Η “τυφλή” αλλά και αλληθωρίζουσα δικαιοσύνη εν Ελλάδι…
*Γράφει ο Ηλίας Γιαννακόπουλος, Blog “ΙΔΕΟπολις”
*Τυφλή ναι, αλλά γιατί και μουγκή;!
“Το δίκαιον ουκ άλλο τι ή του κρείττονος συμφέρον”(Πλάτων).
Οι πρόσφατες μεγάλες συγκεντρώσεις στην Αθήνα και στην Επαρχία σχετικά με το “έγκλημα” στα Τέμπη ανέδειξαν μεταξύ άλλων και τις χρόνιες παθογένειες της ελληνικής Δικαιοσύνης.
Όλοι εστιάζουν στην ανάγκη η Δικαιοσύνη να είναι “τυφλή” και ανεξάρτητη από οποιεσδήποτε πολιτικές επιρροές και κομματικές σκοπιμότητες. Εξάλλου αυτό επιτάσσει και το σύνταγμα με τη σαφή διάκριση των τριών εξουσιών (Εκτελεστική, Νομοθετική, Δικαστική).
Κι ενώ όλοι (κόμματα, φορείς…) διακηρύσσουν την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης υπόρρητα στοχεύουν στην ποδηγέτησή της σύμφωνα με τη δική τους “αλήθεια“.
Για αυτό όταν η “τυφλή” δικαιοσύνη αποκλίνει από τις κομματικές επιδιώξεις και “αλήθειες” την κατηγορούν για σύμπλευση με τις κυβερνητικές θέσεις. Ενώ όταν η δικαιοσύνη εκφράζεται με τις τελεσίδικες αποφάσεις της, αυτό το εκμεταλλεύονται-κυβέρνηση και κόμματα- επαναλαμβάνοντας το κοινότυπο “Η δικαιοσύνη μίλησε”.
“Γνώσεσθε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς” (Ιωάννου, η, 31-36..)
Περισσότερα ΕΔΩ