Βενέτικος, το ποτάμι των Γρεβενιωτών, ιδιωτικοποιείται!!!
Το ποτάμι που πηγάζει και χύνεται μέσα στα γεωγραφικά όρια της Διοικητικής Περιφέρειας των Γρεβενών, ο Βενέτικος, δίνεται ως πεσκέσι στους μπέηδες της νεοφιλελεύθερης επικράτησης, μετά την άλωση του κοινοτισμού και της πατρίδας.
Ένα ποτάμι, μια ιστορία, που χάνεται μέσα στην αχλή των δημιουργών Ελλήνων, που τους οχύρωναν οι ιδέες, η αγάπη για την πατρίδα, η γενναιότητα και το ήθος ως αρετή . Ένα ποτάμι που αναβλύζει από τα βάθη των αιώνων, το οποίο σχηματίστηκε με την εμφάνιση της πρώτης στεριάς της Ευρωπαϊκής γης μέσα από τη θάλασσα της Τηθύος! Όλη η γεωμορφολογική εξέλιξη στο ανάγλυφο της περιοχής είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ύπαρξή του. Και τούτο φαίνεται από τις σμιλεμένες βραχώδεις όχθες του, τις τρίσβαθες χαράδρες του και τις όμορφες απλωσιές του στα ριζά των βουνών, απ όπου αναβλύζουν τα νερά του. Ο Σμόλικας, η πιο ψηλή κορφή, που ανταγωνίζεται το ύψος του Ολύμπου, η Βασιλίτσα με τις ομαλές και τορνευμένες πλαγίες, ο Όρλιακας με την ιστορική του βιβλικότητα και η παρθένα φύση της «Βάλια Κάλντα» είναι οι αμείωτοι προαιώνιοι μαστοί, που αναβλύζουν από τα σωθικά τους τα πιο γάργαρα νερά, που παίρνουν να αφρίζουν στις κατηφοριές και γίνονται σμαραγδένια στην ήρεμη ροή προς την απόληξη τους, στο μεγάλο ποτάμι της Δυτικής Μακεδονίας, στον Αλιάκμονα.
Δεν είναι παραμύθι. Δεν είναι φαντασιακή αφήγηση, είναι μια απεικόνιση νατουραλιστική, που έχει να κάνει με το πιο όμορφο ποτάμι στη στεριανή Ελλάδα!.. Είναι το καμάρι των Γρεβενών. Είναι το ποτάμι που κρατά στην επιφάνεια την υπόσχεση της ζείδωρης ανάπλασης του Τόπου, για τα χρόνια που θα ανακάμψουν «οι πατρίδες» και ο κοινοτισμός της οικονομικής ανάπτυξης και του πολιτισμού. Έννοιες που εκμαίευσαν τον μοναδικό, παγκόσμιο πολιτισμό των Ελλήνων.
Πήραν να διαβαίνουν τα χρόνια και να στοιβάζονται στις μνήμες, οι θρύλοι του ποταμού: για τους ψαράδες, τους μυλωνάδες, τους αγωγιάτες, τα χάνια και τα γεφύρια. Γεφύρια τοξωτά, πέτρινα, που έδιναν λύση στις ανάγκες επικοινωνίας και συνδιαλλαγής της Δυτικής Μακεδονίας με την Ήπειρο. 19 πανέμορφα γεφύρια, ήταν στημένα στα περάσματα των δύο περιφερειών κατά μήκος του ποταμού. Κάποια απ αυτά στέκονται ακόμα αγέρωχα για να μας θυμίζουν τους τσαρουχοφόρους προγόνους μας, να γεφυρώνουν τις στράτες των αναγκών. Το γεφύρι της Πορτίτσας, του Αζίζ αγά, του Σπανού, του Σταυροποτάμου, του Καλογήρου και το γεφύρι στα Καγκέλια. Το μονότοξο γεφύρι του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που δεν σώζεται, αλλά σώζεται ο θρύλος για την πατησιά του Βουκεφάλα, στον βράχο, δίπλα στην τοποθεσία της γέφυρας. Για τις ενέδρες που έστηναν οι κλέφτες στα στενά περάσματα των γεφυριών στους μεταφορείς των φόρων και στους συγκομιστές της αγροτικής παραγωγής. Ένας ποταμός ξέχειλος από ιστορία!
Πέρασαν τα χρόνια και οι μύλοι έπαψαν να γυρίζουν τα «πτερύγια» τους και τα κουδούνια των γεφυριών στέλνουν αδύναμο το κουδούνισμα τους στις μακρινές αποστάσεις και στο βουητό των ντηζελομηχανών.
Και εκεί που επικάθησε η ομίχλη ένα εγερτικό αεράκι σηκώθηκε μέσα από τις χαράδρες και έβαλε με το δροσερό του φύσημα σε κίνηση τα κανό και τα καγιάκ της καθόδου πάνω στα κρυστάλλινα νερά του ποταμού. Μια ασπροκόκκινη κλωστή, όμοια μ αυτή που φοράν το Μάρτη, οι φίλοι των ονείρων, φορέθηκε σαν ιδέα και είναι αυτή που επιπλέει και κρατάει στην επιφάνεια, της πιο βαθιάς επιθυμίας, την ανάπτυξη των ορεινών χωριών μας.
Μα ήρθαν χρόνια δύσκολα και μήνες οργισμένοι και μόνο η βαθιά μας επιθυμία για μια ποιοτική συμμετοχική ανάπτυξη, που θα σέβεται τους ντόπιους κατοίκους και το περιβάλλον έμεινε να στέλνει το πενιχρό της φως στην ελπίδα που μένει ακόμα και ματωμένη στο μετερίζι της, μέσα στις ομίχλες της ιδιωτικότητας, που όλα τα δημόσια, ασύδοτα, ιδιοποιούνται !
Τι σχέση έχουν τούτοι οι νέο-μπέηδες (Νέο- δημοκράτες) με τη Δημοκρατία? Πιστεύουν στη Δημοκρατία κατ επίφαση, όσο τους βολεύει για να εξυπηρετούν το προσωπικό τους συμφέρον. Όταν τούτο κινδυνεύει, τότε επιστρατεύουν κάθε μέσο για την κατάλυσή της. Αυτό τουλάχιστον μας είναι γνωστό από την διαχρονική πολιτική τους συμπεριφορά, ως πολιτικός χώρος, από την ίδρυση του Νέο-Ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα.
Τούτοι λοιπόν οι «μουρτάτες», ως άλλοι πρωτοσπαθάριοι σπαχήδες, στα χρόνια της άλωσης των ιδεών, στα χρόνια του αναχρονιστικού «εκσυγχρονισμού» οδήγησαν στη νίκη του ιδιωτικού αμοραλισμού, και εδραίωσαν την εξουσία τους με τις λογικές των πελατειακών τιμαρίων γης, φόρων και υδάτων, δημιουργώντας ένα καταπιεστικό κατεστημένο απογοήτευσης των πολιτών, αποστράτευσης, φτώχειας και εγκατάλειψης των «Βωμών» και των « Εστιών».
Έτσι και στον δικό μας Βενέτικο, αφού τον κατάτμησαν σε 18 τιμάρια, τον παραχώρησαν σε 18 πρωτοσπαθάριους υποστηρικτές τους, οι οποίοι είναι στην πρώτη γραμμή, υπερασπιζόμενοι το προσωπικό τους συμφέρον. Και τούτο χωρίς να ερωτηθούν οι παραποτάμιοι οικισμοί του Βενέτικου. Οι κάτοικοι τους είναι άμεσα συνδεδεμένοι με το οικοσύστημα του ποταμού…(Που να βρίσκεται άραγε ο ελάχιστος, έστω, σεβασμός στη Δημοκρατία?).
Μας πήραν το Βενέτικο, μας πήραν το ποτάμι και δεν μπορούμε πλέον να σπείρουμε ούτε μια πατλιά για να την ποτίσουμε την θερινή περίοδο της ανομβρίας. Δεν μας ρώτησαν. Δεν μας σεβαστήκαν. Μας πέταξαν σαν μπάμπαλο από τα μάτι…
Μας πήραν το Βενέτικο, μας πήραν το ποτάμι, το έδωσαν στους ντεριμπέηδες για να παράγουν ενέργεια, χωρίς λειτουργικό κόστος, έτσι ώστε να παράγουν πολλαπλάσιο πλούτο για το κεμέρι τους, στέλνοντας τη φτώχεια να κατοικήσει στους από-ερημωμένους οικισμούς .
Φιλότιμοι Κοπατσαραίοι αντισταθείτε με λόγο και πράξεις. Υπερασπιστείτε τη ζωή σας, την ιστορία σας, τη ζωή των παιδιών σας. Φτάστε το θέμα ως τα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια… Θα δικαιωθείτε, εκεί υπάρχει, έστω, και ελάχιστη αρχαιοελληνική συμπεριφορά, κάτι που λείπει εντελώς από τους μπέηδες της αρπαχτής και της ρεμούλας, που έχουν καταλάβει το Ελληνικό γκουβέρνο!…
Ζαγκανίκας Σίμος
