Ας δούμε τα πράγματα με ανοιχτά μάτια και ας αποφασίσουμε τί θέλουμε!
Κοσμοϊστορικά γεγονότα στο ταλαίπωρο πλοίο «Ελλάς» και μετά από εφτά χρόνια έντονης ξηρασίας, η ευθύνη πλέον είναι αποκλειστικά δική μας!
Εδώ και εφτά χρόνια είμαστε θιασώτες σ’ ένα έργο τόσο παράλογο, όσο και καταστροφικό. Ακούσαμε το 2008 τον τότε πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή να μας διαβεβαιώνει πως εμείς αποφύγαμε την κρίση, δίνοντας όμως πεσκέσι στις τράπεζες 28 δις για… ανακεφαλαιοποίηση! Στο μεταξύ είχε ανοίξει ο ασκός του Αιόλου και ήταν ζήτημα χρόνου να βγουν οι αγέρηδες.
Ύστερα ήρθε το ΠΑΣΟΚ με το «λεφτά υπάρχουν» και διέγνωσε «κρίση ελλειμμάτων». Η λανθασμένη αντιμετώπιση γρήγορα μετέτρεψε το πρόβλημα σε κρίση χρέους, εκτινάσσοντας το ΑΕΠ και οδηγώντας μας στην καταστροφή με τις επίσης λανθασμένες επιλογές! Επιλογές που οδήγησαν στο χάος των μνημονίων. Και ήταν τότε που βγήκαν οι αέρηδες για να αρχίσει το κακό!!
Ήρθαν μετά οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υποσχόμενοι να ξεφύγουμε από τους ξένους εισβολείς-τοκογλύφους, αλλά μόνον αυτό δεν έγινε. Αν υπάρχει κάποιο ελαφρυντικό γι’ αυτή την κυβέρνηση, είναι ότι βρέθηκε μπλεγμένη με «ειλημμένες» αποφάσεις μέσα από τα ήδη υπάρχοντα μνημόνια και έπρεπε αυτές οι αποφάσεις να εκτελεστούν. Ήταν δεσμευτικές γιατί απλά το κράτος έχει συνέχεια ή γιατί από το περασμένο καλοκαίρι σύσσωμη η αντιπολίτευση φώναζε στον πρωθυπουργό να υπογράψει την όποια συμφωνία που απαιτούν οι δανειστές!!! Έτσι φτάσαμε στο τρίτο μνημόνιο με 222 βουλευτές να το εγκρίνουν. Είναι όμως αυτό άλλοθι για την κυβέρνηση να υποκύψει και να γίνει ανακόλουθη όσων έλεγε; Η ιστορία θα μιλήσει στο χρόνο και θα είναι αμείλικτη για την δημοκρατία της μεταπολίτευσης και την κατάντια της Ελλάδας!
Να πούμε όμως πως σωρευτικά, μέσα σε 7 χρόνια έχουμε μεγαλύτερες απώλειες απ’ ό,τι είχε η Βόρειος Κορέα στο διάστημα 1990-1998. Οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης και κυρίως των μνημονιακών χρόνων συνεχίζουν την καταστροφή και αυτό παρά τις αντίθετες προεκλογικές τους υποσχέσεις. Μας λένε πως η κρίση λέγεται κρίση εμπιστοσύνης των δανειστών και για να κρύψουν την διαπλοκή με τα ντόπια και ξένα αφεντικά (κυρίως οι προηγούμενες κυβερνήσεις), κάθε λίγο μας ενημερώνουν και μας δείχνουν έναν καινούριο εχθρό!
Έτσι μαθαίνουμε πως για όλα φταίνε οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι δημόσιοι υπάλληλοι, κατά την αντιπολίτευση και κατά την κυβέρνηση το αμαρτωλό χθεσινό πολιτικό σύστημα. Εμείς όλοι στη μέση θύματα να γινόμαστε για λίγο θύτες, ξεχνώντας τους πραγματικούς υπαίτιους. Ακούμε και εκείνους που λένε τους άλλους ψεύτες, ενώ όλη σχεδόν η πολιτική της μεταπολίτευσης στηρίχτηκε σε ένα μεγάλο ψέμα, το οποίο οδήγησε στην υπερχρέωση, στο κλείσιμο κάθε παραγωγικής μονάδας, στις εισαγωγές και τελικά στα δεσμά των μνημονίων!
Έτσι λοιπόν το πολιτικό σύστημα, αντί να ζητήσει συγνώμη από τον λαό, συνεχίζει να παίζει άσχημα παιχνίδια και δεν φαίνεται να αλλάζει μυαλά. Μια παγκόσμια πρωτοτυπία. Ενώ γνωρίζουν πως αν έτσι συνεχίσουν δεν θα υπάρξει ανάκαμψη, συνεχίζουν το καταστροφικό τους έργο, πουλώντας παραμύθια για το ποιος είναι ο «καταλληλότερος».
Αν πάλι το παλιό πολιτικό σύστημα ξαναγυρίσει στην κορυφή, αφού δεν άλλαξε σε τίποτα, μπορεί να δώσει λύσεις;
Όπως είπε ο Δημόκριτος: «Οι φαύλοι, όταν ανέρχονται σε αξιώματα, όσο περισσότερο ανάξιοι είναι τόσο περισσότερο αδιάφοροι γίνονται και γεμίζουν αφροσύνη και θρασύτητα».
Αυτοί οι «φαύλοι» που κυβέρνησαν όλα τα χρόνια της μεταπολίτευσης, δυστυχώς είχαν την νομιμοποίηση των πράξεών τους… με την ψήφο των ψηφοφόρων! Αυτοί οι ψηφοφόροι… είμαστε όλοι εμείς!
Ας φροντίσουμε από ψηφοφόροι να γίνουμε ΠΟΛΙΤΕΣ για να μην δικαιώσουμε την Γλύκατζη-Αρβελέρ που είπε «η ισοπέδωση της Ελλάδος και η κονιορτοποίηση της Ελληνικής κοινωνίας επέρχεται σε λίγους μήνες. Επέρχεται το ολοκαύτωμα και η κατάργηση του Ελληνικού κράτους…».
Το ερώτημα είναι εάν με το παλιό πολιτικό σύστημα μπορούμε να αποφύγουμε το ολοκαύτωμα. Εάν αυτοί που μας οδήγησαν έως εδώ μπορούν να ξαναγίνουν… σωτήρες!
ΕΠΩΛΗΘΗ Η ΕΛΛΑΣ!
Μια απέραντη Σαχάρα η Ελληνική πολιτική σκηνή και μάλλον φαίνεται να γίνεται πιο μαγική από το ποδόσφαιρο. Η μεταπολιτευτική κομματοκρατία – κατ’ όνομα δημοκρατία – αποδεικνύεται πως ήταν (είναι) ένα σαθρό οικοδόμημα. Η εποχή των μνημονίων δείχνει την κατάντια της Ελλάδας με ένα αβέβαιο μέλλον σε όλα και κυρίως στα εθνικά θέματα!
Το πόσο γελοίο κατάντησε το πολιτικό σύστημα φαίνεται με τα κροκοδείλια δάκρυα της αντιπολίτευσης για την εφαρμογή των μνημονιακών υποσχέσεων. Με 222 ψήφους πέρασε το τρίτο μνημόνιο, ψηφιζόμενο από ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ και φυσικά ΛΕΒΕΝΤΗ. Προέβλεπε όλα τα κατά της μοίρας, όπως το κατοχικό ταμείο, την αύξηση του ΦΠΑ, την μείωση των συντάξεων, την κατάργηση του ΕΚΑΣ και τον «κόφτη».
Είναι όμως όλοι οι βουλευτές αχάριστοι και ανήθικοι για να ψηφίζουν αυτά τα μέτρα; Δεν θέλουμε να πιστέψουμε κάτι τέτοιο. Φοβούνται την θεωρία-προειδοποίηση του μακαρίτη Αβέρωφ για το μαντρί και τον λύκο; Ίσως. Όμως το δικομματικό σύστημα έχει καταρρεύσει πλέον και είναι εύκολο να φτιαχτούν νέα μαντριά, με έντιμους ανθρώπους. Δεν μπορεί να μην υπάρχουν έντιμοι και σοβαροί εντός (λίγοι) και εκτός κοινοβουλίου!
Μάλλον πρέπει να εστιάσουμε κυρίως και σε κάτι άλλο. Η ασθένεια που σαρώνει την Ελλάδα επί χρόνια είναι η έλλειψη ηγεσίας και αυτό έχει αφήσει ελεύθερες όλες τις περίεργες και επικίνδυνες δυνάμεις της παρακμής, να συνεχίζουν ανενόχλητες το έργο της καταστροφής!
Όταν οι ξένοι βλέπουν αυτή την κατάντια, είναι λογικό να λειτουργούν σαν επικυρίαρχοι. Αφού οι εντός του οχυρού άνοιξαν τις πύλες, αυτοί να μην μπουκάρουν με τα δήθεν δάνεια για να ληστέψουν ό,τι έχει απομείνει;
Ο κύκλος αυτός έχει δύο άκρες. Η μία άκρη βρίσκεται στο εξωτερικό (ΕΕ-ΔΝΤ-ΝΑΤΟ) και η άλλη στους ελληνόφωνους υπηρέτες τους. Η Ευρώπη αυτή δεν έχει καμία σχέση με την αρχική ΕΟΚ. Η σημερινή «Ευρώπη των κερδών» βρίσκεται σε καθοδική πορεία και όπως δείχνουν οι μετρήσεις της κοινής γνώμης, ο Ευρωσκεπτικισμός μεγαλώνει και πολιτικά «δυναμώνουν» οι δυνάμεις της ακροδεξιάς!
Ο Ντ. Τρούσκ κρούει τον κώδωνα του κινδύνου: «Το φάντασμα της διάλυσης στοιχειώνει την Ευρώπη» και το brexit είναι προ τω πυλών. Υπάρχει δρόμος επιστροφής στην Ευρώπη των λαών; Όσο οι τραπεζίτες οδηγούν το ευρωπαϊκό άρμα, όσο κυριαρχεί η διαλυτική εμμονή της Ευρώπης των κερδών, ο ευρωπαϊκός δρόμος είναι χαμένος!
Όσον αφορά το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Ο δρόμος του «μένουμε Ευρώπη» είναι αδιέξοδος. Τα κόμματα πρέπει να αλλάξουν και εάν αυτό δεν είναι εφικτό… να καούν. Από την τέφρα αναγεννιέται ο φοίνικας και έρχεται το νέο. Ο φοίνικας θα έρθει, φτάνει να κάψουμε το κακό παρελθόν.
Το μεν ΠΑΣΟΚ έχει τελειώσει με τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου και η ΝΔ με τον θάνατο του Κων. Καραμανλή. Με ξερο-πόταμους και Λεβέντικες ιστορίες για αγρίους το καράβι θα συντριβεί στα βράχια και η λεηλασία θα είναι πιο εύκολη για τους ξένους επικυρίαρχους. Τα φθαρμένα σχήματα του παρελθόντος δεν είναι η λύση. Νεοφιλελεύθερος πολιτικός λόγος με μπλε και πράσινους κόκκους και εκσυγχρονιστική Σημιτική λογική είναι αυτό που θα αφήσει άφωνο για άλλη μια φορά το εκλογικό σώμα!.
Εξάλλου οι Λεβέντικες παραινέσεις για κυβέρνηση συνεργασίας μυρίζει τόσο πολύ γερμανική ναφθαλίνη!
Η ανησυχία του λαού είναι έκδηλη και η αξίωση για να καλυφθεί το πολιτικό κενό είναι μία… Άνθρωποι τίμιοι, ικανοί, να αγαπούν την πατρίδα τους και έναν ηγέτη που νε είναι αποφασισμένος για όλα!
Εγκλωβισμένοι στα αδιέξοδα!
«Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!» («Οι μοιραίοι», Κώστας Βάρναλης).
Οι προφητικοί στίχοι του Βάρναλη λες και ζωγραφίζουν την ελληνική κοινωνία. Μια κοινωνία που αναζητά τη λύτρωση από τα ερείπια που δημιούργησαν οι κυβερνήσεις των μνημονίων και μια νεολαία που τριγυρίζει γύρω από τον κύκλο των χαμένων ευκαιριών!
Μέρα με τη μέρα η κατάσταση επιδεινώνεται, τα αδιέξοδα για όλους και κυρίως για τους νέους πληθαίνουν και ο φαύλος κύκλος διευρύνεται. Οι νέοι μας στην αβεβαιότητα με το πτυχίο στο χέρι και πρώτο μέλημα όλων, η επίσκεψη στα γραφεία του ΟΑΕΔ για την κάρτα ανεργίας!
Μόλις ολοκλήρωσαν τις σπουδές τους, αλλά προσδοκίες για εργασία ελάχιστες και το αύριο τους τρομάζει. Βγαίνουν στην αγορά εργασίας τη χειρότερη περίοδο, με την ανεργία για την ηλικία τους να ξεπερνά το 60% και εάν είναι από τους τυχερούς και βρουν εργασία, ο μισθός δεν επαρκεί να ζήσουν! Πόσο μάλλον να δημιουργήσουν οικογένεια!
Οι προσδοκίες τους είναι χαμηλές, χωρίς ελπίδες για το αύριο. Οι περισσότεροι νέοι μας είναι απόφοιτοι πανεπιστημίων, έχουν γνώσεις, θέληση και διάθεση για δημιουργία, αλλά…
Πήραν αυτά τα παιδιά το πτυχίο τους κοπιάζοντας και κάνοντας όνειρα, αλλά βγαίνοντας από την αίθουσα της ορκωμοσίας, μπροστά τους είδαν τον εφιάλτη της ανεργίας και το ενδεχόμενο της μετανάστευσης. Όταν ο νέος βλέπει σαν μόνη λύση να φύγει στο εξωτερικό για αποκατάσταση, τί να του πεις;
Πώς να πεις σ’ αυτό το παιδί πως εσύ είσαι που στήριξες 40 τόσα χρόνια την κλεπτοδημοκρατία της μεταπολίτευσης και πως είσαι υπεύθυνος και εσύ για όσα βιώνει ο νέος σήμερα;
Μεταπολίτευση, υποθήκευση της Ελλάδας στο σύνολό της και το έμψυχο υλικό λιπαντικό στο γρανάζι του τροχού της «νέας Ευρώπης» της παγκοσμιοποίησης. Υπάρχει κάτι αισιόδοξο για το αύριο; Γι’ αυτούς που λένε ΝΑΙ στην Ευρώπη των τραπεζιτών, την ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ Α.Ε. κατά τον δημοσιογράφο Γιώργο Δαράτο της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ, τί να εννοούν; Τι θα πούνε στο νέο που δεν έχει δουλειά και καμία προοπτική να ζήσει, όχι απλά αξιοπρεπώς… απλά να ζήσει!!
Μετά το «Μάαστριχτ» και την Συνθήκη της Λισσαβόνας τα εθνικά κοινοβούλια δεν υπάρχουν. Τις αποφάσεις τις λαμβάνει το «Συμβούλιο Αρχηγών «, δηλαδή στην πράξη αποφασίζει η Γερμανία και οι υπόλοιποι συναινούν!
Όλη η Ευρώπη ένα ΜΝΗΜΟΝΙΟ, χωρίς δημοκρατία και τα κοινοβούλια απλώς εγκρίνουν αποφάσεις «άνωθεν»!
Αυτή η Ευρώπη δεν αξίζει στη νέα γενιά. ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ όσο ακόμα είναι νωρίς, πριν η κατάσταση θυμίσει ρωμαϊκή γαλέρα και το τραγούδι γίνει λυπητερό νανούρισμα στις βραδινές ώρες!
«Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
Μεγάλα και υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη…
…Ανεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω»
(«Τείχη», Κ.Π. Καβάφης)
Η «δολοφονία της ελληνικής φέτας»
Η ΕΕ για άλλη μια φορά «δολοφονεί» την ελληνική παραγωγή. Αφού με τα δανεικά και τις επιδοτήσεις έκλεισαν βιοτεχνίες-βιομηχανίες και διέλυσαν γεωργία και κτηνοτροφία, τώρα πυροβολούν ό,τι απέμεινε σε ελληνικά χέρια.
Ο πόλεμος στην ελληνική φέτα καλά κρατεί, αν και αυτός άρχισε τουλάχιστον 10 χρόνια νωρίτερα. Απομιμήσεις ελληνικής φέτας παρήγαγαν Δανία, Γαλλία, Γερμανία, κλπ., αλλά δυσκολευόταν να πετύχουν το στόχο τους.
Τώρα μάλλον βρίσκονται στην τελική ευθεία για να πετύχουν τον σκοπό τους, αφού η εμπορική συμφωνία της ΕΕ με τον Καναδά (CETA) αποτελεί άμεση απειλή για το παγκοσμίως γνωστό ελληνικό τυρί!
Εάν αυτή η εμπορική συμφωνία ΕΕ με Καναδά εγκριθεί, τότε κινδυνεύει άμεσα η ελληνική φέτα, διότι η Ελλάδα θα χάσει το κεκτημένο της ως προς την προστασία των γεωγραφικών ενδείξεων, καθότι θα μπορούν οι Καναδοί να πωλούν αγελαδινό γάλα με την ονομασία «φέτα». Θα χαθεί παράλληλα η μοναδικότητα του ελληνικού τυριού που έχει συγκεκριμένες προδιαγραφές (χλωρίδα κλπ.) και διαφορετικές τεχνικές μεθόδους παρασκευής.
Ο αθέμιτος ανταγωνισμός της ελληνικής φέτας βρίσκεται στο τελικό στάδιο. Λευκά τυριά παράγουν πολλές χώρες, αλλά η ελληνική φέτα είναι μοναδική και είναι το επώνυμο εξαγωγικό προϊόν της Ελλάδας.
Οι Έλληνες παραγωγοί πρέπει να κινητοποιηθούν για να προλάβουν. ΤΩΡΑ ΠΡΙΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ. Πολιτικό σύστημα, περιφέρεια Δ. Μακεδονίας και όλοι οι αγροτοσυνεταιριστές να σηκώσουν τα μανίκια και να παλέψουν, κινητοποιώντας όλους τους Έλληνες παραγωγούς. ΤΩΡΑ!
Βασάνων συνέχεια
Αφού υπογράφτηκε το «πακέτο» εφαρμογής των μνημονιακών όρων, σημαίνει πως τα βάσανα τελείωσαν; ΟΧΙ φυσικά. Νέο πακέτο από το φθινόπωρο!
Με το μαχαίρι σηκωμένο οι δανειστές θα συνεχίσουν να κόβουν. Όχι μόνον θα «χαμηλώσουν» και άλλο τον κατώτατο μισθό, αλλά θα καθιερώσουν συμβόλαια «λίγων ωρών» και μάλιστα δίχως ασφαλιστική κάλυψη.
Οι συλλογικές συμβάσεις είναι ο τελικός στόχος με πλήρη κατάργησή τους και οι ομαδικές απολύσεις θα κλείσουν την πόρτα της πλήρους διάλυσης των εργασιακών σχέσεων. Οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης θα «ενοχλήσουν» για πρώτη φορά και τον «συνδικαλιστικό νόμο».
Αφού οι συνδικαλιστές δώσουν «γην και ύδωρ» από την εποχή της «συνθήκης του Μάαστριχτ», ήρθε η ώρα να πληρώσουν την ενδοτική στάση και αυτοί… Αν δούμε τί γίνεται στη Γαλλία και συγκρίνουμε με το τί έγινε ή γίνεται εδώ με τους συνδικαλιστές, θα δούμε τη διαφορά!!
Τόμας Μαν και Ευρώπη!
Γνωστός από τα έργα του «Το μαγικό βουνό», «Θάνατος στη Βενετία» κλπ., αλλά και από την εναντίωσή του στον ναζισμό. Είναι αυτός που πραγματεύτηκε το θέμα της «γερμανικής ενοχής» με όρους ψυχογραφήματος υψηλών απαιτήσεων και ευρωπαϊστής ων ο ίδιος, προέτρεπε τους Γερμανούς να αγωνιστούν για μια ευρωπαϊκή Γερμανία και όχι για μια γερμανική Ευρώπη… και αυτό το 1953! Είναι αυτή η προτροπή του που ξεχνά η σημερινή Γερμανία!