“Τρεις Τούρκοι συγγραφείς απονομιμοποίησαν το εσωτερικό Μέτωπο Άρνησης της Γενοκτονίας”.

Η 18η Μαίου 2024 αποτελεί πλέον μια συμβολική ημερομηνία για το εσωτερικό μέτωπο της Άρνησης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και των Χριστιανικών υπολοίπων λαών της Ανατολής, καθώς με την αυτοπρόσωπη παρουσία και ομιλία τους τρεις Τούρκοι συγγραφείς, ερευνητές, αρθρογράφοι, στην Σταυρούπολη Θεσσαλονίκης, αποδόμησαν ένα προς ένα, όλα τα επιχειρήματα των Αρνητών της Γενοκτονίας εντός Ελλάδος, βασιζόμενοι σε απόρρητες πληροφορίες από Τουρκικές πηγές.

Οι τρεις Τούρκοι συγγραφείς Tufan Sisli, Nevzat Onaran, Tamer Cilligir, ξεδίπλωσαν και παρουσίασαν στο έκπληκτο κοινό, που παρακολούθησε τις ομιλίες τους στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου Παύλου Μελά όλα εκείνα τα στοιχεία, που αποδεικνύουν ότι οι Τοπάλ Οσμάν και Κεμάλ Μουσταφά έδρασαν από κοινού και με σχέδιο στην εξολόθρευση χιλιάδων ανθρώπων, μη μουσουλμάνων και κατέκλεψαν τις περιουσίες τους.

Ο Tufan Sisli στην ομιλία του αναφέρθηκε διεξοδικά στην καταγωγή και οικογένεια του Τοπάλ Οσμάν, του χειρότερου δολοφόνου των Ελλήνων του Πόντου.

Ξεκαθάρισε ότι δεν ήταν Λαζός, όπως έχει ευρέως κυκλοφορήσει αλλά Τσεπνής, μέλος δηλαδή μιας Εθνικής ομάδας Τουρκογενών που ζεί μεταξύ Πλατάνων και Κερασούντας.

Ο Τοπάλ Οσμάν υπήρξε μια εγκληματική προσωπικότητα, που όλη η ζωή του έχει παρουσιαστεί στην επίσημη ιστοριογραφία της Τουρκίας με χαλκευμένες πληροφορίες και ψεύδη.

Σύμφωνα με τον Tufan Sisli, ο Τοπάλ Οσμάν δεν έδρασε μόνος, αλλά με κεντρικές εντολές του Κεμάλ Μουσταφά μέχρι τέλους.

Ο Κεμάλ ήταν όμως αυτός, που έδωσε την εντολή του αποκεφαλισμού του, καθώς ο Τοπάλ Οσμάν είχε προσπαθήσει να δολοφονήσει πρώτος τον Κεμάλ και απέτυχε.

Νωρίτερα ο Τοπάλ Οσμάν είχε δολοφονήσει με εντολή του Κεμάλ τον πιο σκληρό του πολιτικό αντίπαλο Αλή Σουκρού, βουλευτή Τραπεζούντας γιατί ο τελευταίος ήγειρε βέτο στην υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης, την οποία θεωρούσε προδοσία του Μυστικού όρκου του Έθνους του 1920, που ήθελε όλα τα Βαλκάνια και την Ελλάδα, την Κύπρο το Κιρκούκ, Τουρκικά.

Ο Nevzat Onaran, με στοιχεία απαρίθμησε της πράξεις ξεριζωμού, εκπατρισμού και τελικής εξόντωσης των Χριστιανών στην δεύτερη φάση 1919-1922, που ήταν και η χειρότερη από όλες.

Έθεσε το πλαίσιο στην ανάγκη της Γερμανίας που ήλεγχε πλήρως το Νεοτουρκικό κίνημα να εξασφαλίσει τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ανατολίας, σχέδιο που προέβλεπε την εξαφάνιση των άμεσων ανταγωνιστών, που δεν ήταν άλλοι από τους γηγενείς Έλληνες και Αρμένιους.

Ο Tamer Cilligir μίλησε για το πολιτιστικό περιβάλλον που δημιούργησαν οι Έλληνες στον Πόντο από το 1850 και μέχρι το 1922.

Αναφέρθηκε στα τραγικά γεγονότα της Γενοκτονίας, στηλίτευσε την ύπαρξη του Μουσείου του Κεμάλ στην Θεσσαλονίκη.

Περιέγραψε τις μετονομασίες των Ελληνικών χωριών και πόλεων, την Πολιτισμική Γενοκτονία των μνημείων, αλλά και την εξαφάνιση της γλώσσας και της Παράδοσης στο νέο Τουρκικό κράτος.

Ακολούθησε γόνιμος διάλογος με τους παρευρισκόμενους με ερωτήσεις και απαντήσεις.

Όλοι όσοι παρευρέθηκαν τίμησαν και αγκάλιασαν τους τρεις Τούρκους συγγραφείς και ευχήθηκαν αυτές οι φωνές να ενισχυθούν στην Τουρκία για να υπάρξει Συμφιλίωση μέσω της Αλήθειας της Ιστορίας και όχι βασισμένη στο ψεύδος και στην δήθεν “Ελληνοτουρκική φιλία” χωρίς όμως την Αναγνώριση των Γεγονότων.