Ας μιλήσουμε για Δημοκρατία (Διαμαντής Βαχτσιαβάνος)

Γράφει ο Γ. Παπανδρέου στα «Πολιτικά κείμενα»: «Και τα πολιτεύματα επλάσθησαν, δια να υπηρετούν τον Λαό – δεν υπάρχουν οι Λαοί χάριν των πολιτευμάτων…». Ούτε λίγο ούτε πολύ ο «Γέρος» σ’ αυτά τα «κείμενά» του λέει πως ο ηγέτης που θέλει να είναι άξιος του ονόματός του και για το συμφέρον του Έθνους και του Λαού, όταν αυτό απαιτείται, δεν έχει δικαίωμα να διστάζει. Όταν οι συνθήκες το επιβάλλουν κάνει την επανάστασή του εναντίον του Πολιτεύματος και των Νόμων!

Αυτά τα λέει ο «Γέρος της Δημοκρατίας»; Ναι, αυτός τα λέει. Όταν το «κοινοβούλιο» καταντά «κυνοβούλιο», η τράπουλα πρέπει να αλλάζει χέρια!

Ο Γεώργιος Σουρρής («Βουλή φανταστική πλην και πραγματική») γράφει: «Εν τούτοις και οι βουλευταί αγρίαν όψιν έχουν, και μπαινοβγαίνουν σωρηδόν και άνω κάτω τρέχουν, και από δω κρυφομιλούν, και απ’ εκεί φωνάζουν, και κάμνουν σχήματα συχνά και αγριοκυττάζουν, και μέσ’ στην τόση ταραχή και στη μεγάλη φούρια ακούεται γνωστή φωνή «έχω ζεστά κουλούρια» συγχρόνως δε την αίθουσαν λαός πολύς γεμίζει και ως εθνοσυνέλευσις καθένας την νομίζει.

Αλλ’ όμως να! Κι ο πρόεδρος τον κώδωνά του κρούει, και τότε βουλευταί, λαός κι’ ο κουλουρτζής ακούει.

Εν μέσω δε της σιωπής των σεβαστών πατέρων, εις σκύλος έξω άσκοπα τα βήματά του φέρων, και δήθεν πως οσφραίνεται τους ρώθωνας ανοίγει, ουρεί το κοινοβούλιον κι’ όπου φύγη-φύγη».

Διαχρονική και η άποψη του Ίωνα Δραγούμη για τους εθνοπατέρες («Ο Ελληνισμός και οι Έλληνες»): «… Λοιπόν, αφού τέτοια είναι η πραγματικότητα, γιατί δεν τη βλέπομε και γιατί δεν τους αφήνομε στη φυσική τους θέση τους βουλευτές, μονάχα τους ονομάζομε αντιπροσώπους του Ένους. Τέτοιοι μια φορά δεν είναι…»

Υπάρχει ελευθερία στη δημοκρατία;

Θεωρητικά ΝΑΙ, υπάρχει. Πότε όμως κάποιος είναι ελεύθερος; Μα όταν ικανοποιούνται τα υλικά και ηθικά συμφέροντά του.

Στα «Πολιτικά» του ο Αριστοτέλης λέει πως το πολίτευμα που εξυπηρετεί τα υλικά και ηθικά συμφέροντα του λαού είναι το πολίτευμα της ελευθερίας!

Ελεύθερος αισθάνεται ο άνθρωπος όταν έχει εργασία, σύνταξη, δημόσια υγεία, παιδεία και θρησκεύεται ελεύθερα. Είναι όμως ελευθερία να μην έχει όλα τα παραπάνω και να του «παρέχεται» το δικαίωμα της δήθεν ελευθερίας να διαδηλώνει και να φωνάζει πως πεινάει; Η εξαθλίωση είναι ελευθερία, όταν σου δίνεται η δυνατότητα να φωνάζεις γιατί πεινάς; Ε, και; Επειδή διαδήλωσες για την πείνα σου, χόρτασες;

Μια ακόμα αυταπάτη της προπαγάνδας για δήθεν ελεύθερη έκφραση. Η αληθινή δημοκρατία «λέει και πράττει», ενώ η ψευδεπίγραφη δημοκρατία «λέει» μόνον, «δεν πράττει»!

Μια δημοκρατία αυταπάτη. Ή μήπως δεν είναι έτσι; Μήπως υπάρχει ισονομία και ισοπολιτεία; Στα χαρτιά όμως έχουμε κοινοβουλευτική δημοκρατία. Μια κλεπτοδημοκρατία για τους λίγους του «συστήματος».

Όπως έλεγε ο Γέρος της Δημοκρατίας «…τα πολιτεύματα επλάσθησαν να υπηρετούν τον λαό, δεν υπάρχουν λαοί χάριν των πολιτευμάτων…». ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Γιατί το ανεχόμαστε;