Με ανησυχεί ιδιαίτερα η δήλωση του Κώστα Καραμανλή, ότι δεν θα είναι υποψήφιος στις επόμενες εκλογές. Δεν με ανησυχεί η απουσία του από το κοινοβούλιο, αλλά οι πιθανές αιτίες, για τις οποίες επέλεξε να απέχει. Όταν η απουσία του έχει γι αυτόν πολύ σημαντικό και πολυδιάστατο κόστος, ενώ με την παρουσία του είχε πολλά να κερδίσει και δεν είχε τίποτε να χάσει, είναι αυτονόητο ότι δημιουργούνται πολλά ερωτήματα, σχετικά με αυτήν του την απόφαση..
Προσωπικά δεν βλέπω, παρά μόνο δύο ενδεχόμενα, στους προβληματισμούς που δημιουργούνται. Το ένα ενδεχόμενο είναι το να προετοιμάζεται για κάποιον άλλο ρόλο στην πολιτική ζωή, (λ.χ. πρόεδρος της δημοκρατίας ή σε κάποιον διεθνή οργανισμό), όπου η επιλογή ενός προσώπου που δεν φέρει την κοινοβουλευτική ιδιότητα, γίνεται ευρύτερα αποδεκτή. Ο ίδιος άλλωστε δήλωσε ότι αποσύρεται από το κοινοβούλιο, κάτι που σημαίνει ότι το ενδεχόμενο ανάμειξής του με την πολιτική από άλλη θέση εκτός κοινοβουλίου, παραμένει ανοιχτό. Αν αυτός είναι ο λόγος, τότε δεν υπάρχει ουσιαστικό πρόβλημα.
Εκείνο που πραγματικά με ανησυχεί, είναι το δεύτερο ενδεχόμενο, δηλαδή το να σχετίζεται η αποχώρησή του με τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, που προλειαίνουν το έδαφος για συμβιβασμούς και υποχωρήσεις στο Αιγαίο, σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων. Αν αυτό υφίσταται ως σχέδιο, προφανώς ο ίδιος δεν θα ήθελε να έχει συμμετοχή σ’ αυτό, ούτε καν με την παρουσία του στο κοινοβούλιο. Συγκεκριμένα ο συνδυασμός της επίσκεψης του αμερικανού ΥΠΕΞ Άντονι Μπλίνκεν στην Αθήνα με στόχο την “επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών” με τις ταυτόχρονες δηλώσεις της Ντόρας Μπακογιάννη, ότι δεν έχει ταμπού για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και ότι είναι αντίθετη με την επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια και τη χάραξη κοινής ΑΟΖ με την Κύπρο αυτή την περίοδο, πιθανόν να είναι μέρος ενός προδιαγεγραμμένου σχεδίου, από το οποίο ο Κώστας Καραμανλής, θα ήθελε να απέχει. Μ’ αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να αποφύγει το κόστος της συμμετοχής σε επιλογές που εγγίζουν τα όρια της εθνικής μειοδοσίας.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, δεν με ανησυχεί η αποχώρησή του, (αν και τον θεωρώ πολιτικό με καλές προθέσεις), αλλά η χρονική στιγμή που επέλεξε να αποχωρήσει. Για το ότι δεν θα αισθανθούμε την απουσία του είμαι σίγουρος, γιατί τα τελευταία χρόνια, ούτε την παρουσία του αισθανθήκαμε. Ας έχουμε όμως τα μάτια μας ανοιχτά, για να μη βρεθούμε μπροστά σε τετελεσμένα γεγονότα, με καταστροφικές συνέπειες για το μέλλον της πατρίδας μας.
Ιωάννης Σ. Παπαδόπουλος
Στρατιωτικός ε.α. – Διπλ. Πολιτικός Μηχανικός
