VMRO ΚΑΙ ΠΡΕΣΠΕΣ: ΠΩΣ ΘΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ;

Δεν εκπλήσσομαι από τις επίσημες αναφορές της νέας Προέδρου των Σκοπίων σε “Μακεδονία”χωρίς τον όρο: Βόρεια. Το VMRO- DPMNE που κέρδισε τις Προεδρικές και Βουλευτικές εκλογές είχε ήδη προαναγγείλει ότι θα χρησιμοποιεί μόνο το όνομα Μακεδονία χωρίς γεωγραφικό προσδιορισμό.

Προσωπικά προτιμώ την ειλικρίνεια των νέων κυβερνητών παρά τη διπροσωπία των προηγουμένων. Η κυβέρνηση των Σοσιαλιστών Ζάεφ (αρχικά) και Κοβάτσεφσκι (στη συνέχεια) παραβίαζε συστηματικά τη Συμφωνία των Πρεσπών, αλλά δημοσίως δήλωνε ότι την τηρεί. Ας μην ζούμε με αυταπάτες.

Δεν πρόκειται για μία προσωπική απόφαση μιας “πολιτικά άπειρης καθηγήτριας”, όπως έγραψαν κάποιοι για την Πρόεδρο κ. Σιλιάνοφσκα. Άλλωστε την ίδια γραμμή τηρεί και ο αρχηγός του κόμματος Χρίστιαν Μίτσκοσκι, όπως είδαμε. Οι κυβερνήσεις των Σκοπίων απολαμβάνουν τα δώρα που τούς χάρισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με την απαράδεκτη Συμφωνία. Στα ουσιώδη δεν έκαναν τα σωστά βήματα. Ούτε τα σχολικά βιβλία άλλαξαν, ούτε στην Μεικτή Επιτροπή για τα εμπορικά σήματα έλαβαν μέρος, ούτε άλλαξαν τις φανέλες των εθνικών ομάδων στα ομαδικά αθλήματα, ούτε άλλαξαν το όνομα της “Μακεδονικής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών”.

Προτείνω να αναλάβουμε ορισμένες πρωτοβουλίες για να μην φαινόμαστε απλοί παρατηρητές των αυθαιρεσιών.

Να ανακοινωθεί από το Υπουργείο Εξωτερικών ότι λειτουργεί Παρατηρητήριο παραβιάσεων της Συμφωνίας και να ανακοινώνονται κάθε μήνα οι παραβιάσεις που έχουν καταγραφεί.
Να ζητηθεί η γνώμη καθηγητών του Διεθνούς Δικαίου για τους τρόπους πιθανής απαγκίστρωσής μας από τη Συμφωνία σε περίπτωση που συνεχισθεί η κακοπιστία των γειτόνων. Με νομικά μέσα και χωρίς να υποστούμε αρνητικές συνέπειες ως χώρα.
Να θέσουμε θέμα αναγνώρισης της ελληνικής μειονότητας, η οποία ζει στις νότιες περιοχές του κράτους των Σκοπίων, αλλά δεν έχει επισήμως καταμετρηθεί. Ο αείμνηστος πρώην Υπουργός Αμύνης της Κύπρου Τάσος Μητσόπουλος αποκάλυψε στις 17/7/2008 στη «ΣΗΜΕΡΙΝΗ» της Λευκωσίας τα εξής:

«Την περίοδο 1989-1993, όταν υπηρετούσα ως ειδικός σύμβουλος στο ελληνικό ΥΠΕΞ, είχα λάβει ρητές οδηγίες από την προϊσταμένη μου υφυπουργό Βιργινία Τσουδερού να ασχοληθώ με το θέμα της ελληνικής μειονότητας στα Σκόπια. Έχοντας πολύτιμους συμπαραστάτες στην αποστολή μου αυτή επιφανείς καθηγητές και επιστήμονες, αλλά και θερμούς και συνετούς πατριώτες, ταξίδεψα αρκετές φορές στην ΠΓΔΜ και κυρίως στην περιοχή του Μοναστηρίου. Ήρθα σε επαφή, λαμβάνοντας πάντα τις σχετικές προφυλάξεις, με δεκάδες Έλληνες των Σκοπίων, οι οποίοι με δάκρυα στα μάτια και πόνο ψυχής μού εξιστορούσαν τις διώξεις που υπέστησαν, την αφόρητη πνευματική τρομοκρατία που γνώρισαν προκειμένου να απαρνηθούν τις ρίζες, την ταυτότητα, την πίστη τους και να γίνουν δηλωσίες· να αποδεχθούν δηλαδή ότι δεν υπήρξαν ποτέ Έλληνες, αλλά Σλαβομακεδόνες. Συγκέντρωσα υλικό που κατέγραφε τη συστηματική προσπάθεια αλλοίωσης των φυλετικών και πολιτισμικών χαρακτηριστικών των Ελλήνων μειονοτικών…

Πίσω από κάθε μικρή ή μεγάλη ιστορία κρύβονταν απίστευτες προσωπικές περιπέτειες και ανείπωτες δοκιμασίες, που γράφτηκαν με πολύ πόνο, αίμα και δάκρυ. Οικογένειες που ξεκληρίστηκαν, άνδρες που βιαίως εκτοπίστηκαν, ονόματα που εκσλαβίστηκαν, ακόμη και κοιμητήρια ολόκληρα που ισοπεδώθηκαν … και όλα τούτα σε μια προσπάθεια να εμπεδωθεί παντί τρόπω η θέση ότι οι Μακεδόνες είναι Σλάβοι και όχι Έλληνες»!