Η αγαπητή μας Φάνη, είχε δημοσιεύσει το μήνα Μάρτιο κείμενα για τους παλιούς Φανούς και για το Φανό της Γιτιάς έγραφε μεταξύ των άλλων για τις απόκριες του 1956 και ότι «ο Θύμιος Ντόλας μέλος του Φανού θυμάται χαρακτηριστικά ότι αντί για φούντες με φιλουρίδια, στόλισαν το Φανό με αφίσες του Βουλευτή Γεωργίου Βαρβούτη, που λίγες μέρες πριν, το Φεβρουάριο 1956, είχε εκλεγεί ανεξάρτητος Βουλευτής Κοζάνης».
Προς σωστή ενημέρωση για την τοπική πολιτική ιστορία θα κάνω μια διευκρίνιση που αφορά τον Γεώργιο Βαρβούτη. Στις εκλογές στις 19 Φεβρουαρίου που έγιναν το 1956, συμμετείχε και ο Γεώργιος Βαρβούτης με τη Δημοκρατική ένωση ως συνεργαζόμενος. Ήταν η τελευταία φορά που πολιτεύονταν , είχε αποχωρήσει από την πολιτική που πολιτεύονταν από το 1920. Το 1950 στις βουλευτικές εκλογές που τελέστηκαν με το σύστημα της απλής αναλογικής εξετέθη τότε ως ανεξάρτητος βουλευτής μη ανήκων σε κάποιο κόμμα και έχασε για 114 ψήφους. Και όπως μου έλεγε η σύζυγός του Λουίζα, καταγόμενη από μεγάλη οικογένεια της Κέρκυρας. Ότι μέχρι το 1956 που πολιτεύονταν δεν είχαν δικό τους σπίτι και καθότανε σε ενοικιαζόμενο σπίτι. Μετά δε μπόρεσαν και κατασκεύασαν δικό τους σπίτι. Ήμουνα τότε ως νεαρός της νεολαίας Βαρβούτη, συνεπώς είμαι γνώστης όλης της πολιτική του διαδρομής. Κάποια άλλη φορά θα γράψουμε την πολιτική διαδρομή με στοιχεία. Οι Κοζανίτες φωνάζανε τότε Ζήτω ου μπαρμπούτσ’, το αηδόνι της Βουλής. Που πράγματι ήταν δεινός ρήτορας. Θα αναφέρω μόνο τούτο από την πολιτική του διαδρομή. Το καλοκαίρι του 1944 εστάλη από το κόμμα των Φιλελευθέρων με αρχηγό τον Θεμιστοκλή Σοφούλη στην Αίγυπτο να αναλάβει την Κυβέρνηση της Ελεύθερης Ελλάδος όπου ήταν η έδρα της. Εκπροσωπώντας το μεγαλύτερο Ελληνικό κόμμα. Όταν έφθασε στο Κάϊρο της Αιγύπτου μέσω Τουρκίας με σαπιοκάραβο, ετέθη υπό περιορισμό. Γιατί; πολλά γιατί! Εν ευθέτω χρόνω.
Γιάννης Κορκάς