Είναι από αυτά που βλέπουμε και δεν θέλουμε να πιστέψουμε, απ’ αυτά που συμβαίνουν δυστυχώς στα συνδικαλιστικά δρώμενα, δημιουργήματα της αστικής δημοκρατίας και του διεφθαρμένου καπιταλιστικού συστήματος!
Η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας, η επιχείρηση του Ελληνικού λαού, περνάει την πιο δύσκολη περίοδο λόγω κακών επιλογών των κυβερνήσεων διαχρονικά, με την συνεργασία σε αυτές τις επιλογές των συνδικάτων.
Η απουσία μακροχρόνιου ενεργειακού σχεδιασμού και η ανυπαρξία θέσεων για το μέλλον του λιγνίτη (πραγματικών και όχι για τα μάτια του κόσμου) των συνδικάτων, τα οποία ουσιαστικά ήταν φερέφωνα των κομμάτων τους, έφεραν τη ΔΕΗ σ’ αυτή την κατάσταση.
Έλεγε ο Δημόκριτος: «Νιπίοισιν ου λόγος, αλλά ξυμφορή γίνεται διδάσκαλος» (Για τους ανόητους, δάσκαλος δεν είναι η λογική, αλλά η συμφορά).
Σεμνή προσφορά μνήμης από τον Δημόκριτο στην αδικοχαμένη, εκ προθέσεως, ΔΕΗ, για τον θάνατο της οποίας «εργάσθηκαν» με πολύ ζήλο το κομματικό κατεστημένο, οι διοικήσεις της και οι μεγαλο-συνδικαλιστές της. Πολλά τα «μαστορέματα» για να φτάσουμε μέχρι την «κηδεία» της. Η εκλιπούσα ΔΕΗ θα κοιτάει δακρυσμένη από κάποια γωνία και άραγε τι να λέει;
Ας κάνουμε μια αναδρομή στο παρελθόν. Στην περίοδο της Κατοχικής Ελλάδας (1941-1944) είχαμε από τη μια μεριά τους Αγωνιστές που έδωσαν και την ψυχή τους στον Αγώνα και από την άλλη, εκείνους που δεν είχαν ούτε πατριωτισμό, ούτε θρησκεία, ντροπή, φιλότιμο, ιδανικά και εθνική περηφάνια. Ήταν αυτοί που πουλήθηκαν στον κατακτητή, ταπεινώθηκαν, πρόδωσαν και ήταν οι δωσίλογοι της εποχής. Ήταν η αστική τάξη με τους συνεργάτες της, που όταν ο κατακτητής έχασε τον πόλεμο και έφυγε, αυτοί ξαναπήραν την εξουσία και συνέχισαν το πλιάτσικο. Πάντα άτιμοι, πάντα χωρίς μπέσα, πάντα με όνειρο… το χρήμα και την εξουσία!
Ας φύγουμε από την κατοχική εποχή και ας έρθουμε στη σημερινή Ελλάδα των μνημονίων. Η κατάσταση σε τι διαφέρει ως προς το πλιάτσικο; Τι έκανε το «μεγάλο συνδικάτο» για να μη φτάσουμε ως εδώ; Και αν έκανε κάτι, ποιο το αποτέλεσμα; Η ΔΕΗ έχει τελειώσει, σε λίγο θα υπάρξουν απολύσεις προσωπικού και απορίας άξιον είναι πως πληρώνονται ακόμα οι εργαζόμενοι στην επιχείρηση! Λέμε πως πληρώνονται, επειδή η ΔΕΗ βρίσκεται σε πολύ άσχημη οικονομική κατάσταση!
Τα γεγονότα είναι δραματικά και οι κομματικές παρατάξεις του «μεγάλου» σωματείου ενδιαφέρονται απλά για τις καρέκλες και το κοινό χαρακτηριστικό τους είναι πως στηρίζουν μνημονιακά κόμματα. Αυτά που θέλουν να ξεπουλήσουν τη ΔΕΗ!
Αφού οι διοικήσεις των «συστημικών» παρατάξεων βούλιαξαν τη ΔΕΗ με τη συμμετοχή ή ανοχή τους σε όσα συμβαίνουν, βλέπουμε μέσα από τον οικονομικό απολογισμό ενός «μεγάλου» σωματείου σε συνέδριό του, πως περνάνε καλά! Τα «νούμερα» στο χαρτί είναι αδιάψευστος μάρτυρας και όπως άρχισαν κάποιοι να ψιθυρίζουν… η ανοχή είναι συνενοχή!
Οι εργαζόμενοι – μέλη του «μεγάλου» συνδικάτου – βλέπουν και προβληματίζονται και καλούν ενώπιον της ιστορίας τους «διοικούντες» να δώσουν μια λογική ερμηνεία για όλα όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας… και για όσα έχουν την ευθύνη με την ανοχή τους να μη συμβούν ξανά.
Φαίνεται πως «κάποιοι» είναι δέσμιοι των κομματικών επιλογών, ξεχνώντας το ρόλο τους.
Τα περίεργα φάνηκαν και με τη «θέση» που «κάποιοι» είχαν για την επιλογή ιδιώτη στον ΑΗΣ Αμυνταίου!
Μέσα σε όλα αυτά να επισημάνουμε και την εμπλοκή των «κομματικών» εργατοπατέρων του «μεγάλου» συνδικάτου στη διάλυση του Εργατικού Κέντρου Κοζάνης και στο εξώδικο της ΓΣΕΕ προς αυτό, που ζητάει την επιστροφή δανείου 120.000 ευρώ και στο οποίο δεν υπάρχουν ούτε «παραστατικά εξόδων»! Ένα ακόμα πραξικόπημα από τα ίδια πρόσωπα!
Αφού είχαν συμβιβαστεί με την απουσία μακροχρόνιου σχεδιασμού, αφού είχαν γίνει «κομματική παράγκα» των μνημονιακών κομμάτων, αφού η ΔΕΗ ΠΩΛΕΙΤΑΙ με την ανοχή ή συμμετοχή τους, αφού έχουν συμβιβαστεί με την εκποίηση, τώρα κάνουν και τους μεσάζοντες… για τον καλύτερο αγοραστή!
Να επισημάνουμε όμως πως κάποτε το συνδικάτο κυκλοφορούσε με έγχρωμες αφίσες και έλεγε «no pasaran» (δεν θα περάσουν). Τώρα όμως άλλαξε μορφή, ξέχασε τι έλεγε τότε και με τη συμμετοχή ή ανοχή τους, ακούσαμε από τους «αγοραστές» της ΔΕΗ… «xemos pasado» (περάσαμε)!
Πού είναι το «μεγάλο συνδικάτο»; Αντί αντίδρασης στο «xemos pasado», είδαμε να συμμετέχουν «επιλέγοντας» και τον «αγοραστή» του ΑΗΣ Αμυνταίου.
Και ετοιμάζονται για τις εκλογές της «διακομματικής παράγκας», όπου γνωστό εκ των προτέρων το αποτέλεσμα… τα ίδια σαθρά υλικά και μνημονιακά κατάλοιπα να ανακυκλώνονται!!!
Κατά καιρούς οι «μεγάλοι» του «μεγάλου» σωματείου διατυμπάνιζαν εν παντί τόπω και χρόνω πως «το μαγαζί μας είναι μεγάλο, γωνία και φάτσα πλατεία …ενώ το άλλο είναι μικρό χωρίς πελατεία…», να τους υπενθυμίσουμε όμως πως «ουκ εν τω πολλώ το ευ, αλλ’ εν τω ευ το πολύ». Κι ύστερα να μην ξεχνούν πως η μεγαλοσύνη στα συνδικάτα δεν μετριέται με το πλήθος, με της καρδιάς το πύρωμα, με αγώνες μετριέται και με ήθος…
Εξάλλου, το «μικρό μαγαζί… χωρίς πελατεία» (κατά την εκτίμησή τους βέβαια) ήταν εκείνο που ζήτησε πριν τρία περίπου χρόνια με επιστολή του προς τον τότε εισαγγελέα κατά της διαφθοράς κ. Νικολούδη, να δημοσιοποιηθούν τα «πόθεν έσχες» των συνδικαλιστών της ΔΕΗ, έτσι να σταματήσουν οι ψίθυροι και να «μην παίρνει η μπάλα όλους», ο δε εισαγγελέας δήλωσε αναρμόδιος και παρέπεμψε στη ΔΕΗ! Πολύ καλά βέβαια έπραξε ο κ. εισαγγελέας, κινούμενος μέσα στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων του, αλλά το ερώτημα μέγα… η ΔΕΗ θα επιλαμβανόταν του θέματος, όταν οι συνδικαλιστές πάντα βρίσκονταν σε διατεταγμένη υπηρεσία της;!
Και … ο νοών νοείτω!!!
