Ρωγμές
Δημήτρης Γ. Μεταλληνός
dmetal@ionio.gr
Πέρα από την Κρίση…
Σύμφωνα με τον αείμνηστο Κερκυραίο Οικονομολόγο και Ακαδημαϊκό Ανδρέα Ανδρεάδη (1876-1935), η ιστορία της Ελλάδος θα μπορούσε να μελετηθεί και ως μια αέναη πορεία δανείων και χρεοκοπήσεων των ελληνικών κυβερνήσεων (οικονομική θεώρηση της ιστορίας). Η επιστημονική (άρα τεκμηριωμένη) αυτή διαπίστωση προσφέρει ένα αισιόδοξο μήνυμα στην ταλαιπωρημένη, ιδιαίτερα κατά τα τελευταία οκτώ χρόνια της κρίσεως, ελληνική κοινωνία, αφού δεν είναι η πρώτη φορά που ο λαός μας αντιμετωπίζει οικονομική κρίση. Μόνο που όλες τις προηγούμενες περιόδους κρίσεων αναδεικνύονταν (πολιτικοί) ηγέτες, που διαμόρφωναν και υπηρετούσαν Εθνικά Οράματα. Αντίθετα στις ημέρες μας προετοιμαζόμαστε τεχνηέντως για την επιβίωσή μας (Survivor), όπως αποδεικνύει η τηλεοπτική υστερία του ομώνυμου «παιγνιδιού»…
Στη σκιά των ειδήσεων περνούν ιδιαίτερα κατά την περίοδο αυτή οι χιλιάδες επώνυμοι Έλληνες, που διαπρέπουν στο εξωτερικό. Επιστήμονες, καλλιτέχνες, αθλητές, επιχειρηματίες, πολιτικοί, ακτιβιστές, κρατικοί ή ιδιωτικοί υπάλληλοι κ.ά. συνθέτουν την επιτυχημένη «Ελλάδα εκτός Ελλάδος». Μια διαφορετική Ελλάδα κι ένας διαφορετικός Ελληνισμός της αξιοκρατίας, της εργατικότητας, της μεθοδικότητας, του ήθους, του μέτρου, μα πάνω απ’ όλα της Λογικής. Στον αντίποδα του Ελλαδισμού της αρπαχτής, του νεποτισμού, του ρεμβασισμού, της μετριότητας, της διαφθοράς και κυρίως του λαϊκισμού. Για την ύβρη αυτή προς τον Ελληνικό Πολιτισμό ευθυνόμαστε άμεσα ή έμμεσα όλοι μας. Πρωτίστως αυτοί που υιοθετούν τα μέσα αυτά, αλλά και όλοι οι υπόλοιποι που τα ανεχόμαστε με τη σιωπηρή συγκατάθεσή μας («ωχαδερφισμός»).
Συγκινούμαι βλέποντας τα παιδιά μας να διαπρέπουν στο εξωτερικό, αναδεικνυόμενα με τον τρόπο αυτό όντως πρεσβευτές του Ελληνισμού. Δεν θέλω να είμαι απαισιόδοξος, αλλά αναρωτιέμαι: «για ποιό λόγο να επιστρέψουν αυτοί οι επιτυχημένοι νέοι στην πατρίδα μας; Πώς θα μπορέσουν να προσαρμοσθούν σε μια τόσο διαφορετική κοινωνία;». Η (σύγχρονη) Ελλάδα είναι παράδεισος για όσους συμπεριλαμβάνονται στην «κυρίαρχη παρέα» οποιουδήποτε τομέα του κοινωνικού μας βίου, αλλά ταυτόχρονα κόλαση για όσους βρίσκονται έξω απ’ αυτήν. Για να διασκεδάσω το παράπονό μου αυτό έχω εφεύρει ένα παιχνίδι. Σύμφωνα μ’ αυτό απογυμνώνω κάθε δημόσιο πρόσωπο από το αξίωμα που φέρει. Έτσι διαπιστώνω, εάν το συγκεκριμένο πρόσωπο αποτελεί (αυτ)αξία που κοσμεί το αξίωμά του ή λαμβάνει (απ)αξία απ’ αυτό, γεγονός που με οδηγεί στην υιοθέτηση του σοφού ρητού «μακριά από τα αξιώματα και κοντά στις Αξίες»! Η συγκεκριμένη αξιολογική κοσμοθεώρηση διαμορφώνει μια άλλη υγιή μικροκοινωνία, εντός της ετοιμοθάνατης νεοελληνικής, που μπορεί μετά την αποτυχία ΟΛΩΝ των πολιτικών ιδεολογιών να οδηγήσει στη διαμόρφωση μιας νέας Ελλάδας, ανοικτής και ανεκτής για όλους τους πετυχημένους και όχι μόνο Πανέλληνες, αλλά και για όσους μετανάστες σέβονται τον γεωπολιτισμικό χώρο του Ελληνισμού!
