Ο διωγμός της Υπαίθρου. Γράφει ο Νίκος Κοκκαλιάρης

Πρέπει οπωσδήποτε οι πολίτες της Περιφέρειας της Χώρας και κυρίως οι κάτοικοι της υπαίθρου ν’ αντιληφθούν ότι η αλλαγή νόμου, που μετατρέπει τα αγροκτήματα κάτω των 2000 τ.μ σε αγρούς, είναι μια ανεξήγητη πράξη που κάτι άλλο κρύβει. Εκείνο που πιθανά να κρύβει, είναι ο περαιτέρω διωγμός των αγροτών απ’ τις εστίες τους, με στόχο την εξαγορά της γης από μεγάλα συμφέροντα, καθώς προετοιμάζονται να κατακτήσουν ολόκληρο τον πρωτογενή τομέα, καθόσον θα έχουν το πλεόνασμα των εναλλακτικών πηγών ενέργειας, η οποία θα τους κάνει ισχυρούς ανταγωνιστές κόστους έναντι των μικροκαλλιεργητών αγροτών. Τούτο θα συμβεί διότι η ενέργεια που παράγεται τούτη την ώρα και θα παράγεται με αυξητική πορεία, θα οδηγηθεί στον πρωτογενή τομέα κι έτσι θα εμφανισθεί η μεγάλη Αγροτική Βιομηχανική επανάσταση της Χώρας, που δεν θ’ ανήκει στους Έλληνες Πολίτες, αλλά στα καρτέλ.

Δυστυχώς οι πολίτες θα είναι οι εργάτες των καρτέλ. Αυτά θα συμβούν χωρίς αντίσταση. Μακάρι να μην συμβούν.

Όμως τα σημάδια δείχνουν, ότι τα καρτέλ αυξάνονται αριθμητικά και συγχρόνως αυξάνονται επικίνδυνα οι τιμές του κορεσμού της οικονομίας, που προκαλούν έναν ανταγωνισμό μεταξύ των καρτέλ, που τ’ αναγκάζει να στραφούν στην μεγάλη Αγροτική Βιομηχανία παραγωγής προϊόντων, μεταποίησης και απευθείας διάθεσης στην κατανάλωση. Αυτό λοιπόν το βασικό κάστρο των πολιτών θα πέσει σαν χάρτινος πύργος στα χέρια των λαίμαργων καρτέλ και οι πολίτες θα γίνουν οι σύγχρονοι δούλοι. Έτσι, αντί αυτός ο πλούτος να βοηθήσει την πλειοψηφία του 90% του πληθυσμού του Πλανήτη, εν τούτοις θα ωφελήσει την ολιγαρχία, δίνοντάς τους παράταση στην διατήρηση των εξουσιών στην οικονομία. Είναι δε γεγονός ότι ο Έλληνας αγρότης δεν διεκδίκησε κι ούτε αντελήφθη το μεγαλείο του πρωτογενή τομέα εφόσον θα είχε απαιτήσει απ’ το Κράτος την επενδυτική επιλογή με όρους και πράξεις, που θα δημιουργούσαν την ατομική ή συνεταιριστική Αγροτική Βιομηχανία. Όμως την ευθύνη γι’ αυτό την έχουν όλες οι κυβερνήσεις της Χώρας, που ποτέ δεν ασχολήθηκαν σοβαρά με τον τομέα αυτό, γιατί δεν έβλεπαν πίσω απ’ το βουνό, αλλά μόνο τους πρόποδές του. Πάντα με προχειρότητα ασχολούνταν με τα πολλά θα και θα από εκλογές σε εκλογές κι απ’ εδώ πάνε κι οι άλλοι.

Είναι επομένως πολύ υποτιμητικό για τους πολιτικούς όλων των εποχών να διαπιστώνεις την μεγάλη ανικανότητα εξασφάλισης εργασίας στους πολίτες με ταυτόχρονη παραγωγή πλούτου και ανόρθωσης της Εθνικής οικονομίας. Εκείνο που είναι ακόμα πιο τραγικό, είναι η άθλια Βιομηχανία των επιδομάτων διά πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν, τα οποία επιδόματα αποτελούσαν το εργαλείο δέσμευσης των ψηφοφόρων σε κάθε αναμέτρηση και βεβαίως το κυνήγι των ψήφων απ’ τους απαίδευτους πολιτικούς, που δυστυχώς απεδείχθησαν πολύ μικροί και χωρίς όραμα για την Χώρα τους. Χωρίς παρεξήγηση πρέπει να διατυπώσουμε την διαπίστωση ότι οι αντίπαλοι και να συμφωνούν σε κάποια πρόταση εν τούτοις διαφωνούν για να διαφωνούν. Ποτέ όμως δεν τήρησαν τα προεκλογικά τους προγράμματα και χωρίς την συγκατάθεση των πολιτών, άλλα λένε, άλλα υπόσχονται και άλλα κάνουν. Αυτοί είναι οι πολιτικοί μας οι λαοπλάνοι κι απέναντι εμείς οι ευκολόπιστοι αγαθοκλήδες. Καλά να παθαίνουμε αφού δεν αντιδρούμε στις πρόχειρες επιλογές των πολιτικών μας.