Ο π. Χρυσόστομος Ζαφειρόπουλος, κατά κόσμον Ζαφείρης, γεννήθηκε στην Κερπινή της επαρχίας Γορτυνίας του νόμου Αρκαδίας, το 1921. Ξεκίνησε από την Ιατρική, για να καταλήξει θεολόγος. Άρχισε να σπουδάζει ιατρικη στην Αθήνα(1942), αλλά στο τέταρτο έτος σταμάτησε τις σπουδές του, για να υπηρετήσει την εκκλησία του Θεού!
Η χειροτονία του κατά κόσμον Ζαφειρη έγινε την Κυριακη 9 Αυγούστου 1953, στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδας στη Σιάτιστα. Χειροτονήθηκε διάκονος από τον Μητροπολίτη Ιάκωβο και ονομάστηκε Χρυσόστομος. Στις 15 του ίδιου μηνα στην Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Μικροκάστρου, χειροτονήθηκε ιερέας. Του παραχωρήθηκε το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη και εγκαταστάθηκε στη Μονή Μικροκάστρου ως ηγούμενος!
Έχοντας την επιθυμία να σπουδάσει θεολογία, αποφάσισε να φοιτήσει στη θεολογική σχολή της Χάλκης(αρχές 1953), υπό την προστασία του Μητροπολίτου Σισανίου και Σιατιστης Ιακώβου. Γυρίζοντας από τη Χάλκη, διοριστηκε ιεροκήρυκας και Πρωτοσύγκελος της Μητροπόλεως και παράλληλα ανέλαβε την εποπτεία των ιδρυμάτων στην Παναγία Μικροκάστρου(Πρεβαντορειο, ορφανοτροφείο, γηροκομείο, οικοκυρική σχολή κ.λπ). Ιδρύματα που είχαν ιδρυθεί με φροντίδα του Μητροπολίτου Ιακώβου. Την άνοιξη του 1961 κατετάγη στο Α’ Σωμ Στρατού στην Κοζάνη ως στρατιωτικός ιερέας.
Γυρίζοντας από το στρατό επέλεξε να συνεχίσει το ιερατικό του έργο στο Τσοτύλι Βοιου (14/5/1965), όπου και ανέπτυξε θαυμαστή πνευματική δράση. Στην αποχαιρετιστήρια επιστολή του προς τους Βοιατες(Πε.11-Μαιου-1965), έγραφε:”…Ήρθα πάμπτωχος και φεύγω βαθύπλουτος από κοντά σας. Βαθύπλουτος εις αισθήματα αγάπης, την οποία αγάπη απέκτησα χάριν σε Σας…”!
Ως αρχή του τήρησε κάτι που του έμεινε από την στρατιωτική του θητεία:”Όταν διοικεις, πρέπει να βλέπεις τον άλλο σαν άνθρωπο και όχι σαν νούμερο. Μόνον τότε σ’ αγαπούν και σε υπακούν. Εγώ ήμουν φίλος με όλους. Ποτέ δεν μου χάλασαν χατίρι, αλλά κι εγώ τους αγαπούσα. Οι ανώτεροι όμως δεν μας ήθελαν έτσι, παρά αυστηρούς…”!
Τα έργα του στο Τσοτύλι ήταν πολλά. (Επισκοπείο, Οικοτροφείο Τσοτυλίου και Πενταλόφου, κ.λπ). Συνδυαζε την εκκλησιαστική και κοινωνικη δράση προς την ασκητική και πνευματική ζωή. Έκτισε ναούς και ιδρύματα στο Τσοτύλι και ασχολήθηκε ιδιαίτερα με το φιλανθρωπικό έργο της φτωχής αυτής επαρχίας. Ήθελε ιερείς και δασκάλους πρότυπα αρετής και κατάφερε να πείσει τους καθηγητές να αφιερώσουν χρόνο δωρεάν για την μελέτη των αδυνάτων μαθητών. Κάτι σαν δωρεάν φροντιστήριο. Πολλά παιδιά σπούδασαν με χρήματα δικά του και γίναν επιστήμονες. Το γυμνάσιο Τσοτυλιου καταγράφηκε ως το εκπαιδευτηριο που έβγαλε πολλούς και σπουδαίους επιστήμονες!
Πίστευε και έλεγε, πως:”Η πίστη είναι τρελα. Η πιστεύεις η δεν πιστεύεις. Αυτό βιώνεται, δεν καταλαβαίνεται”. Η πόρτα του Επισκοπειου του ήταν ανοιχτή για όλους και τα χρήματα που πέρασαν από τα χέρια του, αξιοποιήθηκαν σε έργα!
Έλεγε:”…Για μένα δεν υπάρχει χειρότερη εκδήλωση φιλανθρωπίας από το να δίνεις σε κάποιον ένα πιάτο φαγητό και να βγαίνεις και φωτογραφία μαζί του…”. Γύριζε όλα τα χωριά του Τσοτυλίου, για να γνωρίσει τον κόσμο και τα προβλήματα του και ανάλογα έπραττε. Έλεγε, “το παν είναι να είσαι τακτοποιημένος με την συνείδηση σου, ότι έκανες εκείνο που έπρεπε”!
Την Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 1980 χτύπησε πενθημα η καμπάνα του Επισκοπειου Τσοτυλίου. Ο π. Χρυσόστομος έφυγε εκείνο το πρωινό σιωπηλά και ήρεμα. Την ημέρα της κηδείας του χιόνιζε και όλοι είπαν πως “ήταν άγιος”. Ένιωσαν ένα κενό μέσα τους, γύρω τους και πόνο βαθύ. Εταφη, κατά ιδική του παραγγελία, όπισθεν του ιερού βήματος του ιερού ναού του Αγίου Νεκταρίου Τσοτυλίου. Τον Ναό που ο ίδιος είχε ανεγείρει!
“Ιανός”