Η αείμνηστη Άννα Καραγκούνη έφυγε από κοντά μας σε ηλικία 93 ετών την 5ηΙανουαρίου, ημέρα που αγιάζονται τα ύδατα, τα οποία είθε να αγιάζουν και τη μνήμη της, Η αείμνηστη ενάρετος Άννα ανάλωσε τη ζωή της στην εμβάθυνση της χριστιανικής αρετής στους νέους, παρέχοντας ηθική και υλική υποστήριξη, ενσταλάζοντας μέσα τους την ομορφιά της ζωής μέσω της πνευματικής τροφής Η αείμνηστη ύψωνε τη χριστιανική αρετή και την ηθική αξία του ανθρώπου στη διαδρομή της ζωής της, για 60 τόσα χρόνια, όπως η Κυρά της Ρω, που ύψωνε καθημερινά την ελληνική σημαία για 70χρόνια, στη νήσο Ρω του Αιγαίου.
Έργο ζωής της, η συμπαράσταση και η καθοδήγηση στο δρόμο της αρετής των αγοριών-κοριτσιών, νέων και νεανίδων, που φιλοξενούσε η «Στέγη Παιδιού».
Τη Δεκαετία του ’50 ίδρυσαν με τον μακαριστό π. Απόστολο και μετέπειτα μητροπολίτη τη «Στέγη παιδιού», για να φιλοξενήσουν παιδιά των φτωχών οικογενειών, τα οποία διέμεναν στο οικοτροφείο, για να μορφωθούν και μέσω της χριστιανικής διδασκαλίας, να αναδειχθούν και επιστήμονες και χρήσιμοι στην κοινωνία. Κοζανίτισσες μαγείρευαν, καθάριζαν και φρόντιζαν τα παιδιά. Αναφέρω ενδεικτικά πρωτοπόρο την αείμνηστη Φανή Γκουντιό– Μόσχου, την Περιστέρα Δρίζη-Δαβάνη εξαδέλφη της ΄Άννας, που άγει το 102ο έτος της, και τη Θωμαή Γκιάτα, γραμματέα και ταμία του συλλόγου, που στεκόταν πάντοτε δίπλα στην Άννα σε όλες της δουλειές. Την αποκαλώ «Στέζερο» τής «Στέγης παιδιού».
Τον αρχιμανδρίτη τότε π. Απόστολο βοήθησε στο έργο του και ο π. Γεώργιος Μπετσάκος, που υπηρετούσε τότε τη στρατιωτική του θητεία στην Κοζάνη ως θεολόγος στο Β.΄ Σώμα Στρατού, ενώ στη συνέχεια διακόνησε ως πρωτοπρεσβύτερος στον ναό των Αγ. Κωνσταντίνου και Ελένης. Την περίοδο εκείνη ο πάτερ Απόστολος είχε συγκροτήσει ομάδα κατηχητικού, τη λεγόμενη ΓΕΧΑ, ενώ η Άννα προσκαλούσε τις νεάνιδες να ενσωματωθούν στην ομάδα, παρακολουθώντας τη διδασκαλία του π. Αποστόλου, ενός φωτισμένου ιεροκήρυκα. Η ΓΕΧΑ ήταν άλλο ένα τμήμα χριστιανικής αγωγής στις έφηβες και στις γυναίκες, στο πνεύμα της Αρετής .
Η Άννα και ο π. Απόστολος, μαζί με τους συνεργάτες σεμνά και αθόρυβα, επιτελούσαν θεάρεστο έργο διευρύνοντας και οικοδομώντας σε σταθερά θεμέλια τη μεταρσίωση των συνεργατών και των οικοτρόφων στον αμπελώνα του Κυρίου. Ήσαν ακούραστοι και συνεχώς αυξανόταν η επιθυμία τους να δημιουργούν αλλά και να προωθούν και τους συνεργάτες τους ώστε να έχει συνεχή επέκταση το έργο της προσφοράς τους. Η ομάδα εμπλουτιζόταν με νέα στελέχη που ασπάζονταν τις χριστιανικές αρχές. Με έδρα την Κοζάνη, το έργο τους συνεχίζεται και σήμερα. Δημιουργήθηκαν παράλληλα και τα παραρτήματα στη Ζάκυνθο και στο Κιλκίς, όπου διακόνησε ο π. Απόστολος ως μητροπολίτης ,προωθώντας τις χριστιανικές αξίες.
Όταν ο μακαριστός μητροπολίτης Απόστολος τοποθετήθηκε στη μητρόπολη Ζακύνθου, συνέχισε και εκεί το θεάρεστο έργο του για τους νέους. Η Άννα μας δημιουργεί παράρτημα «Στέγης παιδιού» και στη Ζάκυνθο. Οι Ζακυνθινοί έσπευσαν να το αγκαλιάσουν συνδράμοντας την προσπάθεια. Οργανώθηκαν κατασκηνώσεις στη θάλασσα στις οποίες παραθέριζαν Κοζανιτόπουλα στις καλοκαιρινές διακοπές. Ο π. Απόστολος επανέρχεται στην Κοζάνη μετά την απομάκρυνση του από τη Μητρόπολη Ζακύνθου, συνέχισε όμως με νέα διάθεση τη λειτουργία της «Στέγης Παιδιού», που ήδη είχε τριάντα χρόνια αδιάκοπης δράσης, με ομάδα φιλάνθρωπων πιστών που συνέδραμαν στο πνευματικό και κοινωνικό έργο του π. Αποστόλου.
Αργότερα ο π. Απόστολος τοποθετήθηκε μητροπολίτης στο Κιλκίς. Εκεί οργάνωσε οικοτροφείο και σχολείο, τα παιδιά αυτά φιλοξενούνταν στην κατασκήνωση του Φτελιού Μαγνησίας. Η Άννα ανέλαβε το καθήκον να συντονίσει τη λειτουργία του οικοτροφείου στο Κιλκίς και να σχηματίσει νέα ομάδα γυναικών και ανδρών, που συνέδραμαν στο έργο. Η δύναμη της αμόλυντης ψυχής της Άννας μας είναι ακμαία και πράττει το κάλλιστο. Εργάζεται συνεχώς για τη δημιουργία ομάδων ανθρώπων, που θα στήριζαν το χριστιανικό έργο διάπλασης των παιδιών στις αρχές της εκκλησίας και της παράδοσης.
Μεγάλη ήταν η προσφορά της στη λειτουργία της κατασκήνωσης του Φτελιού για νέους και νεάνιδες Κοζάνης, και Κιλκίς. Η κατασκήνωση φιλοξενήθηκε αρχικά στα Πιέρια, πάνω από το Βελβεντό, ενώ ακλούθησε η μεγάλη κατασκήνωση στο Φτελιό Μαγνησίας, σε παραθαλάσσιο ιδιόκτητο χώρο. Ένα συγκρότημα άρτιο από κάθε άποψη, με ιατρείο, φαρμακείο, παιδική χαρά, χώρο αθλοπαιδιών, ψυχαγωγίας, μαθήματα από ιερέα, εκκλησιασμός στο ναό ,τιμώμενος στη μνήμη του «Αποστόλου του νέου εκ Πηλίου». Κάθε καλοκαίρι υπήρχε πρόγραμμα τριών μηνών για τις παιδικές ηλικίες, σε ξεχωριστά χρονικά διαστήματα. Η Κυρά Άννα μαζί τους, παρακολουθεί και συντονίζει τις φιλότιμες προσπάθειες της ομάδας γυναικών και κοριτσιών, φοιτητριών και άλλων για να επιτελέσουν το εθελοντικό τους καθήκον. Μία ανθρώπινη αρμονία αξιοζήλευτη στην κατασκήνωση-Κυψέλη της «Στέγης Παιδιού». Μέχρι και Ελληνόπουλα από την Ουκρανία της Ομοσπονδίας Ελληνικών συλλόγων φιλοξενήθηκαν εκεί επί 4 καλοκαίρια. Η πρόεδρος της Ομοσπονδίας των Ελληνικών συλλόγων Ουκρανίας, 300,000 χιλιάδων περίπου μελών , φίλη καλή Αλεξάνδρα Πιτσατζί-Προτσένο, καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο της Μαριούπολης, ήρθε στην Κοζάνη και ευχαρίστησε την Κυρά Άννα, για τη φιλοξενία των παιδιών, Ελληνικής καταγωγής που ζουν στην Ουκρανία, από αιώνες όπως έλεγε.
Ο σύλλογος «Στέγη παιδιού», πέρα από το φιλανθρωπικό και κοινωνικό έργο, ανήγειρε οικοδομές στην Κοζάνη για την φιλοξενία των αγοριών και των κοριτσιών χωριστά, με αίθουσες διδασκαλίας, με αίθουσα πολλαπλών χρήσεων πλήρως εξοπλισμένες. Ανήγειρε ακόμη και ναό στο αμπέλι της οικογενείας Καραγκούνη, στη θέση Παϊάμπορο, τιμώμενο στον Άγιο Στυλιανό», με αρχονταρίκι. Ο ναός λειτουργεί την 1η Σεπτεμβρίου, αρχή της Ινδίκτου, του εκκλησιαστικού έτους, επίσης την ημέρα μνήμης του Αγ. Στυλιανού στις 26 Νοεμβρίου. Και επίσης τη 2α Φεβρουαρίου, εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου, ημέρα κατά την οποία ο σύλλογος εορτάζει και τιμά τις πολύτεκνες μητέρες, ενώ ψάλλει η χορωδία του συλλόγου ύμνους της ημέρας.
Οι δωρεές είναι πολλές και κάθε χρόνο η «Στέγη παιδιού» τελεί μνημόσυνο στη μνήμη των δωρητών και των μελών του συλλόγου, που συνέβαλαν ποικιλοτρόπως στο έργο του συλλόγου. Η βαρόνη μας Άννα, όπως την αποκαλούσα από σεβασμό και αναγνώριση της ολόψυχης συμμετοχής της στο έργο της χριστιανικής αγωγής, δεν άφηνε τίποτε στην τύχη και φρόντιζε για τα πάντα. Από το πρωί μέχρι το βράδυ βρισκόταν σε συνεχή κίνηση, παρακολουθούσε συντόνιζε, έδινε συμβουλές, επέλυε προβλήματα, καθόριζε ποιες εργασίες έχουν προτεραιότητα, φρόντιζε για την εφαρμογή των προγραμμάτων, ώστε να επιτυγχάνεται ο σκοπός των παιδιών και οικοτρόφων. Η ημέρα ξεκινούσε με προσευχή, πρωινό, σχολείο, φαγητό μεσημβρινό, διάβασμα, διδασκαλία, ελεύθερο χρόνο και στην κατασκήνωση μπάνιο. Η βαρόνη μας Άννα, με ευαισθησία, σοβαρότητα και υπευθυνότητα, έχοντας επίγνωση της αποστολής της, ένιωθε βαθιά ικανοποίηση για την πορεία του χριστιανικού και κοινωνικού έργου.
Με την αείμνηστη είχαμε πολλές συζητήσεις. Χαιρόσουνα να την ακούς να ομιλεί. Μία φορά από τις πολλές επισκέψεις, την 30-Σεπτεμβρίου 1913, πήρα συνέντευξη από την Άννα μας για την 60χρονη διαδρομή της στο έργο της «Στέγης Παιδιού», στο οποίο η ίδια ήταν επικεφαλής και πρόεδρος. Θα παρουσιάσω τη συνέντευξη προσεχώς. Η αείμνηστος Άννα μας ως άλλης βιβλικής μορφής ανθρώπινης παρουσίας , αγωνιζόμενη για 60 χρόνια στον ιερό σκοπό φροντίδας και προστασίας στα νέα παιδιά, να μορφωθούν και να πάρουν το δρόμο της Αρετής. «Άσβεστη κοινωνική και ανθρώπινη προσφορά με πίστη στη θεϊκή βούληση». Μία αθλήτρια στο ελεύθερο κοινωνικό στάδιο του καλού και του ωραίου.
Η Αείμνηστη Άννα γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1925, γονείς της ήταν ο Στέργιος Καραγκούνης, που διετέλεσε δήμαρχος Κοζάνης 1929-1933 και μητέρα της η Αθηνά το γένος Τσιτσέλη της μεγάλης πατριαρχικής οικογένειας του Γκάτζο .Εργαζόμενη στην Κοινωνική πρόνοια, παρακολούθησε και μαθήματα κοινωνιολογίας. Είχε αδέρφια την Ευθυμούλα παντρεμένη με τον Μανώλη Χαδιώ και έχουν 4 παιδιά επιστήμονες που φροντίζουν την Θεία Άννα και τον Τάκη γιατρό χειρουργό, πρόεδρο του Πανελληνίου συλλόγου Γιατρών και πρόεδρο των γιατρών της Ευρωπαϊκής ένωσης, που με την ανάληψη απεβίωσε στις Βρυξέλες.
Η γη της Κοζάνης που δέχεται τα άξια παιδιά της να είναι απαλή και δροσερή και να την συντροφεύουν οι ψαλμοί της χορωδίας της «Στέγης παιδιού». Πορεύσου Κυρά Άννα μας στην αιωνιότητα της Ζωής και της ιστορίας. Η θύμηση σου και η μνήμη σου αιώνια .
Η Ευδοκία του Κυρίου να απαλαίνει τον πόνο των συγγενών και των μελών της «Στέγης παιδιού» .
Υ.Γ.
1.Θα έπρεπε η οσιό- ευλογημένη Άννα μας να ταφεί στο χώρο της εκκλησία «Άγιος Στυλιανός» της «Στέγης Παιδιού» στο ιδιόκτητο αμπέλι της που είμαι κτισμένος ο Ναός. Νομίζω ότι εκεί ήταν η θέση της.