«Και επί γης ειρήνη…» ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΔΗΜΗΝΑ – ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ

«Και επί γης ειρήνη…»

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΔΗΜΗΝΑ – ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ

Η πολυπόθητη ειρήνη την οποία προανήγγελλαν οι άγγελοι ότι θα έφερνε με την γέννησή του ο Χριστός σε μια εποχή τρόμου, δουλείας και βάναυσης καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την κοσμοκράτειρα τότε Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία είχε γεμίσει με ελπίδες και όνειρα λευτεριάς και ανεξαρτησίας το υπόδουλο Ιουδαϊκό έθνος, το οποίο ανέμενε τον Μεσσία ως επίγειο άρχοντα και ελευθερωτή.  Προσδοκίες και πόθοι που έμειναν όμως ανεκπλήρωτοι για την καταπιεσμένη ανθρωπότητα και ιδιαίτερα για το Εβραϊκό  έθνος για τις οποίες μάχεται μέχρι και σήμερα. Η ειρήνη, όπως την ανέμεναν οι άνθρωποι δεν αποκαταστάθηκε ποτέ στον κόσμο ως μόνιμη και σταθερή κατάσταση, αλλά μόνον για μικρά χρονικά διαστήματα και υπό τον φόβο πάντα ενός απρόβλεπτου πόλεμου κατά την λατινική ρήση «si vis pacem, para bellum»[αν θέλεις ειρήνη ,ετοιμάσου για πόλεμο]

Είκοσι αιώνες από την εμφάνιση του Θεανθρώπου και ο άνθρωπος παραμένει ο ίδιος. Σκληρός, απάνθρωπος και αμετανόητος, παρά τους αιματηρούς πολέμους, τις φυσικές καταστροφές και τις θανατηφόρες πανδημίες με αποκορύφωμα  τους αιματηρούς πολέμους που βιώνουμε στον πλανήτη και ιδιαίτερα στη γειτονιά μας  σήμερα.  Και αν κάποιοι δείχνουν σημάδια μετάνοιας και αλλαγής, μόλις περάσει η μπόρα επανέρχονται στην ίδια κατάσταση, θυμίζοντας τους στίχους του Κώστα Βάρναλη: «Θεριά οι άνθρωποι…Χίλιες φορές να γεννηθείς/ τόσες θα σε σταυρώσουν»

Ας μη περιμένουμε λοιπόν την επί γης ειρήνη όπως την ποθούσαν πάντοτε οι άνθρωποι. Ας φροντίσουμε να ειρηνεύσουμε μέσα μας κατά το πνεύμα της διδασκαλίας του Κυρίου. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να γίνει ειρηνικός και ειρηνοποιός, αν δεν προηγηθεί η καταλλαγή του με τον Θεό. Καμιά ειρήνη δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς να έχει προηγηθεί η συμφιλίωση του ανθρώπου με τον Θεό.   Ο χωρίς Χριστό άνθρωπος  είναι μία ιδιαίτερα τραγική ύπαρξη. Θέλει ειρήνη χωρίς σταύρωση, χωρίς εξουθένωση του θηρίου, που κυβερνά και κατευθύνει την καρδιά. Ζητά ειρήνη, ενώ κυριαρχείται ακόμη από την απληστία, το συμφέρον, τη φιλαυτία.

Οι πραγματικά πιστοί αγωνίζονται να αποβάλουν τα πάθη τους και να γίνουν οι ίδιοι ειρηνικοί. Και μόνον όταν ο άνθρωπος πληρωθεί από την ειρήνη του Χριστού μπορεί να δώσει και στους άλλους ειρήνη και να επιφέρει και την ειρήνη στη γη.