Υποδηματοκαθαριστής. Στιλβωτής υποδημάτων. Αποτελούσε ιδιοτυπία της πόλης μας, όπως και άλλων πόλεων της χώρας η ύπαρξη λούστρων είτε μόνιμα εγκατεστημένων στις οδούς και τις πλατείες, είτε πλανόδιων, οι οποίοι έφεραν στην πλάτη τους αναρτημένο το κασελάκι στο οποίο τοποθετούσαν τις βούρτσες, τα βερνίκια, καθώς και το ειδικό βελούδινο πανακι!
Το επάγγελμα του λούστρου προέκυψε από την ανάγκη των ανθρώπων για ευπρεπή εμφάνιση. Στην Κοζάνη το επάγγελμα του λούστρου ανθούσε στην 10/ετια του ’50, για να φτάσουμε στην 10/ετια του ’70, όπου εξελειψε εντελως! Στην Κοζάνη γνωστά ονόματα που άσκησαν το επάγγελμα του λούστρου και εκ των οποίων δεν ζει κανείς σήμερα, ήταν οι Λέτσος, Τζήκας, Γκοβας, κ.α.
Ο Βασίλης Τζουκας ήταν γαμπρός του λούστρου Ανδρέα Γκοβα και ο οποίος ανανέωσε το επάγγελμα του λούστρου, ανοίγοντας στιλβωτηριο στην Κεντρική Πλατεία της Κοζανης, στα τέλη της 10/ετίας του ’50. Εφάρμοσε νέες μεθόδους βαφής υποδημάτων, καθώς και την βαφή δερμάτινων ειδών, κάτι πρωτόγνωρο για την πόλη!
Ο βασικος εξοπλισμός του λούστρου ήταν το περίφημο διακοσμημένο κασελακι του, το οποίο στην πάνω πλευρά έφερε ειδικό υποπόδιο στο οποίο τοποθετούσε ο πελάτης το πόδι του, προκειμενου να λουστραρει τα παπούτσια του. Σήμερα η τεχνολογική εξέλιξη άλλαξε τα πράγματα και γι’ αυτό δεν θα μπορούσε κάποιος να επιζήσει ασκώντας το επάγγελμα του λουστρου!
Ο Βασίλης Τζουκας αντικατεστησε τα παραδοσιακά υλικά με σύγχρονα μέσα βαφής, όπου πουλούσε παραδοσιακα βερνίκια, φελους, κορδόνια, επισκεύαζε και πουλούσε ομπρέλες και έβαφε δερμάτινα είδη!
Το επάγγελμα του λούστρου θα μείνει μια ευχάριστη ανάμνηση για τους παλαιότερους και σημείο πολιτιστικής αναφοράς για τους νεότερους..!
(Πληροφορίες: Από την έκδοση του ΕΒΕ Κοζάνης, “ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ ΚΑΙ ΧΑΝΟΝΤΑΙ…”(2003).
Μια εργασία της ερευνητικής ομάδας του 1ου Τ.Ε.Ε. Καζάνης, που ξεκίνησε το 2001).
