ άλλων,βασικό πυλώνα του ελληνισμού!Το μόνο προπατορικό τους αμάρτημα είναι η εγκατάλειψη του νομαδισμού, από τότε που αντικατασταθηκαν τα μάλλινα από τα συνθετικά και τα βαμβακερά

Κώστας Μπομπότας