Ελλάδα… Μια τελευταίου τύπου σοβιετική κολχόζνικη οικονομία στην καρδιά της Ευρώπης!
Πολλοί είναι αυτοί που αναφερόμενοι στην Ελλάδα πιστεύουν πως είναι η τελευταία σοβιετικού τύπου κολχόζνικη οικονομία στην καρδιά της Ευρώπης. Επικρατεί ακόμη αυτή η κρατικοδίαιτη λογική και πρακτική και αυτό όχι μόνο στον δημόσιο τομέα. Υπάρχει και η κρατικοδίαιτη επιδοτούμενη μεγαλο-ιδιωτική πρωτοβουλία.
Είναι και η γάγγραινα των συνδικάτων, τα οποία στα χρόνια της μεταπολίτευσης λειτούργησαν σαν τροχοπέδη της οικονομίας και εν πολλοίς ήταν οι συνδιαχειριστές της εξουσίας. Τα οφέλη των εμπλεκομένων στη συνδικαλιστική συνδιαχείριση τα βλέπουμε στην ανάληψη υπουργικών θώκων, στην ωφελιμιστική ατομική διαχείριση και όπου είχε πέραση η συνδιαλλαγή.
Σαν παράδειγμα διαφορετικής κουλτούρας λειτουργίας και κοινωνικής διαχείρισης της συνδικαλιστικής λογικής, θα αναφέρουμε την εξέγερση των «κίτρινων γιλέκων» πρόσφατα στο Παρίσι. Εκεί ο συνδικαλισμός λειτούργησε ως προστάτης των εργατών, των υπαλλήλων, της κοινωνίας εν γένει. Να η συνδικαλιστική διαφορά με τις εν Ελλάδι συνδικαλιστικές λογικές της συνδιαχείρισης από ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΓΕΝΟΠ, εργατικά κέντρα. Κέντρα απολύτως συμβιβασμένα με το σύστημα εξουσίας, γι αυτό και στα χρόνια των μνημονίων δεν «κουνιέται φύλλο». Τζάμπα καίει η λάμπα!
Για την κατάντια της Ελλάδας με τη γενικότερη κατάρρευση όλων των παραγωγικών μονάδων και ειδικά των αξιών, την τιμωρία των μνημονίων με τη συμμετοχή των κυβερνήσεων της μεταπολίτευσης και την απόλυτη συμμετοχή των εργατοπατέρων όλα αυτά τα χρόνια, την έχει «προβλέψει» ένα αγγλικό παραμύθι.
Λες και γράφτηκε κατά παραγγελία να προβλέψει την τύχη-κατάντια της Ελλάδας στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Έχει τον τίτλο «the little red hen» (η μικρή κόκκινη κότα).
Ας το απολαύσουμε, με κάποιες παραλλαγές.
Η μικρή κόκκινη κλωσοπουλάδα
Στα πολύ παλιά χρόνια, τότε που ο κόσμος ζούσε στην ύπαιθρο και ασχολούνταν με τη γη και τα ζώα, σε μια φάρμα ήταν μια μικρή κλώσα πολύ ανήσυχη και όλο προσπαθούσε να κάνει κάτι καινοτόμο. Δεν της άρεζε το ραχάτι και ψάχνοντας, ανακάλυψε μερικούς σπόρους σιταριού στην αποθήκη. Φώναξε τα άλλα κατοικίδια και τους είπε «αν αυτούς τους σπόρους τους φάμε, θα χορτάσουμε την πείνα μας για λίγες ώρες. Αν όμως του φυτέψουμε, θα μπορέσουν αυτοί να πολλαπλασιαστούν και έτσι θα έχουμε ψωμί να φάμε. Ποιος θα με βοηθήσει στο όργωμα και στο φύτεμα»;
– Όχι εγώ, είπε η αγελάδα, τέλειωσε το ωράριό μου.
– Όχι εγώ, είπε η πάπια, σήμερα έχω ημιαργία.
– Όχι εγώ, είπε το γουρούνι, έχω αιμοδοτική άδεια.
– Όχι εγώ, είπε η χήνα, ψάχνω για καλύτερη δουλειά.
Η μικρή κλώσα το πήρε απόφαση, πως δεν πρόκειται να βοηθήσει κανένα ζώο της φάρμας και πρέπει να το κάνει μόνη της. Όργωσε το χωράφι, φύτεψε τους σπόρους, τους πότισε, ώσπου το σιτάρι μεγάλωσε και ήρθε η ώρα του θερισμού.
– Ποιος θα βοηθήσει στο θερισμό; ρώτησε η μικρή κόκκινη κλώσα.
– Όχι εγώ, είπε η πάπια, έχω στάση εργασίας.
– Όχι εγώ, είπε το γουρούνι, αυτό δεν είναι στην ειδικότητά μου.
– Όχι εγώ, είπε η αγελάδα, είμαι η αρχαιότερη της φάρμας και θα χάσω το δικαίωμα αυτό.
– Όχι εγώ, είπε η χήνα, θα χάσω το επίδομα ανεργίας αν με καταγγείλουν πως εργάζομαι.
Το πήρε απόφαση η μικρή κόκκινη κλώσα πως βοήθεια δεν πρόκειται να έχει από κανέναν και τα έκανε όλα μόνη της. Θέρισε το σιτάρι, έφτιαξε το αλεύρι και έφτασε επιτέλους να φτιάξει και το ψωμί. Ξαναρώτησε πάλι «ποιος θα με βοηθήσει να ζυμώσουμε το ψωμί»;
– Όχι εγώ, είπε η αγελάδα, τέλειωσε το ωράριό μου και δεν δουλεύω υπερωρία, είναι αντεργατικό.
– Όχι εγώ, θα χάσω το επίδομα έγκαιρης προσέλευσης, είπε η πάπια.
– Όχι εγώ, θα χάσω το επίδομα ωρίμανσης, είπε το γουρούνι.
– Όχι εγώ, θα ήταν ρατσιστικό και αντισυναδελφικό να συμμετάσχω μόνη μου με τόσους άλλους στη φάρμα, είπε η χήνα.
Το πήρε πάλι απόφαση η μικρή κόκκινη κλώσα πως βοήθεια δεν θα είχε από κανέναν. Μόνη της ζύμωσε κι έψησε σ’ έναν φούρνο φραντζόλες, πίτες και κοζανίτικα κιχιά.
Μοσχοβόλησε η φάρμα και τότε όλα τα ζώα μαζεύτηκαν γύρω από το φούρνο. Όλα απαιτούσαν μερίδιο, άλλα ψωμί, άλλα πίτες και κοζανίτικα κιχιά. Θύμωσε η μικρή κόκκινη κλώσα και τους είπε πως αφού δεν συμμετείχαν σε τίποτα, δεν έχουν και δικαίωμα να ζητήσουν τίποτε. «Θα τα φάω όλα μόνη μου» τους είπε και «αν θέλετε κάτι ανάλογο, δουλέψτε και κερδίστε το με την εργασία σας».
– Αίσχος, κερδοσκοπία, φώναξε η αγελάδα.
– Καπιταλιστική εκμετάλλευση, διαμαρτυρήθηκε η πάπια.
– Απαίτησή μας για ίσα δικαιώματα στην κατανάλωση, τόνισε η χήνα.
– Το γουρούνι γρύλιζε άγρια από τη βαρεμάρα, ακόμη και για να μιλήσει διαμαρτυρόμενο δεν σηκώθηκε .
Έκαναν και διαδήλωση με πανό τα ζώα της φάρμας για το δίκιο τους και κατήγγειλαν την αδικία. Έγραψαν με μεγάλα γράμματα «να φορολογηθεί το περιεχόμενο του φούρνου, τα πεινασμένα ζώα έχουν δικαίωμα στη ζωή, νόμος είναι το δίκαιο των πολλών» και κάνανε πορεία κλείνοντας το δρόμο που οδηγούσε στο φούρνο!
Έκαναν τα ζώα της φάρμας προσφυγή στην κυβέρνηση και το «αδίκημα» εκδικάστηκε αυθημερόν. Είπε ο αντιπρόσωπος της κυβέρνησης «μικρή κόκκινη κλώσα, δεν πρέπει να είσαι τόσο άπληστη, δεν μπορείς να τα φας όλα μόνη σου».
– Κι εγώ δούλεψα μόνη μου, χωρίς βοήθεια από κανέναν, να σπείρω, να ζυμώσω και να τα φτιάξω όλα αυτά Όλα μόνη μου τα έκανα, είπε η κλώσα.
– Καλά έκανες, είπε ο κρατικοδίαιτος εκπρόσωπος της κυβέρνησης. Αυτή είναι η ομορφιά της ελεύθερης αγοράς, ο καθένας μπορεί να δουλέψει όσο θέλει, χωρίς κανέναν περιορισμό, δεν μπορεί όμως να απολαύσει όλα αυτά τα αγαθά μόνος του, τόνισε!
Αλλά με την προοδευτική σοσιαλιστική νομοθεσία και τους σύγχρονους κρατικούς κανονισμούς που έχουν και την ομόφωνη έγκριση του συνδικάτου της πανελλαδικής φάρμας των ζώων, το ψωμί θα πρέπει να μοιραστεί σε όλα τα ζώα εξίσου.
Εσύ μικρή κόκκινη κλώσα θα δώσεις φόρο το μισό του περιεχομένου του φούρνου στο κράτος, θα πληρώσεις φόρο ακίνητης περιουσίας για το χωράφι που όργωσες, θα πληρώσεις για να δημοσιεύσεις φωτογραφίες των υλικών που έψησες στο φούρνο και θα πληρώσεις ειδική εισφορά στο συνδικάτο της φάρμας των ζώων. Θα κάνεις υπεύθυνη δήλωση ότι δεν θα το ξανακάνεις, θίγοντας τα δικαιώματα των ζώων της φάρμας και θα πληρώσεις εφάπαξ πρόστιμο στην ανώτατη συνδικαλιστική αρχή της φάρμας των ζώων!
Δεν έλειψε και η ειρωνική ατάκα του συνδικαλιστικού οργάνου «τι νόμιζες δηλαδή, πως εσύ θα τρως και οι άλλοι θα πεινάνε»;
Απ’ όλη αυτή την δικαστική και τιμωρητική διαδικασία στη φουκαριάρα μικρή κόκκινη κλώσα, έμεινε μονάχα το ένα τέταρτο του περιεχομένου στο φούρνο. Όλα τα άλλα που τόσο κόπιασε να φτιάξει, τα πήραν τα τεμπέλικα ζώα της φάρμας, η φορομπηχτική κυβέρνηση και το συνδικάτο της φάρμας των ζώων!
Η μικρή κόκκινη κλώσα απογοητεύτηκε πολύ και σταμάτησε να φτιάχνει ψωμί σε αυτή τη φάρμα. Έφυγε σε άλλη φάρμα. Εκεί ούτε η κυβέρνηση της έβαλε μεγάλους φόρους, ούτε τα άλλα ζώα απαιτούσαν κάτι που δεν ήταν δικό τους, ούτε υπήρχε συνδικάτο, που συνεργαζόμενο με την κυβέρνηση, μοιραζόταν τον ιδρώτα όσων εργάζονταν. Στην πρώτη φάρμα, ενώ στην αρχή όλοι περνάγανε καλά, ήρθε η εποχή που όλα μαράζωσαν, αφού κανένας δεν δούλευε και όλοι ζούσαν με δανεικά. Κάποια στιγμή η φάρμα έκλεισε και τα ζώα έμειναν στο δρόμο, έρμαια των λύκων και των αλεπούδων!
Τώρα όλα τα ζώα κινδυνεύουν έξω από τη φάρμα, με τα αρπαχτικά γύρω τους να ουρλιάζουν. Οι καλές μέρες με ραχάτι και δανεικά πέρασαν, για να χάσουν όχι μόνο την ηρεμία τους, αλλά και την κατοικία τους στη φάρμα. Τώρα φεύγουν ψάχνοντας προκοπή σε άλλες φάρμες και όσα ζώα μένουν πίσω, βλέπουν να ζουν σε μια κατάσταση κατάμαυρη και το λυπηρό είναι πως κληρονόμησαν στα παιδιά τους την κακή τους μοίρα.
Αυτοί που συνεχίζουν ακόμη να περνάνε καλά, είναι όσοι κυβέρνησαν σε αυτές τις φάρμες και οι συγκυβερνώντες μαζί τους συνδικαλιστές της φάρμας των ζώων…
Διαμαντής Θ. Βαχτσιαβάνος