Το Βόιο το 1982 ήταν ένας κόσμος που ζούσε και ανέπνεε με αυθεντικότητα και ζωντάνια. Οι δρόμοι του χωριού ήταν γεμάτοι με ανθρώπους που κινούνταν από τη μια άκρη στην άλλη, ενώ οι φωνές τους γέμιζαν τον αέρα με έναν χορό από ήχους και ζωή. Τα παλιά πέτρινα σπίτια στέκονταν υπερήφανα, αντικρίζοντας το πέρασμα του χρόνου με αξιοπρέπεια.
Σήμερα, όμως, η εικόνα των χωριών του Βοΐου είναι εντελώς διαφορετική. Οι δρόμοι είναι άδειοι και σιωπηλοί. Τα παλιά σπίτια έχουν εγκαταλειφθεί ή έχουν μετατραπεί σε απόμερες κατοικίες. Οι φωνές των ανθρώπων έχουν σιωπήσει, και επικρατεί η αίσθηση της εγκατάλειψης.
Ερήμωσε το Βόιο, και μαζί με αυτό εξαφανίστηκε και μια μερίδα της ζωντάνιας και της αυθεντικότητας που το χαρακτήριζαν παλιά.
Η αντίθεση μεταξύ του παλιού και του νέου είναι συγκλονιστική, καθιστώντας το παρόν σαν σκιά του παρελθόντος. Όμως, ακόμα και στη μοναξιά του, το Βόιο διατηρεί τη μαγεία του, αναμένοντας ίσως την επιστροφή μιας νέας ζωής και ενέργειας που θα γεμίσει ξανά τους δρόμους του με χαμόγελα και φωνές.
Και… Ευτυχώς, υπάρχουν ακόμα άνθρποι που αντιστέκονται στον καιρό και παραμένουν πιστοί στα χωριά του Βοΐου. Είναι αυτοί οι φύλακες της παράδοσης, οι φυσικοί φύλακες της ιστορίας του τόπου τους. Με την πίστη τους στη γη και στην κοινότητα τους, είναι η ελπίδα για μια νέα αναγέννηση.
Αυτή η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Θα υποθέσουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. ΑποδοχήΔιαβάστε περισσότερα
