Η θεωρία των χορδών (Ηλ. Μάρκου)

Πέρα από το καθιερωμένο πρότυπο, υπάρχει και μια άλλη επίδοξη θεωρία (που επίσης ξεκίνησε πριν από σαράντα χρόνια), αυτή της υπερσυμμετρίας, που δίνει τις περισσότερες μέχρι σήμερα εξηγήσεις, αλλά προϋποθέτει την ύπαρξη και άλλων σωματιδίων, για τα οποία (μερικά τουλάχιστον από αυτά) υπήρχαν βάσιμες ελπίδες πως θα μπορούσαν να εμφανιστούν μέσα από τα πειράματα και τις συγκρούσεις στον επιταχυντή του CERN, αλλά δυστυχώς δεν προέκυψαν. Μερικοί μάλιστα ερευνητές προσδοκούσαν κάποια από αυτά να εμφανιστούν πριν ακόμα και από το σωματίδιο χιγκς, κάτι που θα επιβεβαίωνε τη θεωρία των χορδών (την ύστατη προς το παρόν θεωρία για την πιο στοιχειώδη σύσταση της ύλης), αλλά απογοητεύτηκαν!
Η θεωρία των χορδών προτείνει ότι οι θεμελιώδεις δομικοί λίθοι του σύμπαντος δεν είναι σημειακά σωματίδια, αλλά μονοδιάστατες χορδές. Αυτά που αντιλαμβανόμαστε ως σωματίδια είναι στην πραγματικότητα δονήσεις βρόχων από χορδές, η καθεμία με τη δική της χαρακτηριστική συχνότητα. Η μελέτη της θεωρίας των χορδών οδήγησε και στην ιδέα της υπερσυμμετρίας, η οποία διπλασιάζει τον αριθμό των στοιχειωδών σωματιδίων. Όσοι φυσικοί ασχολούνται με αυτήν τη θεωρία αισιοδοξούν ότι θα κάνει τελικά προβλέψεις που θα μπορούν να ελεγχθούν πειραματικά. Πάντως, η θεωρία των χορδών έχει ήδη επηρεάσει τα μαθηματικά, την κοσμολογία (δηλαδή τη μελέτη του σύμπαντος) και τον τρόπο που ερμηνεύονται τα πειράματα στη σωματιδιακή φυσική, προτείνοντας νέες προσεγγίσεις και δυνατότητες εξερεύνησης.
Ηλίας  Κ  Μάρκου
iliaskmarkou@yahoo.gr