Η μόνη διέξοδος η εθνική ομοψυχία (Ηλ. Μάρκου)

 Η ιστορία και η πολιτική, είναι δύο επιστήμες που δεν μπορούν να υπάρξουν αυτόνομα ή αποστασιοποιημένα. Δεν μπορεί να κάνει η μία χωρίς την άλλη. Η δε παρουσία τους είναι σχεδόν ταυτόχρονη και πιστοποιείται από το ξεκίνημα της ανθρωπότητας, με ανάλογες μεταμορφώσεις στην πορεία προς το σήμερα.

Ως έθνος, ως Έλληνες, έχουμε καταγράψει λαμπρές σελίδες ιστορίας και πολιτικής, αλλά και άλλες που κηλιδώνουν το όνομά μας και τα πιστεύω μας, από την αρχαία εποχή μέχρι τη νεότερη. Ας αναφερθούμε, όμως, μόνον στα πιο κοντινά.

Νωπές είναι ακόμα για πολλούς τα όσα ακολούθησαν την απελευθέρωση της χώρας μας από τη γερμανική κατοχή. Οι σελίδες δόξας δυστυχώς συμπληρώθηκαν με σελίδες ντροπής. Η αμαυρότερη εποχή της νεοελληνικής ιστορίας, με εκατόμβες θυμάτων (ένθεν και εκείθεν), κατά τον πολύχρονο εμφύλιο σπαραγμό. Κι ενώ φάνηκε πως τελικά ξεπεράσαμε το σύνδρομο της αδελφοκτονίας και βαδίζαμε  κοιτάζοντας μόνο μπροστά – το μέλλον μας – κάποιοι δεν άντεχαν κατά καιρούς  και αναμόχλευαν το παρελθόν με μονόπλευρες αναδρομές και διαδρομές.

Οπότε και πάλι συνεχίσαμε να πληρώσαμε τα λάθη μας!

Οι πολιτικοί μας δεν διδάχθηκαν από την ιστορία και δυστυχώς όλους αυτούς τους πολιτικούς, εμείς τους αναδείξαμε και τους ζητωκραυγάζαμε μέχρι και χτες….

Σήμερα βρίζουμε τους πάντες, αλλά τα μούτρα μας δυσκολευόμαστε να τα φτύσουμε.

Να, λοιπόν, που ακόμα και στο ξεκίνημα της τρίτης μ.Χ χιλιετίας κάποιοι πολιτικοί και άλλοι πολιτικολογούντες συνεχίζουν να ξεθάβουν φαντάσματα του παρελθόντος, για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα της σημερινής πολιτικής τους ανεπάρκειας, διαστρεβλώνοντας την ιστορία!

Κι όμως ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε πως, η πολιτική εκμετάλλευση της ιστορίας, ουδέποτε ωφέλησε τον τόπο…

Η πολιτική, λοιπόν, ως επιστήμη, μας αφορά και μας ενδιαφέρει όλους (τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να συμβαίνει), εφόσον λειτουργούμε και σκεφτόμαστε ως μέλη μιας οργανωμένης σύγχρονης δημοκρατικής πολιτείας. Και την ιδιότητά μας αυτή έχουμε ύψιστο χρέος να τη διατηρήσουμε στην αληθινή της βάση και διάσταση.

Κι αν σήμερα αυτή η «πολιτική» που βιώνουμε δεν έχει καμιά σχέση με την πολιτική, δεν φταίει η πολιτική, αλλά οι πολιτικοί και κατ’ επέκταση εμείς όλοι.

Τα πολιτικά κόμματα και τους όποιους πολιτικούς σχηματισμούς όλοι εμείς θα πρέπει να τα καθοδηγούμε (τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να συμβαίνει) με την καθημερινή μας ζωή και δράση, κόντρα σε ιδιοτελείς συμβιβασμούς και παραχωρήσεις, μακριά από νομιμοποιημένες ψευδολογίες.

Σε καμιά περίπτωση όμως δεν πρέπει να οπαδοποιούμαστε για να μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη της παλιά κομματοκρατίας και πάλι, όπως έγινε σε κάποιες «θερμές» εποχές και στιγμές του πολιτικού μας βίου, τις οποίες πληρώσαμε ακριβά, αλλά και σε κάποιες πιο πρόσφατες, της μεταπολιτευτικής περιόδου, τις οποίες επίσης πολύ ακριβά πληρώνουμε σήμερα….

Στα σημερινά αδιέξοδα έχουμε χρέος να διατηρήσουμε την εθνική μας ομοψυχία, γιατί μόνον έτσι θα μπορέσουμε να απελευθερώσουμε την πολιτική από τα δεσμά του πολιτικαντισμού και το σφετερισμό της κομματοκρατίας και όλων αυτών που την εκπροσωπούν. Το φως στο τούνελ εμείς θα το ανακαλύψουμε, αρκεί να πιστέψουμε πως μπορούμε να απαλλαγούμε από όλα αυτά και από όλους αυτούς που μας έφεραν ως εδώ. Δεν πρέπει δε να ξεχνάμε πως η μελέτη της ιστορίας «είναι για κάθε ανερχόμενη γενεά, ο καλύτερος προβολέας που μπορεί να φωτίσει το δρόμο της προς το μέλλον». Έτσι έγραφε κάποτε , ο Γ. Καράντζας, αρχισυντάκτης και διευθυντής πολλών εφημερίδων της εποχής εκείνης (ΠΡΩΙΑ, ΜΑΧΗ, ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ κλπ). Την πραγματική, όμως, ιστορία, αυτή που γράφτηκε με την ψυχή και το αίμα των Ελλήνων ηρώων, την αληθινή, και όχι την «ιστορία» που προσπαθούν να ξαναγράψουν οι σημερινοί πολιτικοί πολιτικάντηδες για να τη διδαχτούν τα παιδιά μας, στοχεύοντας στο να μεταλλαχθεί πλήρως η εθνική συνείδησή τους και να διευκολυνθεί στο μέλλον. Αυτός ο ιδιόρρυθμος διεθνισμός της παγκοσμιοποίησης, ο ισοπεδωτικός οικουμενισμός που κάποιοι ονειρεύονται για τους λαούς και τα έθνη, ώστε να υποτάξουν δίχως πολέμους και όπλα πλέον…

Ηλίας Κ Μάρκου