Δημογραφικό
Δημογραφικός είναι αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη δημογραφία. Π.χ. «δημογραφικές έρευνες» ή «δημογραφικό πρόβλημα». Όπερ σημαίνει την ανησυχητική αύξηση ή μείωση του πληθυσμού μιας χώρας, σε σχέση με τις ανάγκες της. Θα λέγαμε ακόμη πως δημογραφία είναι η στατιστική μελέτη της κατάστασης του πληθυσμού μιας χώρας.
Δεν είμαστε φυσικά οι «ειδικοί» επί του «δημογραφικού», αλλά θα αναφερθούμε σ’ αυτά που συμβαίνουν και τα οποία λίγο ή πολύ αντιλαμβάνονται οι περισσότεροι. Παλαιότερα, τότε που οι οικογένειες ήταν πολυμελείς, η λέξη «δημογραφικό» δεν υπήρχε καθόλου στο λεξιλόγιο των ανθρώπων εκείνων.
Σήμερα που οι οικογένειες είναι συνήθως μονογονεϊκές και η κρίση αποθαρρύνει τους νέους στη δημιουργία οικογένειας, η λέξη «δημογραφικό» λαμβάνει διαστάσεις τραγωδίας. Έγινε πλέον ένα κυρίαρχο «εθνικό πρόβλημα»!
Ένα πρόβλημα που οδηγεί στον αφανισμό σ’ αυτό που ακούει στο όνομα «Ελληνική φυλή». Ένα πρόβλημα που θα αφανίσει τη ράτσα. Ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζεται μόνο με εθνική στρατηγική και ομοφωνία όλου του πολιτικού κόσμου, εντός και εκτός Βουλής.
Δημογραφικό και μεταναστευτικό… ένα εκρηκτικό μείγμα!
Ο κόσμος της Δύσης φαίνεται να βρίσκεται σε γενική παράκρουση. Είναι οι λεγόμενες «αναπτυγμένες χώρες», των οποίων όμως η ανάπτυξη έχει σταματήσει εν πολλοίς και έχουν αρχίσει να βυθίζονται σε μια υπαρξιακή κρίση. Μια κρίση του καπιταλιστικού τρόπου ανάπτυξης.
Είναι γενική διαπίστωση πως ο κόσμος της Δύσης παρακμάζει ραγδαία, με την υπογεννητικότητα να καταγράφεται ως το νούμερο ένα πρόβλημα. Αν το δημογραφικό είναι το σοβαρότερο πρόβλημα, έρχεται να προστεθεί και η αθρόα ισλαμο-εισβολή στην Ευρώπη, που αλλοιώνει τα χαρακτηριστικά του δυτικοευρωπαϊκού πολιτισμού.
ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ είναι ένα εκρηκτικό μείγμα και ειδικά στην Ελλάδα, το συστημικό «δημοκρατικό τόξο» δεν θέλει να αντιληφθεί τι γίνεται. Ειδικοί και γνώστες του προβλήματος αυτού πιστοποιούν πως η αντικατάσταση των ευρωπαϊκών πληθυσμών δεν είναι πλέον πιθανότητα, αλλά είναι βεβαιότητα.
Δεν πρόκειται για ατομική μετανάστευση που σε κάθε εποχή συνέβαινε, αλλά για μαζική και μεθοδευμένη μετανάστευση. Εκατομμύρια πληθυσμών, που δυστυχώς δεν ενσωματώνονται. Άνθρωποι που δεν έχουν σχέση με τις παραδόσεις της Ευρώπης και με δεδομένο πως η τεχνολογία μειώνει τις θέσεις εργασίας, πώς θα βρεθεί εργασία σε τόσους ανθρώπους;
Ο Ευρωπαίος δεν είναι εχθρός της μετανάστευσης και αυτό το δείχνει η ιστορική του διαδρομή. Είναι όμως αντίθετος με τις μαζικές και μεθοδευμένες μεταναστεύσεις, διότι αντιλαμβάνεται το παιχνίδι του κεφαλαίου για φθηνά μεροκάματα. Είναι κάτι που είχε εντοπίσει και καταγγείλει ο Κάρολος Μαρξ στην εποχή του, βλέποντας πού το πάει το κεφάλαιο.
Η ιστορία «μιλάει» και λέει πως οι παλιές ευρωπαϊκές αυτοκρατορίες όταν μετέφεραν Ινδούς εργάτες στα νησιά Φίτζι, Κινέζους στη Μαλαισία, άλλους στη Σρι Λάνκα κλπ. Και έλεγαν πως αυτό θα βοηθήσει στην ανάπτυξη των οικονομιών, τελικά μόνο αυτό δεν έγινε. Οι μετανάστες ήταν το φθηνό εργατικό μέσο για τον πλουτισμό του κεφαλαίου!
Όπως σημειώνει ο πολιτικός αναλυτής Anatol Lieven «η τεράστια αύξηση του μουσουλμανικού πληθυσμού είναι το τέλος της Ευρώπης. Ειδικά, μεγάλα αστικά κομμάτια της Ευρώπης έχουν πλέον μεγάλες μουσουλμανικές κοινότητες, οι οποίες όμως θα γίνουν πλειοψηφίες και θα μεταμορφώσουν την Ευρώπη με τρόπους που δεν θέλουμε καν να σκεφτούμε αυτή τη στιγμή. Αν αρχίσουμε να το κάνουμε, θα φοβηθούμε πολύ».
Δημογραφικό και μεταναστευτικό είναι το μεγάλο πρόβλημα και δυστυχώς οι μουσουλμάνοι όπου πάνε, παραμένουν συμπαγείς. Δεν ενσωματώνονται στις τοπικές κοινωνίες… Και ακόμη χειρότερα, το «δημοκρατικό-συνταγματικό τόξο» δεν θέλει να αντιληφθεί την πραγματικότητα.
Υπάρχουν όμως και άνθρωποι που όχι μόνον έχουν εντοπίσει το πρόβλημα της υπογεννητικότητας και του δημογραφικού γενικότερα και λένε καθαρά τη γνώμη τους. Ο στρατηγός ε.α. Φραγκούλης Φράγκος στο «ΚΟΙΝΟ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΕΛΛΗΝΩΝ», με μια σημαντική παρέμβαση ζητά την αναθεώρηση του άρθρου 21 του Συντάγματος, που αφορά το δημογραφικό πρόβλημα.
Επισημαίνει αυτό ως μέγιστο πρόβλημα της πατρίδας μας (στο δημογραφικό) και κάνει προτάσεις. Με το θάρρος της γνώμης τονίζει «… ένα πρόβλημα που εσείς θα κρίνετε, αν ηθελημένα ή αθέλητα έχει ξεφύγει της προσοχής της Πολιτείας, με αποτέλεσμα να διογκώνεται επιβαρυμένο από τη διαρκούσα οικονομική κρίση και την έκρηξη που παρουσίασε από τις αρχές του 2015 το μεταναστευτικό-προσφυγικό ζήτημα».
Δημογραφικό λοιπόν και μεταναστευτικό, τα κυρίαρχα ζητήματα και οι προκλήσεις πρέπει να αντιμετωπιστούν άμεσα. Όπως τονίζει ο στρατηγός «πρέπει να θωρακίσουμε συνταγματικά την διατήρηση των γεννήσεων των Ελληνικών οικογενειών. Αλλιώς, η προσχεδιαζόμενη «ΑΛΩΣΗ» της χώρας μας θα συμβεί εκ των ένδον».
Δημογραφικό και μεταναστευτικό. Υπάρχει σύνδεση μεταξύ τους;
Το δημογραφικό είναι ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα μας. Ίσως το πιο σοβαρό. Τα στοιχεία δείχνουν πως πλέον οι γεννήσεις υπολείπονται των θανάτων και παρ’ όλα αυτά, η πολιτική ηγεσία κωφεύει!
Από την άλλη έχουμε και το μεταναστευτικό, όπου, αν τα δούμε μαζί – μεταναστευτικό, δημογραφικό – είναι μια ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της συνέχισης της Ελληνικής φυλής. Είναι ζητήματα που μόνον με εθνική στρατηγική και συνεννόηση μπορούν να αντιμετωπιστούν.
Αν από τη μια μεριά δεν υπάρχουν γεννήσεις και από την άλλη έχουμε μαζική εισροή ξένων πληθυσμών στη χώρα μας, μακροπρόθεσμα θα προκύψει αντικατάσταση του γηγενούς πληθυσμού. Ενός πληθυσμού που γηράσκει παρασυρόμενος από την ύφεση, την οικονομική, ηθική και πολιτισμική, με προγραμματισμό όλων αυτών από το ντόπιο και ξένο ελιτίστικο κατεστημένο.
Τα δεδομένα αυτά διαμορφώνουν μια άλλη Ελλάδα, που δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα που ξέραμε. Έναν προγραμματισμό που έχει στόχο τις επόμενες γενιές. Αυτό όμως που έχει σημασία για να αντιμετωπιστεί η διαμορφούμενη κατάσταση, είναι η ΕΝΙΑΙΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ.
Το ζητούμενο είναι, γιατί τα κόμματα του «δημοκρατικού τόξου» δεν έχουν στρατηγική αντιμετώπισης του προβλήματος. Γιατί ακολουθούν τις εντολές του «ευρωπαϊκού διευθυντηρίου», που βλέπει το μεταναστευτικό ως λιπαντικό, ως κινητήρια δύναμη για τις δικές του επιδιώξεις!
Θέλουν μια Ευρώπη χωρίς εθνική ταυτότητα και την βρώμικη δουλειά έχουν αναθέσει στις χρυσοφόρες ΜΚΟ. Πολυπολιτισμικότητα με μια σούπα ανθρώπων, γλωσσών και εθνοτήτων, στην υπηρεσία των ελίτ του χρήματος. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο κινείται και η αλλαγή νομοθεσίας για την απόκτηση Ελληνικής ιθαγένειας και σ’ αυτό βοηθάνε όσο μπορούν οι «αλληλέγγυοι» των ΜΚΟ.
Το παραμύθι μιλάει για «ένταξη», ενώ πρόκειται για εποικισμό. Πρόκειται για δημιουργία νέων κοινοτήτων που θα αντικαθιστούν τις προηγούμενες. Με δεδομένο πως υπάρχει υπογεννητικότητα στον ντόπιο πληθυσμό, αυτό βοηθάει στα σχέδιά τους.
Αυτή είναι η κοινή μεταναστευτική πολιτική των ευρωπαϊκών ελίτ και η οποία εφαρμόζεται με πρόσχημα τους πολέμους. Πόλεμοι όμως πάντα υπήρχαν. Ατομική μετανάστευση, ναι. Τώρα όμως έχουμε την οργανωμένη ομαδική μετανάστευση και εδώ βρίσκεται η μεγάλη διαφορά.
Αφού είναι γνωστός ο ρόλος των ΜΚΟ, γιατί δεν καταργούνται αυτές και δεν αναλαμβάνει το κράτος τη διαχείριση του μεταναστευτικού; Μα, το μεγάλο κόλπο είναι η αντικατάσταση των γηγενών πληθυσμών από μετανάστες και οι ΜΚΟ έχουν εκπαιδευτεί γι’ αυτό το σκοπό. Ο σχεδιασμός που έχουν άριστα επεξεργαστεί οι ελίτ, είναι η δημιουργία μιας νέας κοινωνίας με απόλυτα ελεγχόμενους ανθρώπους, προς εξυπηρέτηση του πλουτισμού τους και το παιχνίδι πάει καλά με την «αντικατάσταση πληθυσμών».
Δημιουργούν συνθήκες κατάλληλες με τη διάλυση κρατών και μέσα από συνθήκες ανέχειας, εκμεταλλεύονται αυτούς τους ταλαίπωρους ανθρώπους, ως αριθμούς προς εκμετάλλευση.
Αφού δημιούργησαν συνθήκες διάλυσης κρατών, τώρα προχωρούν στο επόμενο στάδιο, αυτό της «αντικατάστασης πληθυσμών», με βίαιο εποικισμό της ΕΕ. Έναν εποικισμό ντυμένο με τον μανδύα της νομιμότητας.
Με δεδομένο πως υπάρχει υπογεννητικότητα στην Ελλάδα και γενικότερα στις χώρες της ΕΕ και με δεδομένο πως το ποσοστό γεννήσεων στους αλλοδαπούς είναι μεγάλο, η «αντικατάσταση πληθυσμών» έρχεται να «κουμπώσει» από μόνη της.
Ένα άλλο πονηρό στοιχείο του «συστήματος» για τη μείωση του γηγενούς πληθυσμού, είναι οι αμβλώσεις.
Ενώ οι αμβλώσεις είναι περισσότερες από τις γεννήσεις, τα ταμεία καλύπτουν τρεις αμβλώσεις δωρεάν ετησίως και δεν καλύπτουν τις εξωσωματικές. Δεν δίνει το κράτος φορολογικά κίνητρα για την ενίσχυση της τεκνοποιίας και γενικά το επίσημο κράτος κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να μην αυξηθεί ο γηγενής πληθυσμός!
Είναι επείγουσα μια εθνική συνεννόηση για την αντιμετώπιση του προβλήματος, διότι σε λίγα χρόνια θα είναι αργά για δάκρυα. Χρειάζεται μια άλλη πολιτική και άλλοι, ίσως, σοβαροί πολιτικοί που θα είναι Ελληνόψυχοι και όχι απλά να μιλούν Ελληνικά.
Χρειάζονται αυτοί που θα έχουν τη θέληση και την ψυχική δύναμη να αντιμετωπίσουν αυτό που έρχεται και όχι κλόουν της πολιτικής. Όχι σ’ αυτούς που θα εκτελούν κατά γράμμα τις εντολές της ευρωπαϊκής ελίτ με πρωταγωνιστικό ρόλο των συστημικών ΜΜΕ, των ΜΚΟ και των «αλληλέγγυων»!
Ως επίλογος του δημογραφικού – μεταναστευτικού
Ο τότε Τούρκος πρόεδρος Οζάλ είχε πει για την Ελλάδα: «Σε λίγα χρόνια η Τουρκία δεν θα χρειάζεται να κάνει πόλεμο για να κυριεύσει την Ελλάδα». Έβλεπε ο Τούρκος το πρόβλημα της υπογεννητικότητας και είπε το αυτονόητο.
Εάν συνεχιστούν οι σημερινοί ρυθμοί γονιμότητας – και τίποτε δεν δείχνει να αλλάζει προς το καλύτερο – το 2030 θα έχουμε τις παρακάτω εξελίξεις:
– Η Τουρκία θα έχει πληθυσμό 100 εκ.
– Η Αλβανία θα έχει 12,5 εκ.
– Η Ελλάδα θα έχει 8,5 εκ.
Πολλά είναι τα προβλήματα που απασχολούν την Ελλάδα, όμως το πιο σοβαρό είναι το δημογραφικό και ειδικότερα η υπογεννητικότητα. Το πρόβλημα είναι πως δεν υπάρχει ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ για το ζήτημα αυτό. Ως πρόβλημα, αυτό ειδικά, αναδείχθηκε επίσημα μία φορά, στις 25 Νοεμβρίου 1991. Τότε η κυβέρνηση ζήτησε την συγκρότηση διακομματικής επιτροπής και η οποία κατέθεσε ομόφωνο πόρισμα στο προεδρείο της Βουλής των Ελλήνων, στις 10 Φεβρουαρίου 1993. Το πόρισμα όμως εκείνο, παρ’ όλο που έχει προτάσεις προς τη σωστή κατεύθυνση, δεν έχει υλοποιηθεί.
Το πόρισμα της διακομματικής επιτροπής κάνει τις εξής διαπιστώσεις:
– Οι γεννήσεις τείνουν να γίνουν λιγότερες από τους θανάτους. Π.χ. το 1997 είχαμε 98.200 γεννήσεις και 98.700 θανάτους. Είναι η πρώτη χρονιά όπου οι θάνατοι ξεπερνούν τις γεννήσεις.
– Οι εκτρώσεις είναι ένα ακόμη πρόβλημα.
Αν συνδυάσουμε τη σταδιακή μείωση του πληθυσμού και τη συνεχή αύξηση των λαθρομεταναστών, θα έχουμε μια αλλοίωση του πληθυσμού. Είναι η «προφητεία Οζάλ»!
Τότε θα έχουμε τους ξένους να έχουν γίνει η πλειονότητα και οι γηγενείς να αποτελούν μειοψηφία στον τόπο τους. Θα γίνει αυτό που έπαθε το Κοσσυφοπέδιο.
Η μείωση του πληθυσμού θα έχει επιπτώσεις στην εθνική άμυνα, στο κοινωνικό-ασφαλιστικό σύστημα, στην υγεία, την παιδεία, τον πολιτισμό κλπ. Ειδικά στην άμυνα, είναι μονομερής αφοπλισμός και ένα άμεσο πρόβλημα για το ασφαλιστικό.
Η αύξηση των συνταξιούχων και η μείωση των εργαζομένων θα φέρει τα πάνω κάτω στις συντάξεις. Κανένας νόμος δεν μπορεί να λύσει το ασφαλιστικό πρόβλημα, όταν δεν υπάρχουν εργαζόμενοι. Για να μπορούν τα ταμεία να ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους, πρέπει η αναλογία εργαζομένων-συνταξιούχων να είναι 4,5 προς 1. Πώς θα δοθούν συντάξεις και χρήματα για νοσοκομειακή και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη;
Στο ομόφωνο πόρισμα της διακομματικής προτείνεται να καταργηθεί ο νόμος 1609/86 που επιτρέπει τις εκτρώσεις. Αντί λοιπόν να προστατεύονται οι εκτρώσεις, δεν θα ήταν καλύτερο να προστατεύονται οι ανύπαντρες μητέρες και να γίνουν οι κατάλληλες υποδομές-προϋποθέσεις, με τη δημιουργία ΣΤΕΓΩΝ ΤΩΝ ΑΝΥΠΑΝΤΡΩΝ ΜΗΤΕΡΩΝ, κάτι που ήδη υπάρχει σε άλλες χώρες;
Για τα παιδιά άγαμων μητέρων υπήρχε ειδική νομοθεσία από την εποχή του Μ. Κωνσταντίνου, τα οποία φρόντιζε η Πολιτεία. Τα συγκέντρωναν σε ειδικούς βρεφονηπιακούς σταθμούς προς διάσωση και ανατροφή.
Επίσης, αντί να χρηματοδοτείται η έκτρωση, να χρηματοδοτούνται τα άτεκνα ζευγάρια για απόκτηση δικού τους παιδιού με ιατροφαρμακευτική κάλυψη στα ζευγάρια αυτά.
Πολλά μπορούν να γίνουν, αλλά χρειάζεται πολιτική βούληση. Βλέπετε να υπάρχει;!