Αποκριά!
Μασκαρεμένη κι η αγάπη για το λαό! Σίμος Ζαγκανίκας
Βρισκόμαστε στην εβδομάδα της αποκορύφωσης των μεταμφιέσεων και του γλεντιού! Διονυσιασμός! Γέμισε η πλατεία χιλιοπλούμιστους μασκαράδες! Όλοι μασκαρεύονται! Τι να πρωτοπεριγράψει κανείς?
Το αποκριάτικο κουστούμι της εξέχουσας βασίλισσας, που δεν συνταιριάζει με το κοινό φόρεμα των ποπολάρων, που σεμνύνεται με το μεταξωτό κόκκινο (saten) της εκθάμβωσης και της σοκαριστικής επιβολής, έκανε την είσοδο του στην κεντρική Πλατεία, μετά τυμπάνων και πολύχρωμων κομφετί! Και όλοι παραμέρισαν και έδωσαν τόπο και έσκυψαν γεμάτοι θαυμασμό, μ ανοιχτή τη χάσκουσα στοματική κοιλότητα!
Η εικόνα δεν κινείται αυτοστιγμής, αλλά βρίσκεται και κινείται στο διηνεκές!… Δεν την ζωντανέψαμε με χιουμοριστική διάθεση. Δεν έχει σχέση με τη σάτιρα. Δεν στήθηκε για διακωμώδηση. Είναι φτιαγμένη από αέρινα υλικά, αυτά της κληρονομημένης φαντασίωσης που βρίσκεται πίσω από τους τοίχους των οχυρωμένων αθέατων προσταγών του νου, που κανονίζουν τις συμπεριφορές μας. Η φραγκοντυμένη βασίλισσα έχει κάνει την είσοδο της και έχει θρονιαστεί στο μυαλό μας από τα παιδικά μας χρόνια! Κάποιοι, όταν μέστωσε ο νους, απέβαλλαν, παραχρήμα, τη βασίλισσα και τη θέση της την πήρε το δίκαιο και ο συνάνθρωπος!
Αυτή η βασίλισσα της χλιδής, η βασίλισσα του μεθυστικού οίνου, είναι που εμποτίζει τα όνειρα και αιχμαλωτίζει τους παίδας, που θα ήθελαν να γίνουν Βασιλιάδες, ήτοι να περνούν καλά σαν Βασιλιάδες. Και για να γίνουν αυτοί Βασιλιάδες θα πρέπει να υπάρχουν και οι φτωχοί, ήτοι το πόπολο, να τους υπηρετεί!
Αν διεισδύσουμε λοιπόν στα μύχια όνειρα του Άδωνη, θα δούμε πιστεύω αυτές τις εικόνες θρονιασμένες στα άβατα του νου και της σκέψης του. Και είναι ίδια τα όνειρα όλων των αυλικών, των φιλοβασιλικών, των εποχικών δημοκρατών ( φυσικά με μεταλλάξεις, γιατί υπήρξαν εποχές που ήταν χουντικοί. Εποχές που ήταν επιτελείς του ακροδεξιού φάσματος. Εποχές που ήταν λάβροι πατριώτες. Και εποχές που έγιναν λάτρεις του νεοφιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποιημένης ελεύθερης αγοράς).
Ας δούμε λοιπόν, επιγραμματικά, την κατακλείδα των σκέψεων τους σε πρώτο πληθυντικό, γιατί είναι πολλοί οι Δεξιοί, «με τα λόγου γνώσεως»: «Εμείς που υπερέχουμε, με τις ευλογίες, διαχρονικά, του δικού μας κράτους θα πρέπει να μας υπηρετούν και ως εκ τούτου να υπάρχει, μοιραία και αναντίρρητα, και το αφελές πόπολο, που όσο λιγότερα καταλαβαίνει τόσο πιο φτωχό και πιο πιστό θα είναι, και ανυπερθέτως και πιο ευκολοκαθοδηγούμενο με το μαραφέτι της εικονικής αποδοχής και της προσποιητής εκτίμησης».
Αυτό θα προσθέταμε, εμείς οι περίοικοι, είναι η τέχνη των απατηλών και η απώλεια σκέψης, η αφέλεια, των εξαπατημένων.
Από τη ντάνα των αδρανοποιημένων και ακυρωμένων θεσμών, των τελευταίων πέντε χρόνων, εξυπακούεται, θυσία στη χρησιμοθηρική απόπλευση στις θάλασσες του ιδιωτικού πλουτισμού για τους κρατούντες, έρχεται ένα στιλπνό φως που φωτογραφίζει, ανεξίτηλα, τους τρόπους που μετέρχονται οι επιτήδειοι για να διαλύσουν την συνεκτικότητα της κοινωνίας. Έτσι φωτίζεται και η απροκάλυπτη αδημονία να ενταφιάσουν την δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη όλων των Ελλήνων.
Από τον οικογενειακό γιατρό στα χρόνια του πρώτου ¨Μητσοτακισμού¨, τα είκοσι πέντε ευρώ στα χρόνια του Καραμανλή του νεώτερου… έχουμε ποιοτική εξέλιξη και αναβάθμιση της οικονομικής συμμετοχής των φτωχοποιημένων Ελλήνων. Το πόπολο σήμερα γιατροπορεύεται από 250 ευρώ μέχρι και 1250 ευρώ ανάλογα με το είδος της χειρουργικής επέμβασης στα απογευματινά χειρουργεία των κρατικών νοσοκομείων και για την απλή επίσκεψη, διάγνωση, των ασθενούντων, που ως επί το πλείστον προγραμματίζονται το απόγευμα, εισπράττονται από 35 έως και 60 ευρώ, ανάλογα με το βαθμό των «ιερουργών» της ίασης. Όσοι αδυνατούν να πληρώσουν, και τούτοι είναι οι συνταξιούχοι των πενιχρών συντάξεων της τρίτης ηλικίας και οι Συνέλληνες της ανεργίας, αυτοί μπαίνουν στο καΐκι για τους Αιώνιους Λειμώνες, ελαφρύνοντας ταυτόχρονα και την επιβαρυντική υποχρέωση των Ασφαλιστικών Ταμείων.
Με περισσή λοιπόν σπουδή τακτοποίησαν την άμετρη αδημονία τους να βάλουν ταφόπλακα στο ΕΘΝΙΚΟ Σύστημα Υγείας. Έτσι μεταμόρφωσαν τεχνηέντως την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε πολλές κλιμακώσεις που αρχίζουν από τους αποκλεισμούς των αδυνάτων και ανελίσσονται ανάλογα με το βαλάντιο των ασθενούντων, συγκεντρώνοντας τον πλούτο από τις τσέπες των φτωχών στις τσέπες των ευτυχούντων, από τις τσέπες των πολιτών στις τσέπες των πωλητών και της εκμετάλλευσης της υγείας ως εμπόρευμα και ως επικερδές επάγγελμα. Με ή χωρίς τον όρκο του Ιπποκράτη κατά τα άλλα, αυτοί είναι οι Έλληνες οι πυρίκαυστοι και οι λαλίστατοι, είναι οι ακατάσχετοι «αηδονείς» της «εθνικοφροσύνης».
Κάποιος από το ανώνυμο πλήθος της πλατείας τόλμησε να φασκελώσει τη Βασίλισσα και αμέσως παρενέβησαν οι πραιτοριανοί της συγκάλυψης, όπως και στα Τέμπη, και εξαφανίστηκε ο θρασύς και δυστυχισμένος Συνέλληνας….
Σίμος Ζαγκανίκας
